สวัสดีครับผมชื่อ มาสไรเดอร์คาบูโตะครับ (ถรุ้ย) (มือใหม่นะครับอาจจะเล่าไม่เข้าใจนิดนึง)
ผมชื่อเเบะครับ555เป็นเด็กที่เพิ่งเรียนจบ ม.6 มาไม่นาน
เเล้วเรื่องเล่าของผมนั้นก็เกิดขึ้นในช่วงที่ผมอยู๋ ม.6 จนถึงวันที่ผมเขียนอยู่นี้ 09/05/62
ผมเป็นเด็กนักเรียนที่อ้วนๆขาวๆหน้าตี๋ๆเพื่อนเลยเรียกว่าเเป๊ะเเต่พอดีมันไม่ซ้ำกับเพื่อนอีกคนเลยเรียกว่าเเบะเเทน555+
เรื่องมันเริ่มจากวันที่ 14/11/61 เริ่มจากวันเเรกของการเปิดเทอม ม.6 เทอม 2 เเละได้เจอกับอาจารย์คนหนึ่งซึ่งน่ารักตัวเล็กเเละขาว
เขาเป็นอาจารย์ฝึกสอนที่เข้ามาสอนในโรงเรียนผมตอนนั้นเข้ามาเป็นครูฝึกสอนวิชาภาษาไทยตอนเเรกผมไม่ได้คิดจะจีบอาจารย์เเต่อย่างใด
เเต่ก็นะครับเวลาเราเห็นคนน่ารักน่ารักใครจะอดใจไหว ก็เลยเริ่มเเกล้งอาจารย์เเละเเซวอาจารย์ในคาบเรียนทำเเบบนี้ไปเรื่อยๆจนถึงวันหนึ่ง
เพื่อนได้สร้างเเชทกลุ่มขึ้นมาเป็นเเชทกลุ่มวิชาภาษาไทยเเน่นอนซึ่งอาจารย์คนนี้ก็อยู่ในเเชทกลุ่ม5555+ มันจึงเริ่มขึ้น ผมได้ทักเเชทส่วนตัวไปหาอาจารย์เนื่องจากทักไปลาว่าไม่สบาย อาจารย์ก็ตอบตามปกติเเละเช็คลาให้ บอกไว้ก่อนผมสายเปย์มากโดยเฉพาะของกิน5555+
ผมก็ทักถามอาจารย์บ่อยๆคุยกับปกติก็มีซื้อขนมติดไม้ติดมือไปให้อาจารย์ที่บ้านพักบ้างเเต่ก็นะครับไปบ่อยๆคงไม่ได้เพราะเด็กนักเรียนกับอาจารย์
มันดูไม่ดีผมก็เข้าใจเเละยอมรับในสิ่งนั้นจนถึงวันลอยกระทง ผมขอไปลอยกระทงกับอาจารย์ตอนเเรกอาจารย์บอกว่าอาจารย์ไม่สบายเดียวพ่อมารับ
ไปหาหมอผมก็นอยๆอยู่เเต่สุดท้ายพ่อของอาจารย์ไม่ได้มารับเนื่องจากติดธุระผมเลยได้ไปลอยกระทงกับอาจารย์ได้ไปที่สถานที่นึงภายในอำเภอตอนเเรกคิดว่าคงจะคนไม่เยอะจะได้ไมม่เจอคนที่รู้จักเเต่พอไปถึงเต็มเลย5555+ หลังจากลอยกระทงเสร็จผมเห็นอาจารย์ดูเหนื่อยๆเครียดๆเลยช่วยไปนั่งกินเบียร์บนเขื่อนก็ได้ซื้อเบียร์ไปสองขวดเเล้วนั่งกินกันบนเขื่อนตอนนั้นบนเขื่อนไม่มีคนเลยลมพัดเย็นๆหน่อยเเต่ไฟบนเขื่อนก็เปิดอยู่นะไม่ได้มืดอะไรสลั่วหน่อยๆเราก็ต่างคนต่างคุยกันในหลายๆเรื่องอาจารย์ก็เล่าเรื่องต่างๆที่เคยไปเจอมามากมาย นั่งกันสักพักก็มีกลุ่มวัยรุ่นเเถวนั้นขึ้นมาบนเขื่อนด้วยเช่นกัน
