ออกตัวก่อนนะครับ ตอนนี้ผมไม่ได้เป็นพนักงานบริษัทแล้ว

เมื่อก่อนผมทำงานอยู่บริษัทแห่งหนึง เรียกว่าใหญ่ระดับแนวหน้าเลยนะครับ (แต่เป็นพนักงานตัวเล็ก ๆ  เท่านั้น) ทุกครั้งที่มีการประชุม ผู้บริหารก็จะงัดเรื่องรักองค์กรมาพูดตลอด เราต้องรักองค์กรอย่างโน้นอย่างนี่ เราต้องทำให้บริษัทเราก้าวหน้า แล้วสิ่งที่ผมเห็นคือระดับหัวหน้าจะป่วยเป็นโรคโน้นโรคนี้ กันทั้งนั้น แต่เค้าเงินเดือนเยอะนะ น่าจะพอรักษาตัวได้ แต่ระดับลูกน้องก็แค่พออยู่พอกิน จะต้องทำงานถวายหัวขนาดนั้นเลยเหรอ เวลาผมป่วยทีหรือมีธุระสำคัญบางครั้งก็ลาไม่ได้

พอถึงจุด ๆ นึงผมทนไม่ไหวพอมีเงินเก็บบ้าง ผมก็ลองเล่นตัวไม่เข้าเงื่อนไขบ้างอย่างของเค้า สรุปเค้าก็ไม่ได้อะไรมากมาย ผมก็เลยคิดไว้ว่าเราก็เป็นแค่ฟันเฟืองเล็ก ๆ อันนึงที่เค้าพร้อมจะเปลี่ยนได้เสมอ ก็เลยออกมาโดยสวนกระแสความคิดของคนรอบข้างว่าทำไมไม่ทน ทำๆไปเหอะ งานมันหายาก ผมก็ว่าไม่เป็นไร ชีวิตมันสั้นจะตายวันไหนก็ไม่รู้ ผมขอเลือกทำในสิ่งที่คิดว่าสบายใจที่สุดดีกว่า ส่วนตัวในความคิดว่าพอออกมาผมโอเคนะ

ผมอยากรู้จริง ๆ ว่าระดับผู้บริหารเค้ารักบริษัทจากใจจริงหรือแค่ทำแลกกับเงินเดือนสูงๆแล้วหยอดคำหวานใส่ลูกน้องไปเท่านั้น พอหมดประโยช์นก็หาคนใหม่มาแทน