สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
ดิชั้นนี่แหละค่ะ เกาหลีไม่สน จีนไต้หวันไทยไม่แคร์ กรี๊ดแต่ญี่ปุ่น
ดิชั้นกรี๊ดดาราญี่ปุ่นมาตั้งแต่สวรรค์ลำเอียง สมัยที่ทีวีหนวดกุ้งอ่าค่ะ กรี๊ด ยูทากะ ทาเคโนะอุจิ มานานมาก ตั้งแต่เขาอายุน่าจะน้อยกว่ายามะเค็นอีก
สมัยดิชั้นเด็กประถมต้นๆ ต้องรีบกลับบบ้านมาดูละครญี่ปุ่นช่อง3ตอนบ่ายๆ แล้วโกรธมากกก บางวันรีบกลับ เจอมวย เจองดบ้าง น่าตีมาก
พอยุคโตขึ้นมา ซื้อของเองได้ ดิชั้นนี่ซื้อ J-Spy สอดใส่หนังสือวิชาเลข อ่านในห้องเรียนค่ะ
ละครก็ต้องดูช่องITV มาดึกแค่ไหนก็ต้องดู เพราะพลาดแล้วพลาดเลย แล้วคุยกะใครก็ไม่รู้เรื่อง เพราะที่โรงเรียนไม่มีใครดูเลยจ้าาาา
พอช่วงจะม.3 ม.4 หอยหลอด มันย้ายมาอยู่ตอนเย็น ต้องรีบฝ่าดงรถติดไปดูตอนเย็น Shomuniภาคหลังๆ , Antique , พลิกล็อคลิขิตรัก (คุณเลขานายกหล่อมากกก นาโอโตะคุง นางเอกก็เฟียซมาก) อะไรนี่ฉายตอนเย็นอิชั้นนก็ต้องรีบ แล้วเดี๋ยวก็กลับไปกลางคืนอีก ด่าผังไปเยอะมาก จะทำไงได้คะ พลาดแล้วพลาดเลย พอช่วงมหาลัยฉาย5ทุ่ม ดิชั้นกริ้วมาก แต่ดูมั๊ยก็ดูค่ะ โนบุโกะ,สโลว์แดนซ์,ปิ๊งรักหนุ่มรถไฟ นี่ยังไม่รวมตอนบ่ายวันเสาร์นะ
อิช่วงซีรีส์ข้าวห่อไข่ฮิตๆ อื้อหือออ กินข้าวห่อไข่ทุกวันเลยค่ะช่วงนั้น เบบี้แฟตในวัยมัธยม หน้ากลมเป็นยูยะ hey say jump เลยค่ะ
แล้วก็อย่าหวังว่าจะได้ตามไปกรี๊ดไปอะไรง่ายๆ ยุคนั้นขออะไรพ่อแม่ ยากส์ ยิ่งเรื่องไปกรี๊ดดารานี่ถือว่าไร้สาระมาก
พวกติ่ง พวกโอตะยุคนี้ โชคดีกว่ายุคดิชั้นมาก นี่อยากไปเห็นนามิเอะ อามูโระ มีคอนเสิร์ตอะไรซักอย่าง กะนัท มีเรีย มากเลย ช่อง11ถ่ายทอด
นามิเอะ โดนสั่งให้เต้นอย่าทำ อย่าทำ ด้วย คือแบบ สงสารนางงงง
หอยหลอดที่สุดคือ เป็นแฟนคลับแต่ต้องไม่แสดงออก ยุคก่อนใครแสดงตัวว่าเป็นติ่ง = มนุษย์ประหลาด
หือออ น้องเด็กยุคนี้หล่อนโชคดีกันมากนะยะ ยุคดิชั้นนี่ใครกรี๊ดมะพี ทักกี้ โดนมองแบบแปลกประหลาดไปเลย ดิชั้นก็ไม่แคร์
ตอนจอห์นนี่จูเนียร์มาเล่น Pattaya Music Festival คือยากไปมากกกก แต่อดค่ะ
พออาราชิจะจัดคอนที่ไทย ก็เจอ...รู้ๆกันอยู่ เสียดายมากกกกกกก
ไม่คิดว่าการอดครั้งนั้นจะอดไปตลอดชีวิต พี่กี้รีไทร์แล้ว น้องอดเจอพี่กี้เลย อาราชิก็คงไม่มาไทยแล้วหล่ะ พี่โชของน้อง