ก็นะเป็นเพื่อนของผมเองซึ่งมันดูไม่ดีเลยอาจารย์เลยอยากกลับผมก็เห็นด้วยที่นักเรียนกับอาจารย์ไปไหนด้วยกันสองคนมันดูไม่ดีเลย
ก็ขับรถลงไปส่งอาจารย์ที่บ้านพักเเต่ผมขับช้ามากเเละจับมืออาจารย์ไว้ตลอดทางเพราะอยากอยู๋กับอาจารย์ไปนานๆเเต่ก็นะ55555+
เวลาเเห่งความสุขมักสั้นเสมอจนถึงเช้าวันต่อมายังไป โรงเรียนต่อ เเล้วเพื่อนที่เจอกันบนเขื่อนเมื่อคืนก็ถาม จีบอาจารย์หรอเเบะผมก็บอกว่าใช้
เพราะผมไม่มีความลับต่อเพื่อนเเต่บอกเพื่อนไว้ว่าก็รู้ว่ามันดูไม่ดีช่วยเงียบๆเรื่องนี้ไว้หน่อยจนผ่านๆเดือนกว่าเรื่องของผมกับอาจารย์ก็ไม่ค่อยจะดี
เท่าไหร่อาจารย์โดน ผอ เรียกประชุมส่วนตัวบ่อยมากเเละสุดท้ายเราก็เลิกคุยกันผมงอเเงเป็นเด็กน้อยที่ไม่รู้จักโตจมอยู่กับอาจารย์คนนี้เเบบตามตื้อน่ารำคานอยู่ 1เดือนกว่าจนวันหนึ่งเพื่อนได้พาไปในตัวเมืองของจังหวัดไปกับเพื่อน2คนคนเเรกชื่อก้านคนที่สองชื่อยีนส์ ดำมีเเฟนที่เรียนอยู๋ในมหาลัยของจังหวัดซึ่งอาศัยอยู่ในตัวเมืองเเฟนของก้านมีชื่อว่าป็อป #เเละเรื่องราวเริ่มขึ้นจากวันนั้น 14/01/62# เเละเรื่องราวของผมก็เริ่มต้นขึ้น วันนั้นเพื่อนเห็นว่าผมไม่ไหวเเล้วหลังจากที่อาจารย์เมินมาตลอดเลยอยากให้ผมเริ่มต้นใหม่ก็เลยพาผมไปเที่ยวเปิดหูเปิดตา ขณะที่เพื่อนผมขับรถโทรศํพก็ดังขึ้นเป็นเสียงโทรศัพของก้านพี่ป็อปเป็นห่วงว่าถึงไหนเเล้ว (อิจฉาวุ้ยยยย) เเละเเล้วเราก็เดินทางไปถึงบ้านของเเฟนก้าน
ตอนนั้นผมก็ได้เจอกับเพื่อนของพี่ป็อป3คนชื่อว่า เเพรว มิ้น เเละพีท เเละมีคนนึงสดุดตาผมอย่างรุนเเรง5555+เเละวันนั้นเองก็เป็นวันเเรกที่ผมได้เจอกับเขาเป็นผู้หญิงที่อวบๆขาวๆโก๊ะๆบ๋องๆ พอไปถึงบ้านพี่ป็อปผมก็เอาประเป๋าเอาทุกอย่างลงไปเก็บ หลังจากนั้นเพื่อนผมที่ชื่อยีนส์ก็ชวนก้านออกไปซื้อของตามระเบียบกูอ้วนซ้อนสามไม่ได้เลยทิ้งกูให้อยู่ที่บ้านกับพี่ๆซึ่งตอนนั้นพวกเขากำลังเล่น