จดหมายนี้ฉันเขียนเพื่อขอบคุณพวกคุณ(4สาวแสนซน)ที่เป็นรอยยิ้มให้ฉัน
      ฉันป่วยเป็นโรคซึมเศร้ามาได้ 2 ปีแล้ว ฉันจำวันที่ฉันรู้จักพวกคุณครั้งแรกได้ดี
เพราะมันเกือบเป็นวันสุดท้ายของฉัน แต่ฉันได้เข้ามาอ่านเจอเรื่องราวของNanny
มันทำให้ฉันได้ข้อคิดว่า ฉันต้องพยายามและอดทนถึงแม้ว่ามันจะใช้เวลานาน
แต่ฉันจะต้องหายจากโรคนี้ให้ได้ ตอนนี้ฉันมีพวกคุณเป็นแบบอย่างในเรื่องของความมุ่งมั่นตั้งใจและอดทน
กว่าที่พวกคุณจะมาอยู่จุดนี้ พวกคุณใช้เวลาและความพยายามมาอย่างยาวนานกว่าจะประสบความสำเร็จได้
     ตั้งแต่ฉันรู้จักพวกคุณ พวกคุณทำให้ฉันมีความสุขและมีแรงบันดาลใจที่จะสู้ต่อ
ทุกครั้งที่ฉันตกลงไปอยู่ในหลุมดำในใจของฉัน ฉันจะพยายามฟังเพลงหรือดูคลิปต่างๆเกี่ยวกับพวกคุณ
ซึ่งมันเป็นสิ่งมหัศจรรย์มากที่ทำให้ฉันยิ้มได้
ฉันรักพวกคุณ
     ขอบคุณที่มาเป็นรอยยิ้มให้ในวันที่ฉันแย่ ถึงในบางครั้งมันจะเป็นรอยยิ้มพร้อมน้ำตาก็ตาม
มันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญนะ แต่ทุกครั้งที่ฉันแย่ คุณจะมาทำให้ฉันยิ้มได้เสมอ แปลกดีเนอะ ขอบคุณนะคะ