สวัสดีค่ะ คือเราอยู่ม.6แล้ว ตอนนี้มีปัญหาเกี่ยวกับที่บ้านค่ะ เพราะแม่ทำงานคนเดียวแล้วส่งทั้งเราและพี่เรา พี่เราอยู่ปี3กว่าจะจบอีก แน่นอนเรารู้เลยว่าแม่ส่งเราไม่ไหวแน่ เราเครียดและกดดันตัวเองมาตั้งแต่ขึ้นม.4 แต่ประคับประคองเกรดมาดีตลอดไม่เคยต่ำกว่า3 เราคิดว่าจะดรอปเรียนไปแล้วทำงานเก็บตังซึ่งตอนนี้เราก็มีที่ทำงานรอไว้เตรียมพร้อมแล้ว แต่ติดอยู่ที่ว่า จะดรอปหรือไม่ดรอป?
สำหรับเรา เราไม่เสียดายเวลานะคะ มันคุ้มค่ามากถ้าความฝันของเราเป็นจริง อาจนานกว่าคนอื่นเขาสักปีแต่ว่ายังไงก็สำเร็จ ถอยมา1ก้าวเพื่ิยืนหยัดให้แข็งแกร่งกว่าเดิม เราคิดแบบนี้น่ะค่ะ
มันก็มีเรียนไปทำงานไป ม.6แล้ว อีกอึดใจเดียว ก็เคยคิดแบบนั้นนะคะ แต่ว่าอีกอย่างเราก็อยากไปรักษาตัวเองด้วย เราเป็นHyperthidosisค่ะ มันคือภาวะเหงื่อออกมากผิดปกติ มันมีปัญหาในการใช้ชีวิต ทุกอย่าง... ทุกอย่างเลยค่ะ คนที่เป็นโรคนี้เข้าใจดีเลยค่ะ เราชอบวาดรูปมากแต่แบบนี้กระดาษเปียกหมดเลยค่ะ เราชอบอ่านหนังสือจับไม่เท่าไหร่กระดาษเปียกแล้วค่ะ เวลาเรียนเขียนงานอะไรบอกเลยโครตลำบากค่ะ ตอนทำบัตรปชช.ครั้งแรกแสกนนิ้วมือไม่ติดค่ะ ต้องใช้ทิชชู่เช็ดอยู่นานเลย พนง.เขาก็ว่าว่าเราเป็นตัวประหลาด ทุกสายตามองเราแบบรังเกียจขยะแขยง พอใครรู้เรื่องต่างก็มาขยะแขยงเรา เราทนอยู่กับมันมานานมันพรากโอกาสดีๆที่เราควรได้ไปมากมายเลยค่ะ ต่อไฟฟ้าเราก็โดนไฟดูดจนแทบจะเรียนไม่เข้าใจเลย งานฝีมือพับกระดาษอย่าได้เข้าใกล้เลยล่ะค่ะ555 เราคิดว่าการเรียนรู้ไม่จำเป็นว่าแค่เรียนในรร.อย่างเดียว เรียนแบบนี้เราไม่เต็มที่เลยค่ะ
เหตุผลที่ดรอป
-ทำงานหาเงิน
-ใช้เวลากับตัวเอง >> เรียนด้วยตัวเอง เราว่ามันได้ประสิทธิภาพมากกว่าเรียนที่รร.นะถึงแม้มีครูคอยสอน แต่ถ้าต้องมากังวลเรื่องโรคที่เป็น ทำไรไม่เต็มทีแบบนี้ มีแต่สายตาขยะแขยงมองมา
-รักษาโรค >> อย่างน้อยสักครั้งในชีวิตเราก็อยากเป็นคนปกติเหมือนคนอื่นเขาบ้าง
อยากรู้อยากเห็นคนอื่นไว่าคิดเห็นยังไง เราควรดรอปไหม?
ดรอปเรียน VS ไม่ดรอปเรียน
สำหรับเรา เราไม่เสียดายเวลานะคะ มันคุ้มค่ามากถ้าความฝันของเราเป็นจริง อาจนานกว่าคนอื่นเขาสักปีแต่ว่ายังไงก็สำเร็จ ถอยมา1ก้าวเพื่ิยืนหยัดให้แข็งแกร่งกว่าเดิม เราคิดแบบนี้น่ะค่ะ
มันก็มีเรียนไปทำงานไป ม.6แล้ว อีกอึดใจเดียว ก็เคยคิดแบบนั้นนะคะ แต่ว่าอีกอย่างเราก็อยากไปรักษาตัวเองด้วย เราเป็นHyperthidosisค่ะ มันคือภาวะเหงื่อออกมากผิดปกติ มันมีปัญหาในการใช้ชีวิต ทุกอย่าง... ทุกอย่างเลยค่ะ คนที่เป็นโรคนี้เข้าใจดีเลยค่ะ เราชอบวาดรูปมากแต่แบบนี้กระดาษเปียกหมดเลยค่ะ เราชอบอ่านหนังสือจับไม่เท่าไหร่กระดาษเปียกแล้วค่ะ เวลาเรียนเขียนงานอะไรบอกเลยโครตลำบากค่ะ ตอนทำบัตรปชช.ครั้งแรกแสกนนิ้วมือไม่ติดค่ะ ต้องใช้ทิชชู่เช็ดอยู่นานเลย พนง.เขาก็ว่าว่าเราเป็นตัวประหลาด ทุกสายตามองเราแบบรังเกียจขยะแขยง พอใครรู้เรื่องต่างก็มาขยะแขยงเรา เราทนอยู่กับมันมานานมันพรากโอกาสดีๆที่เราควรได้ไปมากมายเลยค่ะ ต่อไฟฟ้าเราก็โดนไฟดูดจนแทบจะเรียนไม่เข้าใจเลย งานฝีมือพับกระดาษอย่าได้เข้าใกล้เลยล่ะค่ะ555 เราคิดว่าการเรียนรู้ไม่จำเป็นว่าแค่เรียนในรร.อย่างเดียว เรียนแบบนี้เราไม่เต็มที่เลยค่ะ
เหตุผลที่ดรอป
-ทำงานหาเงิน
-ใช้เวลากับตัวเอง >> เรียนด้วยตัวเอง เราว่ามันได้ประสิทธิภาพมากกว่าเรียนที่รร.นะถึงแม้มีครูคอยสอน แต่ถ้าต้องมากังวลเรื่องโรคที่เป็น ทำไรไม่เต็มทีแบบนี้ มีแต่สายตาขยะแขยงมองมา
-รักษาโรค >> อย่างน้อยสักครั้งในชีวิตเราก็อยากเป็นคนปกติเหมือนคนอื่นเขาบ้าง
อยากรู้อยากเห็นคนอื่นไว่าคิดเห็นยังไง เราควรดรอปไหม?