อูโน่ เเต่ผมไม่รู้จัก55555+นั่งโง่เลยทีนี้ เเล้วก็มีพี่มิ้นนี้เเหละที่บอกมาเดียวพี่สอนเราก็ด้วยความที่เเพ้ความน่ารักของพี่เขามาก55555+ก็เลยเล่นด้วยเเต่อูโน่นี้มันเป็นเกมไพ่เหมื่อนเล่นไพ่นั้นเเหละคือต้องห้ามคนอื่นรู้ไพ่ของเราว่าถือไรเเต่ด้วยความที่พี่มิ้นนั่งข้างๆเเล้วคอยสอนก็เลยเเอบมองไพ่เราบ่อยๆ5555+ เเต่พี่เขาสอนเเบบจริงจังมากดูเป็นคนเอาใจใส่เเล้วเราเพิ่งอกหักมานะเจอคนเเบบนี้หวั่นไหวสิ5555+ใจง่ายนั้นเองครับเเล้วการเจอครั้งเเรกของเราก็ไปเที่ยวกันต่อที่ร้านเหล้า 55555+ มีดนตรีโฟคซอง เล่นอยู่ พอกินเหล้าไปสักพักผมเริ่มหันไปมองพี่คนนี้มากขึ้นเลื่อยๆจนผมมั่นใจละว่าชอบก็เลยหันไปคุยกับก้านเเละยีนส์ว่าเชี้ยพี่เขาน่ารักว่ะชอบอะ ไอสองคนนี้หันหน้ามองกันเเล้วยิ้มเราก็ว่าอะไรสักทีที่มันยิ้มหลังจากนั้นชวนกันไปซื้อลูกชิ้นตรงข้ามร้านเหล้าเเล้วเราก็ถามมันสองคนขึ้นว่าเมื่อกี้พวกยิ้ม ไรกัน มันสองคนบอกว่ากูกะไว้ตั้งเเต่ก่อนที่จะถึงเเล้วว่าต้องชอบพี่คนนี้555555+ มีเพื่อนดีก็งี้เเหละ หลังจากนั้นประมานเที่ยงคืนก็กลับไปนอนรวมกันที่บ้านพี่ป็อปเเฟนของน้องก้านเรานั้นเองโดยที่ผมก้านยีนพี่ป็อปนอนข้างนอกโดยให้พี่เเพรวพี่มิ้นพี่พีทนอนในห้องเเล้วพี่พีทก็เมา5555+พี่เเพรวกลัวเลยออกมานอนข้างนอกเเทนส่วนเรานอนไม่หลับเพราะอยากอยู๋กับพี่เขานานๆพี่มิ้นก็ยังไม่ง่วงพอดีเลยเข้าไปนั่งเล่นโทรศัพกันสามคนในห้องเราก็เล่นกับพี่เขาบ้างพี่พีทเริ่มสลบไปเเต่เรายังอยากอยู่กับพี่เขาอะงื้ออชอบอะจนผมสลบไปตอนตี4 (เเหนะรู้นะคิดไรคิดว่าต้องมีซำติงอะสิไม่มีจร้า)ผมเห็นพี่มิ้นเดินออกจากห้องเเละเเล้วก็ต่างเเยกย้อนนอน วันต่อมาพี่เเพรวกับพี่พีทกลับหอของตัวเองส่วนพี่มิ้นนั้นยังอยู่กับพี่ป็อปเเละพวกผมอีก3คนวันนี้มีเเผนว่าจะไปวัดกันวัดสมหวัง5555+เราก็ไปไหว้พระถ่ายรูปเเละให้อาหารปลาเเล้วกลับไปส่งพี่มิ้นที่หอในมหาลัยระหว่างทางผมนั่งมองหน้าพี่เขาไปตลอดทางระหว่างทางนั้นผมก็ถามว่า