พึ่งขึ้นม.4ค่ะ บอกก่อนว่าหัวไม่ดีเลยคิดว่าคงต่อสายวิทย์ไม่ไหว แต่สุดท้ายก็โดนพ่อโน้มน้าวมาอยู่ดี

พอเปิดเทอมรู้สึกว่างานเยอะขึ้นเป็นเท่าตัว ตารางธาตุก็ต้องท่อง ฟิสิกส์ก็ต้องจำ เลขก็ต้องจำสูตร ไหนจะชีวะอีก หันไปมองเพื่อนๆก็รู้สึกว่าเราจะโอ้เอ้ไม่ได้แล้ว

เพราะอยากเก่งกว่าคนอื่นเลยต้องทุ่มมากกว่าเป็น2เท่า เพื่อนอ่านหนังสือ2ชม. เราต้องอ่านให้ได้มากกว่า4ชม. ถ้าเพื่อนไปเรียนพิเศษเราก็ต้องเรียนมากกว่า

อย่างที่บอกว่าหัวมันไม่มาทางนี้ กลัวทำได้ดีไม่พอ อยากเก่งอยากดีกว่าคนอื่น กลัวพ่อกับแม่เสียใจ พอไปปรึกษาเค้า เค้ากลับลูบหัวบอกให้เราพักบ้างก็ได้ บอกให้เราสู้

พอได้ยินอย่างนี้น้ำตาแตกเลยค่ะ มันไม่ได้ดีขึ้นเลย กลับทำให้เรากดดันกว่าเดิม รู้สึกผิดที่เก่งกว่าใครไม่ได้

หลังจากนั้นก็กลับมานั่งร้องไห้ไปอ่านหนังสือไป แต่มันไม่เข้าหัวเลย ทำยังไงดีคะ เราไม่มีความสุขเลย