สมัยก่อนไม่มีทวิตเตอร์ ไม่มีอินเตอร์เน็ท จะทำอะไรก็ต้องลงทุนค่ะ หนังสือแม็กกาซีนดาราญี่ปุ่นล้นบ้าน
ดิชั้นจะเก็บไว้ประมูลตอนอายุ60 ราคาเริ่มต้นหลักแสน คิดไว้แล้วค่ะ บางเล่มเก็บดีมาก ดีจนอยากส่งคืนทางญี่ปุ่น555
ตอนนี้ดิชั้นมีสามีมโนเป็นดาราญี่ปุ่นร่วม 300 ชีวิตแล้วค่ะ ดูซีรีส์เยอะกว่าคนญี่ปุ่นที่อายุเท่ากันอีก จนเพื่อนญี่ปุ่นของดิชั้นบอกว่าดิชั้นควรได้วีซ่าหรือบัตรเป็นพลเมืองเพราะสนับสนุนละครประเทศเขามากกว่าเขาอีก บางทีดิชั้นก็อายนะคะที่เพื่อนญี่ปุ่นไลน์มาถามว่าละครญี่ปุ่นแนวนั้นแนวนี้เรื่องไหนสนุกบ้าง
ว่าแล้วก็ภูมิใจในความเป็นชราไลน์ของตัวเองมากค่ะ
ดิชั้นกรี๊ดดาราญี่ปุ่นมาตั้งแต่สวรรค์ลำเอียง สมัยที่ทีวีหนวดกุ้งอ่าค่ะ กรี๊ด ยูทากะ ทาเคโนะอุจิ มานานมาก ตั้งแต่เขาอายุน่าจะน้อยกว่ายามะเค็นอีก
สมัยดิชั้นเด็กประถมต้นๆ ต้องรีบกลับบบ้านมาดูละครญี่ปุ่นช่อง3ตอนบ่ายๆ แล้วโกรธมากกก บางวันรีบกลับ เจอมวย เจองดบ้าง น่าตีมาก
พอยุคโตขึ้นมา ซื้อของเองได้ ดิชั้นนี่ซื้อ J-Spy สอดใส่หนังสือวิชาเลข อ่านในห้องเรียนค่ะ
ละครก็ต้องดูช่องITV มาดึกแค่ไหนก็ต้องดู เพราะพลาดแล้วพลาดเลย แล้วคุยกะใครก็ไม่รู้เรื่อง เพราะที่โรงเรียนไม่มีใครดูเลยจ้าาาา
พอช่วงจะม.3 ม.4 หอยหลอด มันย้ายมาอยู่ตอนเย็น ต้องรีบฝ่าดงรถติดไปดูตอนเย็น Shomuniภาคหลังๆ , Antique , พลิกล็อคลิขิตรัก (คุณเลขานายกหล่อมากกก นาโอโตะคุง นางเอกก็เฟียซมาก) อะไรนี่ฉายตอนเย็นอิชั้นนก็ต้องรีบ แล้วเดี๋ยวก็กลับไปกลางคืนอีก ด่าผังไปเยอะมาก จะทำไงได้คะ พลาดแล้วพลาดเลย พอช่วงมหาลัยฉาย5ทุ่ม ดิชั้นกริ้วมาก แต่ดูมั๊ยก็ดูค่ะ โนบุโกะ,สโลว์แดนซ์,ปิ๊งรักหนุ่มรถไฟ นี่ยังไม่รวมตอนบ่ายวันเสาร์นะ
อิช่วงซีรีส์ข้าวห่อไข่ฮิตๆ อื้อหือออ กินข้าวห่อไข่ทุกวันเลยค่ะช่วงนั้น เบบี้แฟตในวัยมัธยม หน้ากลมเป็นยูยะ hey say jump เลยค่ะ
แล้วก็อย่าหวังว่าจะได้ตามไปกรี๊ดไปอะไรง่ายๆ ยุคนั้นขออะไรพ่อแม่ ยากส์ ยิ่งเรื่องไปกรี๊ดดารานี่ถือว่าไร้สาระมาก
พวกติ่ง พวกโอตะยุคนี้ โชคดีกว่ายุคดิชั้นมาก นี่อยากไปเห็นนามิเอะ อามูโระ มีคอนเสิร์ตอะไรซักอย่าง กะนัท มีเรีย มากเลย ช่อง11ถ่ายทอด
นามิเอะ โดนสั่งให้เต้นอย่าทำ อย่าทำ ด้วย คือแบบ สงสารนางงงง
หอยหลอดที่สุดคือ เป็นแฟนคลับแต่ต้องไม่แสดงออก ยุคก่อนใครแสดงตัวว่าเป็นติ่ง = มนุษย์ประหลาด