พี่มิ้นครับผมขอคุยด้วยได้ไหมไม่ได้5555+ พี่เขาตอบอย่างไวเลยเเต่ก็นะ ผมตื้อนิ จนได้คุยกัน ตอนเเรกผมยอมรับเลยว่าผมเเค่ชอบในหน้าตาพี่เขาเเละก็หวังที่จะคุยเพื่อลืมอาจารย์เเต่เเล้วการที่คุยกันทุกวันก็ทำให้เราได้รู้จักในตัวพี่เขามากขึ้นเล่าข้ามๆไปมั้งเนอะ5555+อย่าละเอียดมากเลย 5555+ ช่วงประมาณเดือนกุมพาพี่เขาก็ได้มีกีฬาในมหาลัยต้องซ้อมสเเตนเชียร์ตั้งเเต่ 17.00-23.00 บางวันก็ไม่ถึงบางวันก็ดึกกว่านั้น เราก็นิสัยเด็กอะงี่เง่างอเเง ก็มีทะเลาะกันเลิกคุยกันในหลายๆเรื่องเพราะเราอยู๋ในสภานะคนคุยเราก็เข้าใจอะนะว่าพี่เขาจะคุยอีกกี่คนก็ได้เเล้วเราก็ยอมรับในเรื่องนั้น เเละก็เลิกคุยกันไปได้ไม่กี่วันก็กลับมาคุยกันตอนนั้นยังไม่รู้สาเหตุเลยว่ากลับมาคุยกันได้ไงเเต่ก็คุยกันมาเรื่อยๆโทรคุยกันบ้างบางวันก็มีความสุขดีถึงมันจะน้อยก็ตามในเวลาที่คุยกัน จนถึงวันเกิดพี่เขา^^ผมมีเงินเก็บที่ตั้งใจเก็บไว้สำหรับวันเกิดพี่เขาอยู่ประมาน 2,000 บาท ตอนเเรกก็ยังไม่รูว่าจะซื้ออะไรให้พี่เขาดีก็คิดอยู่สักพักนึงจนไปเจอนาฬิกาชอบอยากให้พี่เขาได้ใส่เลย ซื้อเลย 1,290 เเล้วอีกวันถัดมาก้านก็มารับที่บ้านตามที่ตกลงว่าจะไปกันก็มีสามคนเช่นเคยที่ไปกัน คือผมยีนส์เเละก้านเเต่ผมไม่ได้บอกพี่เขาหรอกตอนเเรกว่าจะไปเเต่ตอนนั้นพี่เขาก็ไม่ได้อะไรอยู่เเล้วเราจะไปก็ได้ไม่ไปก็ได้ พอไปถึงบ้านพี่ป็อปก็เตรียมตัวกันที่จะไปกินหมูกระทะเเต่ต้องไปรับพี่มิ้นพี่เเพรวก่อนจำไม่ได้ตอนนั้นทำไมพี่พีทไม่ไป ลำดับเเรกต้องไปรับพี่มิ้นที่อยู่หอในก่อนเเต่เเเวะซื้อเค้กวันเกิดพี่เขาก่อนเเเละเข้าไปรับก่อนออกมาเดินเล่นตลาดใน มอกันก่อนเเล้วก็ออกมารับพี่เเพรวเเละไปกินหมูกระทะกันช่วยกันหยบเค้กอย่างเซียน5555+เล่าเเเบบข้ามๆนะเยอะ5555+ กินหมูกระทะเสร็จกลับมาที่บ้านของพี่ป็อปก็เเยกย้ายไปซื้อของมากินเหล้ายั่วๆจร้า5555+ เเล้วหลังจากนั้นก็นั่งกินกันอยู่ข้างในเเล้วก้านยีนเเละพี่ป็อปก็ไปจุดเทียนเค้กวันเกิดเดินเข้ามาเบิร์ดเดย์เสร็จสับพี่ป็อปก็บอกพี่มิ้นว่ามีของจะให้เเต่ต้องสัญญาว่าจะใส่ทุกวันเเละพี่เขาก็สัญญาว่าจะใส่ทุกวัน(มันทำได้สะที่ไหนละขี้ลืมจะตาย)เเต่พี่เขาก็พยายามนะ ตอนเเรกยังไม่ได้บอกว่าผมเป็นคนซื้อให้เพราะถ้าเขารู้ว่าผมเป็นคนให้เขาจะไม่รับมันไว้มันอาจจะไม่ได้พิเศษสำหรับใครนะในสิ่งที่ผมทำเเต่ก็นะเเค่เห็นเขามีความสุขเขายิ้มเขาได้ใช้ประโยชน์จากของที่เราให้เราก็โอเค เเละก็ไม่มีไรเกิดขึ้นข้ามวาปไปจนกลับบ้านกันกลับมาเรียนหนังสือตามปกติเเละคุยกับพี่มิ้นเเเบบนั้นเรื่อยๆพี่เขาคุยกับคนอื่นเราต้องรอเป็นตัวสำรองมาตลอดคือเขาจะเห็นความสำคัญของเราเป็นลำดับสุดท้ายเเต่ก็นะก็เรามีเเต่เขาเเบบนั้นต่อมาเรื่อยทะเลาะกันเลิกคุยกัน กลับมาคุยกันเเบบนั้นมาตลอดจนถึงวันนึงวันนั้นเป็นวันปัจฉิมจบ ม.6ของเราเอง5555+ก้านยีนส์เราจบเเล้วนะ5555+ผมไม่คิดเลยว่าพี่เขาจะมาหาที่โรงเรียนเเต่เอาความจริงก็คือมากับพี่ป็อปนั้นเเหละไม่ได้เจาะจงมาหาเราโดยตรงเเต่ก็ดีใจนะที่พี่เขามาอะเเละหลังจากนั้นเราก็ยังคงคุยกันมาเรื่อยๆจนถึงวันนคงเราได้มีโอกาสได้ไปกินเหล้าที่ร้านเหล้าหลังมออีกครั้งหนึ่งคืนนั้นผมเมาเละเทะมากทำไรไม่ดีไปหลายอย่างด้วยเหตุการหลายๆอย่างในคืนนั้นทำให้ผมอยากจะกินเข้าไปเรื่อยๆจนขาดสติ ผมได้ทำตัวเเย่ๆออกไปใส่ทุกคนด้วยความงี่เง่าอึดอัดเเละเสียใจผมปล่อยมันมาทีเดียวเลย (ไม่เล่าหมดหรอกเขิน)เเต่จำได้ตอนที่พี่มิ้นพาผมไปนอนเพราะผมเมาเสียงดังโวยวายพี่เขานั่งอยู่ข้างๆนั่งจับมือผมไว้จนผมหลับโดยสัญญาว่าจะไม่ทิ้งผมไปไหนเเต่ตื่นเช้าขึ้นมาพี่เขาก็ไปเเล้วกลับหอไปเเล้วเขาได้บล็อคเฟสผมไปเเล้วเราเลิกคุยกันไปประมาณเดือนกว่าๆระหว่างนั้นก็ทำให้ผมคิดหลายๆอย่างผมมันงี่เง่าทำให้เรื่องทั้งหมดนี้มันจบถ้าคืนนั้นผมไม่เมาทุกอย่างคนดีกว่านี้มันมีเเต่คำพูดที่ซ้ำเติมผมตลอดเวลาผมเอาเเต่โทษตัวเองจนวันหนึ่งผมกลับไปคุยกับพี่เขาเเละได้คุยปรับความเข้าใจกันเเละกลับมาคุยกันอีกครั้งเเต่ครั้งนี้ผมมีคนคุยอื่นเก็บๆไว้ด้วยไม่ได้ให้พี่เขาเต็มร้อยจนคุยกันเข้าทุกวันผมตกหลุกรักพี่มิ้นเขาซ้ำเเล้วซ้ำอีกจนผมไม่คิดว่าการที่มีอีกคนมันไม่จำเป็นเลยผมเลยเริ่มตัดคนคุยออก
