และยังเป็นหนังที่จอห์น วู แกใช้ปืนได้หลากหลายชนิดมาก ไล่ตั้งแต่ปืนพกจนไปถึง RPG กันเลยทีเดียว เรียกว่ายิงกันจนหน่ำใจเลย ส่วนตัวผมคิดว่าเป็นหนังฮ่องกงที่ผมรู้สึกว่าดูดีมีคลาสและมีการลงทุนกว่าหนังหลายๆเรื่องในช่วงเวลานั้น หากไม่นับหนังเฉินหลง หนังกำลังภายใน หนังของฉีเคอะ

ไฮไลท์สำคัญของหนังเรื่องนี้อยู่ที่ ฉากสุดท้ายของเรื่องครับ ที่สองพรเอกของเราทั้งป๋าโจวเหวินฟะกับเฮียเหลียงเฉาเหว่ย ได้บุกเข้าไปในโรงพยาบาลอันเป็นที่มั่นของเหล่าร้ายและยังเป็นคลังเก็บอาวุธเถื่อนของพวกมันด้วย ไม่มีเหตุผลอะไรเลยครับที่จะไม่ได้เห็นฉากถล่มโรงพยาบาลช่วยผู้ป่วยและปราบเหล่าร้าย ด้วยเวลากว่า30นาทีสุดท้ายของหนัง ฉากนั้นจึงเต็มไปด้วยการสาดกระสุน ทั้งแบบปกติและlong take พร้อมทั้งการดวลปืนตัวตัวของเหล่าพระเอกและคู่ปรับ Mad Dog มือปืนวายร้ายแต่ก็ยังมีคุณธรรม

ถล่มกันชนิดที่ว่าแทบจะระเบิดโรงพยาบาลทิ้งซึ่งในหนังก็ระเบิดไปจริงๆ 5555 แล้วก็รู้ว่าแท้จริงแล้วโรงพยาบาลที่ใช้ถ่ายทำกำลังจะปิดและจะมีการทุบทิ้งด้วยหนังเลยจัดการถล่มได้โดยสะดวกและเต็มที่ อิอิ