เรารู้จักกับพี่คนหนึ่งค่ะพี่เขาเป็นคนไทยที่ไปอยู่ต่างประเทศ (ทวีปยุโรป) เรารู้จักกันผ่านพี่อีกคนหนึ่ง แรกๆเราก็ติดต่อกันทางไลน์ค่ะ มี Video call บ้าง เราคุยกันแทบทุกวันแต่เวลาเราไม่ตรงกันเลยจะคุยกันเป็นเวลา แรกๆความรู้สึกมันคือพี่น้องค่ะ เราคุยกันได้ทุกเรื่องมีอะไรก็เล่าให้กันฟังทุกเรื่องเลยค่ะ ทั้งเรื่องไร้สาระของเราเอง เรื่องเรียน ต่างๆนาๆ เราคุยแบบนี้มา5ปีแล้วค่ะ คือมีช่วงปีที่3พี่เขาแสดงท่าทีว่าชอบเราแต่ตอนนั้นเรายังคิดว่าพี่เขาก็คือพี่คนหนึ่งไม่คิดอะไรแต่พอปีที่4เราเริ่มคิดว่าเรากับพี่เขาดูสนิทกันมากไป เพื่อนๆก็พูดว่าเราสองคนเหมือนแฟนกันเพราะเราคุยโทรศัพท์ทกับพี่เขาทุกวัน แต่เราก็แอบพูดแขวะพี่เขากับเพื่อนว่า "จะเป็นแฟนได้ไงพี่เขายังไม่ขอคบเลย"พี่เขาก็หัวเราะแบบเขินๆแค่นั้น 
คือเราไม่แน่ใจว่าที่ผ่านมาคืออะไรเลยมันเหมือนแฟนแต่พอเราถามพี่เขา พี่เขาก็ตอบประมาณว่า "เราสองคนไม่เคยเจอกันเลย แบบนี้มันดีแล้ว" แล้วพี่เขาก็บอกว่าจะไม่กลับไทย แต่นานๆทีก็มาเที่ยวไทยนะค่ะ
เราควรทำไงกับสถานะแบบนี้ดี มันครึ่งๆกลางๆยังไงไม่รู้ เราก็แอบเขาข้างตัวเองนะว่าพี่เขาจะมีใจให้เราจริงๆบ้างแหละ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