ไปออกไปจนเหลือเพียงเเต่พี่มิ้นผมได้คุบกับพี่มิ้นยาวมาเรื่อยๆจนวันนึง พี่เขาบอกว่าเลิกคุยกันได้ไหมพี่เขาอยากคุยกับอีกคนนึงเเค่เขาคนเดียว
เราไม่มีสิทธิเลือกอะไรเลยต้องยอมรับในสิ่งนั้นไปเเละผมก็พยายามที่จะหาคนใหม่มาเพื่อเเทนที่เขาพยายามไม่รู้กี่ครั้งผมบล็อคทั้งหมของพี่มิ้นเลยเฟสบุ๊คไลน์ไอจีผมบลอคหมดจนวันนึงผมร็สึกว่าการหาคนคุยที่มาเเทนที่เขามันทำไม่ได้ว่ะเลยตัดสินใจปลดบลอคไลน์พี่เขาเเล้วทักไปคุย
คุยกันมาไม่กี่วันพี่เขาไปดูหนังกับเเฟนเเล้วเเฟนเขาถ่ายรูปให้ผมน้อยใจที่เห็นว่าเขาไม่ได้ใส่นาฬิกาที่ผมให้ไว้ผมเลยพูดไปว่าหรอยเเหละนะพอไปกับเเฟนถึงเขาก็โกรธมั้งเลยบล็อคไลน์ผมไป ผมทักไปหาทุกวันเหมือนพอเหนื่อยๆท้อๆก็ไประบายในเเชทน้จนวันนึงผมเหนื่อยมากๆกับหลายๆเรื่องผมเลยทักไปอีกเเต่ครั้งนี้คิอพี่เขาปลดบลอคผมตกใจมากในตอนนั้นเเละกูคุยกันมาจนถึงตอนนี้ผมกลายเป็นที่ปรึกษาถามว่าผมรับได้ไม่ไม่ได้เลยที่ต้องมานั่งฟังเรื่องของเเฟนเขาเเฟนของเขาตอนเเรกๆก็ดีคือไปไหนทำไรบอกเเต่ตอนนี้กลับเล่นเกมส์ไม่สนใจเธอเธอน้อยในลืมเเฟนเก่ายังไม่ได้ด้วยบอกว่าเเฟนเก่าเป็นโรคร้ายเเล้วยังติดต่อกับเเฟนเก่าตลอดกูขึ้นเลย 5555+ จนตอนนี้ผมก็ยังคุยกับพี่มิ้นโดยที่ผมไม่ได้มีคนอื่นอยูเลยก่อนหน้าที่จะเขียนสองวันมีเเต่ตอนนี้ตัดทิ้งไปหมดเเล้วเพราะผมมีความสุขมากพอเเล้วที่ได้คุยกับคนนี้ถ้ามีคนอื่นเพิ่มขึ้นมามันมากเกินไปผมขอมีความสุขกับคนที่ผมนักคนนี้ก่อนถึงวันข้างหน้าผมจะเสียใจผมก็รู้เเต่ถ้าวันนี้ยังเป็นความสุขก็ไม่มีสาเหตุอะไรที่ผมจะเลิกคุย พี่มิ้นคนนี้ในตอนเเรกผมไม่คิดจะจริงจังด้วยเลยสักนิด
ไม่คิดว่าจะชอบจริงๆจังด้วยซ้ำ ไม่คิดว่าจะรักด้วย เเต่ตอนนี้ผมรักพี่เขานะ เขาไม่เคยทำให้ผมรู้สึกว่าผมเบื่อเขาเลย ผมยังคงจะอยู่เเบบนี้ต่อไป
จนกว่าเขาจะบอกให้พอ รักนะครับพี่มิ้น ^^