คือเราอยากระบายค่ะ  เราแต่งงานอยู่กินกับสามี มา 3 ปี ยังไม่มีลูก ตอนนี้เราอายุ 30 สามีอายุ 32 เราอาศัยอยู่ที่บ้านแม่สามีค่ะ ก่อนหน้านั้นเช่าห้องอยู่ พอแต่งงานแม่สามีก็ให้ย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านด้วยกัน พอหลังจากแต่งงานสามีเราไม่สนใจเราเลย มีแต่กินเหล้า แล้วไม่กลับบ้านกินที่ไหนนอนที่นั่นไม่สนใจเลยว่าเราจะอยู่ยังไง เค้าเหมือนคนเห็นแก่ตัว เรามาอยู่บ้านเค้าอยู่กับครอบครัวเค้า สามีเราเค้าไม่เคยอยู่ข้างๆเราเลยค่ะ ปล่อยเราคิดเอง ญาติพี่น้องเค้าเราก็ต้องเป็นคนเข้าหาเอง นอนก็ไม่ค่อยได้นอนด้วยกันเท่าไหร่ เค้ามีแต่อ้างว่าอยู่เวร (แฟนเราทำงาน รัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง ที่ต้องอยู่เวร) เค้าชอบโกหก เราเคยไปหาเวลาเค้าบอกนอนเวรก็เจอค่ะ แต่บางครั้งไม่ได้อยู่เวรก็โกหกเราว่าอยู่ แต่พอดึกๆก็กลับมา คือเป็นแบบนี้บ่อยมาก นั้นก็เป็นเหตุให้พ่อแม่สามีไม่ค่อยชอบเรา เค้าอยากให้เราตามสามีเรา อยากให้เราตามจิกสามีเรา ซึ่งเราก็เคยทำแล้ว แต่สามีเราว่าเราไม่ดีว่าเราเก่ง แต่มันก็ไม่ใช่นิสัยเรา เพราะเราไม่ค่อยอยากตามใครจิกใคร เราอยากให้เค้าคิดเอง แต่เค้าก็ไม่เคยคิดได้เลย เรารู้สึกเหนื่อยค่ะ กับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ เราถามตัวเองตลอดว่าเราจะทนไปทำไม เค้าไม่เคยช่วยแบ่งเบาภาระอะไรเลย ไม่ว่าจะค่างวดรถ หรือค่าใช้จ่ายอะไร ทุกอย่างเรารับผิดชอบเองหมด เงินเดือนเค้าเราไม่เคยยุ่ง ต่างคนต่างใช้ แต่เค้าไม่ได้รับผิดชอบอะไรเลยทั้งๆที่เงินเดือนเค้าเยอะกว่าเราสะอีก ใช้ไม่เคยถึงกลางเดือนแล้วก็มาหยิบจับเงินในกระเป๋าเราตลอดโดยไม่เคยขอ คือมันเหลืออดแล้วจริงๆค่ะ เราเคยคุยกับพ่อแม่สามีเรื่องนี้นะ ว่าเราทนกับนิสัยของเค้าไม่ไหว แม่สามีว่าเดี่ยวมันก็ดีพอแก่ตัวมาเดี่ยวมันก็เลิกนิสัยแบบนี้ แต่เราคิดว่าแล้วความสุขของเราจากนี้ไปจนแก่ละหายไหนเราต้องมาทนทุกข์ใจคนเดียวแบบนี้เหรอ มันไม่แฟร์เลย เค้าไม่เคยทำอะไรที่มันรู้สึกว่าดีต่อใจเราเลยสักนิด ที่เราอยู่ทุกวันนี้เพราะเราคิดว่าเราแต่งงานแล้วเราต้องอดทน ไม่อยากเป็นหม้าย แต่เราทนไม่ไหวแล้วจริงๆ เคยคุยกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว บอกจะไม่ทำอีกแค่ก็เหมือนเดิม เห่อ!!! เหนื่อยตอนนี้ใจออกแล้วค่ะ เราควรทนหรือควรไปดี เหนื่อยมากเลยค่ะ มีผัวก็เหมือนไม่มี แก้ปัญหาอะไรคนเดียว ตัดสินใจอะไรคนเดียวอยู่ดี