ความรัก คนที่ใช่ มันต้องใช้เวลา ไม่ใช่ว่าใครเข้ามาก็เอา
I learned it the hard way.
ตอนเราย้ายมาต่างประเทศเรามาคนเดียว ไม่ได้รู้จักใครมากมาย เราเหงา เราก็อยากมีเเฟน เเต่เราก็ไม่เคยมีเเฟน ไม่เคยมีใครเเบบมาชอบเรา เราก็เข้าหาคนไม่ค่อยเก่งเป็นทุนเดิมอยู่เเล้ว
บวกกับสถานการณ์ที่อยู่เราก็ไม่ค่อยดีด้วย
เราก็เจอกับคนๆนึง ที่ทำงาน เขาก็หน้าตาโอเค ไม่หล่อ แต่ก็ไม่ขี้เหร่ เขาก็มาชอบเรา อย่างที่บอกมาข้างต้น เราอยากมีเเฟน เราเลยคบเลย คบกันสักพักก็ย้ายอยู่ด้วยกัน

บอกเลย เราเสียเวลาไปเต็มๆ 3 ปี อยู่กับเขา
หนึ่งเลย เราเป็น US Citizen เเต่เขาไม่ใช่ เขา เป็นเเม็กซิกัน (เราไม่ได้อยากดูถูก เเต่พออยู่ด้วยนานๆ มันทำให้เรารู้สึกว่า เขาหวังอยากได้ใบเขียว)
ช่วงเเรกๆก็เหมือนดีอ่ะ เป็นเหมือนความรักวัยรุ่น เเต่ทีนี้เราเริ่มโต มีเรื่องต้องดูเเล ต้องจัดการ จะมารักๆ เล่นๆ ไม่คิดถึงอนาคตไม่ได้ เเล้วปัญหาคือ เขาไม่ยอมโต เเละไม่ยอมรับว่าตัวเองยังไม่โต

เราเป็นคนขยันอยู่ระดับหนึ่ง เเละเราไม่ชอบคนขี้เกียจ เเละเขาขี้เกียจ
ค่าเช่า ค่าไฟ ค่าน้ำ ค่าโทรศัพท์ ค่าบัตรเครดิต เครื่องของใช้ในบ้าน เราเป็นคนออกคนเดียวค่ะ เขาไม่เคยคิดช่วย ไม่ถามว่าเราต้องการคนช่วยหรือป่าว หรือไม่ก็บางทีเราขอให้เขาช่วย เขาก็บอกว่าไม่มีตัง เขาก็ทำงานนะคะ ไม่ใช่ไม่ทำ ได้เงินเดือนก็พอประมาณกัน เราทำได้เยอะกว่านิดหน่อย เเต่ไม่ได้มากมาย เเล้วเงินเขาหายไปไหนหมด? เกม อาหาร เเละ ซื้อของให้เพื่อน เขาได้เงินเดือนมา ก็คิดอันดับเเรกละ ว่ามันไปซื้อไรได้บ้าง ในขณะที่เราต้องจ่ายบิลในทุกๆ ครั้ง

การที่ว่าทำงานหาเงินได้ไม่ได้เป็นค่าวัดว่าเติบโตเป็นผู้ใหญ่เลย

เขาไม่เคยคิดว่ามีความรับผิดชอบอะไรเลย วันๆเอาเเต่เล่นเกม
ที่น่าโมโหที่สุด เขามองว่า ทุกๆอย่างเป็นเขาที่จัดการค่ะ ทั้งๆที่มันเราจ่ายทั้งนั้น
**เเละขนาดตอนนี้ที่เลิกกันเเล้ว เขายังเชื่อว่าเขาเป็นคนที่ดูเเลเรา เเละเราไม่ได้ทำอะไร

เขาเป็นคนที่ไม่สะอาด แต่ชอบพูดว่าตัวเองรักสะอาด ขนาดแปรงฟันมันยังไม่เเปรงค่ะ แปรงอาทิตย์ละ สองครั้งได้ อาบนำ้มันก็ไม่อาบถ้ามันไม่รู้สึกว่ามันเหม็น ตีนเหม็นก็คิดว่าไม่เหม็น

