ไม่เข้าใจ...ตั้งแต่เด็ก ใครๆก็คิดว่าเป็นคนมีตังค์ ทั้งที่ฐานะปานกลาง เทียบกันตอนนั้นบ้านใช้เตาฝืน ผ้าซักมือ ปูเสื่อนั่งกับพื้น แต่อีกครอบครัวหนึ่งมีหม้อไฟฟ้า เครื่องซักผ้า โซฟา ทุกคนกลับมองว่าจน แม้กระทั่งครู

พอมาทำงาน...คนก็มองว่ามีเงิน..ทั้งที่กินข้าวราดแกง บ้านก็ต้องเช่าอยู่เพราะทำงานต่างจังหวัด ทุกคนกลับมองว่ามีตังค์ แต่เขาไม่รู้เลยว่าแท้จริงเรามีรายจ่ายมากมาย และถูกเพื่อนหยิบยืม บางครั้งเขาจะรู้ไหม เพราะเราสงสารจึงเจียนเงินส่วนที่กินมาให้เพื่อนยืม และเพื่อนก็ยืม แต่ละคนไม่เคยคืน เพื่อนกินดี มีสุข มีรถขับ เครื่องสำอางค์ครบครัน ไม่ละอายใจกันบ้างหรือไงเวลายืม ทำตัวเป็นคุณหญิงคุณนายทำไมไม่ใช้เงินตัวเอง อยากเก็บเงินไว้ทำอื่นสุดท้ายก็หมดไปกับพวกนี้ ไร้ยาง เบื่อ ขอคืนนก็ผัดวันประกันพรุ่ง 

ขออภัยที่ใส่อารมณ์ไปบ้าง

อยากทราบเขาใช้อะไรวัดความมี กับไม่มี ทำอย่างไรไม่ให้เพื่อนยืม