ฉันเคยโดนเเกล้งมากมายทั้งเบาจนถึงขั้นร้ายแรง ฉันอยากรู้ความคิดของพวกเขาตอนนั้น  แล้วอยากรู้เหตุผลตอนนั้น ถึงรู้ไปจะเจ็บแต่อยากจะรู้จริงๆมันค้างคาในใจ ถึงรู้ไปจะไร้ค่ากลับไปแล้วเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ทั้งความโกรธ เกลียด แค้น เศร้า เหงา อ้างว้าง ไม่เข้าใจแต่อยากรู้ ถ้าฉันพิมพ์ไปถามคนเหล่านั้นเขาจะตอบยังไง จะตอบว่าฉันทำตัวเองเพราะฉันสาปแช่งยังนี้ล่ะถึงได้เป็นแบบนี้ เหมือที่แฟนฉันพิมพ์ถามหรือเปล่า เขามีจิตสำนึกไหม  มันทำให้ฉันเบื่อโลกใบนี้  เพื่อนที่เราใช้เรียกกันมีค่าแค่ไหนกันถึงทำกับฉันแบบนี้ ยิ่งตอนนี้ฉันผ่านมันมาได้แต่ก็ทรมานในใจ การมีชีวิตมันหน้าเบื่อจัง ความสุขผ่านมาผ่านไป  ไม่มีอะไรถาวร แถวคำสอนธรรมะต่างๆอาจทำให้คนรู้สึกสบายแต่ฉันรู้สึกเฉื่อยชาทุกวัน แล้วที่น่าขำคือฉันพิพ์เพื่ออะไร เพื่ออยากรู้ความรู้สึก  อยากระบาย  อยากตอกย้ำ หรือ ฉันมันคนบ้าที่จมปรักกับอดีตที่บอกว่าไม่สำครับแต่ก็กระตุ้นฉันได้ทุกครั้ง