ก่อนอื่นคือต้องบอกเลยว่าเราเป็นลูกคนเดียวพี่สาวนี่คือนางเป็นลูกสาวของพี่ชายแม่เราอีกที
สมัยเด็กๆนางก็ดีรักเราดีเวลาใครแกล้งเราก็มักจะช่วยเหลือเราตลอดตอนนั้นมักจะมองว่าเป็นที่พึ่งได้เสมอเลยดีเรื่อยมาตลอดพอเข้าวัยรุ่นนางเข้ามหาวิทยาลัยนางก็ค่อยๆมีวิวัฒนาการที่เปลี่ยนไปก็ยังไม่เท่าไหรจนเราก็อายุ21ตอนนั้นเรายอมรับว่าเราก็ค่อนข้างเป็นคนที่เอาแต่ใจบวกกับที่ว่าพ่อมักชอบพูเกี่ยวกับนางให้ฟังว่านางชอบเห็นแก่กินขาดความเกรงใจว่าในแง่ไม่ค่อยดีตอนนั้นเราไปบ้านนางเรายิ้มให้แม่นางแม่นางไม่ยิ้มตอบเราก็ไม่โอเคตอนนั้นเราก็ไม่ชอบไปเลยนางชอบมาบ้านบ่อยๆมาหาปู่ย่าป้าแต่เรานางไม่ทักไม่พูดด้วยเหมือนแต่ก่อนอ่อนางมีลูกมีผัวแล้ววันนั้นนางมาบ้านคือโมโหเลยโพสต์เฟสด่าด่านี่คือเอาสิ่งที่พ่อเล่าให้ฟังด่าตอนนั้นเราก็ใจร้อนจนนางโทรมาฟ้องป้าป้าก็เข้าข้างนางเราก็เป็นคนผิดเราก็ผิดแหละเนอะที่ไปด่านางนับแต่วันนั้นมานางก็ไม่โอเคเลยขอโทษไปก็เท่านั้นทุกวันนี้ถามว่าเรายังอยากคุยมั้ยก็มีบ้างแต่บางทีก็นึกไม่ชอบอากับกิริยานาง(เขียนผิดขออภัย)บางทีเราบอกคนในบ้านว่าไม่ชอบปู่กับย่านางก็มักจะปกป้องนางเสมอป้าก็ด้วยในบ้านเราก็เป็นเหมือนหมาก็ไม่ปาน กับนางป้ามักจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ดี กับเราดุเอาด่าเอาจนเราก็ไม่อยากฟัง(ปู่กับย่านางก็คือตากับยายเราน่ะแหละ)จนตอนนี้เวลานางมาบ้านเราก็ไม่ชอบไปเลย
ใครอยากบอกอะไรเราก็บอกเพิ่มเติมได้นะเราแค่อยากได้คำปรึกษาดีๆจากใครซักคนก็ยังดี
ที่เราอยากถามคือป้าเราและคนในบ้านเรารักเรามั้ย
นางยังมองเราปฝแบบพี่น้องอยู่หรือป่าว
เรามีพี่สาวอยู่คนนึงและคนในบ้าน[เข้ามาอ่านเลยครับ]
สมัยเด็กๆนางก็ดีรักเราดีเวลาใครแกล้งเราก็มักจะช่วยเหลือเราตลอดตอนนั้นมักจะมองว่าเป็นที่พึ่งได้เสมอเลยดีเรื่อยมาตลอดพอเข้าวัยรุ่นนางเข้ามหาวิทยาลัยนางก็ค่อยๆมีวิวัฒนาการที่เปลี่ยนไปก็ยังไม่เท่าไหรจนเราก็อายุ21ตอนนั้นเรายอมรับว่าเราก็ค่อนข้างเป็นคนที่เอาแต่ใจบวกกับที่ว่าพ่อมักชอบพูเกี่ยวกับนางให้ฟังว่านางชอบเห็นแก่กินขาดความเกรงใจว่าในแง่ไม่ค่อยดีตอนนั้นเราไปบ้านนางเรายิ้มให้แม่นางแม่นางไม่ยิ้มตอบเราก็ไม่โอเคตอนนั้นเราก็ไม่ชอบไปเลยนางชอบมาบ้านบ่อยๆมาหาปู่ย่าป้าแต่เรานางไม่ทักไม่พูดด้วยเหมือนแต่ก่อนอ่อนางมีลูกมีผัวแล้ววันนั้นนางมาบ้านคือโมโหเลยโพสต์เฟสด่าด่านี่คือเอาสิ่งที่พ่อเล่าให้ฟังด่าตอนนั้นเราก็ใจร้อนจนนางโทรมาฟ้องป้าป้าก็เข้าข้างนางเราก็เป็นคนผิดเราก็ผิดแหละเนอะที่ไปด่านางนับแต่วันนั้นมานางก็ไม่โอเคเลยขอโทษไปก็เท่านั้นทุกวันนี้ถามว่าเรายังอยากคุยมั้ยก็มีบ้างแต่บางทีก็นึกไม่ชอบอากับกิริยานาง(เขียนผิดขออภัย)บางทีเราบอกคนในบ้านว่าไม่ชอบปู่กับย่านางก็มักจะปกป้องนางเสมอป้าก็ด้วยในบ้านเราก็เป็นเหมือนหมาก็ไม่ปาน กับนางป้ามักจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ดี กับเราดุเอาด่าเอาจนเราก็ไม่อยากฟัง(ปู่กับย่านางก็คือตากับยายเราน่ะแหละ)จนตอนนี้เวลานางมาบ้านเราก็ไม่ชอบไปเลย
ใครอยากบอกอะไรเราก็บอกเพิ่มเติมได้นะเราแค่อยากได้คำปรึกษาดีๆจากใครซักคนก็ยังดี
ที่เราอยากถามคือป้าเราและคนในบ้านเรารักเรามั้ย
นางยังมองเราปฝแบบพี่น้องอยู่หรือป่าว