หือออ น้องเด็กยุคนี้หล่อนโชคดีกันมากนะยะ ยุคดิชั้นนี่ใครกรี๊ดมะพี ทักกี้ โดนมองแบบแปลกประหลาดไปเลย ดิชั้นก็ไม่แคร์
ตอนจอห์นนี่จูเนียร์มาเล่น Pattaya Music Festival คือยากไปมากกกก แต่อดค่ะ
พออาราชิจะจัดคอนที่ไทย ก็เจอ...รู้ๆกันอยู่ เสียดายมากกกกกกก
ไม่คิดว่าการอดครั้งนั้นจะอดไปตลอดชีวิต พี่กี้รีไทร์แล้ว น้องอดเจอพี่กี้เลย อาราชิก็คงไม่มาไทยแล้วหล่ะ พี่โชของน้อง
สมัยก่อนไม่มีทวิตเตอร์ ไม่มีอินเตอร์เน็ท จะทำอะไรก็ต้องลงทุนค่ะ หนังสือแม็กกาซีนดาราญี่ปุ่นล้นบ้าน
ดิชั้นจะเก็บไว้ประมูลตอนอายุ60 ราคาเริ่มต้นหลักแสน คิดไว้แล้วค่ะ บางเล่มเก็บดีมาก ดีจนอยากส่งคืนทางญี่ปุ่น555
ตอนนี้ดิชั้นมีสามีมโนเป็นดาราญี่ปุ่นร่วม 300 ชีวิตแล้วค่ะ ดูซีรีส์เยอะกว่าคนญี่ปุ่นที่อายุเท่ากันอีก จนเพื่อนญี่ปุ่นของดิชั้นบอกว่าดิชั้นควรได้วีซ่าหรือบัตรเป็นพลเมืองเพราะสนับสนุนละครประเทศเขามากกว่าเขาอีก บางทีดิชั้นก็อายนะคะที่เพื่อนญี่ปุ่นไลน์มาถามว่าละครญี่ปุ่นแนวนั้นแนวนี้เรื่องไหนสนุกบ้าง
ว่าแล้วก็ภูมิใจในความเป็นชราไลน์ของตัวเองมากค่ะ
สมาชิกหมายเลข 4129197 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4429515 ถูกใจ, SML_O ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5274275 หลงรัก, loveleklek ถูกใจ, BokSoongA Style ขำกลิ้ง, 9_9 ถูกใจ, chibucur ถูกใจ, chibucur ถูกใจ, ชมชอบฯ ถูกใจรวมถึงอีก 25 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 1
คุณน่าจะเพิ่งโต ก่อนนี้มีครับ พอเบาจากญี่ปุ่ณ ก็มาเกาหลีนี่ไง
สมาชิกหมายเลข 4129197 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4429515 ถูกใจ, ลูกหมูสีม่วง ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4668581 ถูกใจ, ชมชอบฯ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4632122 ถูกใจ, nobuta wo produce ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1667675 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1246697 ถูกใจ, ลูกป๋าโย ถูกใจรวมถึงอีก 15 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ทำไมคนไทยไม่คลั่งดารา นักร้องญี่ปุ่นมั่งคับ
แต่พอเป็นเรื่องบันเทิง คนไทยกลับชอบเกาหลีซะงั้น ไม่ได้ชอบญี่ปุ่น ทำไมเป็นงั้นคับ