ถุงเท้าที่ใส่เเล้วก็ถอดวางระเกะระกะ เสื้อผ้าสกปรกก็กองอยู่กับพื้นใต้เท้าเหม็นๆของมันละค่ะ อาหารกินเสร็จก็ทิ้งจานไว้ในห้องนอนค่ะ เราตามเก็บทุกวัน เราทำความสะอาดบ้านทุกวัน เเต่ก็สกปรก เเละรกทุกวันอยู่ดี เราทำงานเหนื่อยๆกลับมา เเทนที่จะได้พักผ่อน กลับมาต้องคอยทำความสะอาดไม่เคยหยุด เราเป็นผู้จัดการที่ร้านอาหาร ส่วนตัวเขาเป็นพ่อครัวค่ะ

เราเป็นคนเชิงหัวโบราณค่ะ เราจะไม่มีเพศสัมพันธ์กับใครถ้ายังไม่เเต่งงาน เขาก็จะขอตลอด เราก็เเค่อนุญาตให้จับบ้างไรบ้าง เเต่นานๆเข้าเขาทำบ่อยเกินไป เราก้มเก็บของก็จับ เราเดินก็จะจับ เราทำอะไรก็จะจับ เรากำลังเเต่งตัวก็ชอบพูด ว่า อู้ถอดเกงในเลย อ้าขาให้ฉันด้วยๆ ไรประมาณนี้ เราไม่ชอบ มันดูเหมือนไม่ให้เกียรติเราเลย เราเคยบอกเขาเรื่องนี้หลายครั้งนะคะ ว่าเราไม่ชอบ บ้างนางก็จะพูดว่า เราไม่รักเขาหรอ ไม่ให้จับอ่ะ

บางทีเราจะขอให้เขาช่วยทำอะไร เขาก็จะพูดว่าเเล้ว ยูจะยอมมีเซ็กส์กับไอมั้ยละ เราก็เพลีย เเล้วบอกเขาว่านี่มันเป็นเรื่องที่เธอต้องช่วยฉันอยู่ เเล้ว ใจคอจะให้ฉันทำให้ตลอดเลยหรอ มันก็บ่อยจัดจนเราเอียนที่จะขอ

เเละทุกๆครั้งที่กลับบ้านจากทำงาน เขาก็จะบอกว่าเหนื่อยเเละไม่ช่วยทำความสะอาด เเต่ไปเล่นเกมจนถึงตีหนี่งตีสอง เราก็เหนื่อยนะ เราทำเเต่เขาไปเล่นเกม

ครั้งหนึ่งเราขอให้เขาช่วยล้างจาน (ก็จานของเขานั่นเเหละ) เราขอทุกครั้ง เราขอดีๆ แต่เขามาตะคอกใส่เรา บอกว่าเหนื่อย ยูทำงานในครัวเหมือนไอมั้ย ! เราอึ้งเลยค่ะ นี่เขาไม่คิดว่าเราไม่เหนื่อยหรอ เขามองว่าเราทำงานไม่หนักเท่าเขา? เราตัองควบคุมทั้งร้านนะคะ ทั้งคนในครัว ทั้งคนเสิร์ฟข้างหน้า ต้องจัดการกับลูกค้า เงินเดือนของทุกคน ทำบัญชีให้ร้าน ซื้อของเข้าร้าน จัดตารางทำงานของทุกคน นี่เราก็ทำเยอะนะ ไหนจะต้องเสิร์ฟโต๊ะของตัวเอง และตรวจเช็คทุกอย่างข้างหน้าเเละในครัว

ตอนนั้นคือเราเศร้ามาก เราเริ่มไม่ไหว เราเครียด เราขอเลิกกับเขา ไปเดือนนึง เเต่เขากลับมาง้อ บอกว่าจะเปลี่ยน เขาเปลี่ยน ค่ะ เปลี่ยนได้เดือนเดียวก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม หนักกว่าเก่าอีก ค่ะ เราเลิกกับเขาถาวรเเล้วตอนนี้

ในช่วงเเรกๆที่เลิก เราก็เครียด เเต่ก็ค่อยๆดีขึ้น เราคิดเเล้วคิดอีก เราเเค่เสียดายระยะเวลาสามปีที่อยู่ด้วยกัน เราหมดรัก หรือไม่ก็ไม่ได้รักเเต่เเรกก็ไม่รู้

ตอนเเรก เขาก็ดี ก็ดูเเลเราดีอยู่หรอก เเต่เมื่อต้องใช้ชีวิตด้วยกันเเล้ว มันไม่ได้ มันหนักเกินไปสำหรับเรา

ยังไงก็ อย่าคบใครเเค่เพราะเหงา เพราะความรักมันไม่ใช่กับใครก็ได้