ต่อครับ 
ผมคิดว่าแฟนผมมีคนอื่น ดูเหมือนแฟนผมไม่สนใจเผมเหมือนแต่ก่อน เวลาขอมีอะไรด้วยเขาไม่อยากจะให้ ผมก็พูดกล่อมเธอทุกวันว่าแฟนผมเป็นแบบนี้ ผมแอบคุยกับเธอทุกเวลา ที่แฟนผมไม่สนใจผม แอบลงมาคุยโทรศัพท์กับเธอทุกคืน จนผม กลับมารู้สึกว่าผมรักเธอ อยากได้เธอกลับมา พอเวลาผ่านไปเกือบเดือน แฟนผมดันจับผมได้ว่าผมแอบคุยกับเธอ จนทะเลาะกันถึงขั้นลงไม้ลงมือ ทะเลาะกันได้วันสองวัน จนเธอคนนั้นรู้แล้วเธอไม่อยากยุงกับผมอิก ตอนนั้นผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมหลงรักเธอขนาดไหน ขนาดจนผมยอมทิ้ง แฟนผม เพื่อไปง้อเธอ ถึงบ้าน ทั้งๆที่ตัวผมไม่เคยขับรถไปไกลขนาดนั้น บ้านเธอผมก็ไม่เคยไป ระยะทางจากบ้านผมไปบ้านเธอนั้นไกลมาก  ( ตอนที่ผมคุยกับเธอผมถามเธอว่าบ้านอยุที่ไหนช่วงไหน พอเธอบอก ผมเลยเปิด กูเกิ้ลแมพ ลองสุ่มว่านี้ใช้บ้านเธอมั้ย ปรากฏว่าผมเดาถูกว่าบ้านเธอหลังไหน ) พอผมไปถึงผมโทรหาเธอให้เธอออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง แต่เธอไม่ออกให้แม่เธอออกมาคุยกับผม ผมเลยบอกแม่ เธอว่าผมอยากคุยกับเธอ แม่ช่วยเรียกเธอออกมาคุยกับผมได้มั้ย ผมยกมือไหว้ ขอร้องจนแม่เธอลากเธอออกมาจากบ้าน ให้มาคุยกับผมให้รรู้เรื่องว่าจ่ะเอายังไง ในใจผมตอนนั้น ยังไง ผมก็เลือกเธอ เธอถามผมว่ามาทำไม มาถูกได้ไง ผมเลยบอกเธอ ผมก็จ่ะมาคุยกับเธอให้รู้เรื่อง ว่าผมไม่อยาก เลิกคุยกับเธอไม่อยากให้เธอไปไหนอิก เธอดันตัดบทผม บอกให้ผมกลับถ้าผมไม่กลับเธอจ่ะเลิกยุ่งกับผมจ่ะเล๊อกทุกอย่าง  ผมเลยทำตามที่เธอบอกเพราะผมกลัวว่าเธอจ่ะเลิกคุยกับผม พอผมถึงบ้านผมก็รีบทักหาเธอ พอหลังจากวันนั้น ผมขอไปหาเธอ บอกว่าผมอยากอยุกับเธอ เธอตอบผมมาว่าถ้าอยากมาก็มา แต่เธอไม่อยุบ้านเธอทำงานเลิกงาน5ทุม ผมเลยรีบตอบเธอไปว่างัลเดียวเค้าไปรับเธอที่ทำงานรอเธอเลิกงาน พอ4ทุมผมรีบขับรถจากบ้านผมไปหาเธอ พอถึงที่ทำงานเธอ เธอเลิกงานพอดี ผมก็พาเธอกลับบ้านเธอ ผมก็นั้งเล่นคุยกับเธอจนถึงตี4 เธอก็บอกให้กลับบ้านได้แล้ว ใจผมไม่อยากกลับหรอก อยากจ่ะอยู่กับเธอไปนานๆ 
วันนี้พอก่อนน่ะครับ รอep.ต่อไปครับ