เราคบกับแฟนมาสองปีกว่า​ ตลอดเวลาที่คบกันเขาเป็นคนที่ไม่โกหก​ ไม่นอกใจ​ ไปไหนทำอะไรบอกตลอด​ ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีค่ะ​ แต่สิ่งที่เขาขาดหายไปคือความเสมอต้นเสมอปลาย​ ในที่นี้คือเรื่องการเอาใจใส่​ การให้ความสำคัญ​ เราจะเป็นอันดับหลังๆที่เขานึกถึงเสมอ​ ถ้าเราไม่พูดหรือไม่พาตัวเองเข้าไปเขาจะลืมไปเลยว่ามีเราอยู่ตรงนั้น​ เขาเป็นคนที่ไม่มีแผนในอนาคตค่ะว่าจะทำอะไรยังไง​ และในอนาคตเขาเราก็ไม่แน่ใจว่ามีเราไหม​ แต่ทุกวันนี้การเอาใจใส่ลดลง​ พูดไม่เหมือนเก่า​ เขามักจะเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง​ และเข้าใจอะไรยากมาก​ ปากบอกอีกอย่างแต่การกระทำอีกอย่าง​ การดูแลเอาใจใส่ก็ลดลง​ ลืมเรื่องทั้งสำคัญและไม่สำคัญเกี่ยวกับเรา​ เราทะเลาะกันมาบ่อยมากค่ะกับเรื่องพวกนี้แต่ก็เหมือนเดิม​ เขาบอกว่าถ้าเขาอยากทำเขาจะทำเอง​ ซึ่งในอดีตเขาเคยทำค่ะแต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว​ ถ้าเราไม่พูดหรือเตือนสติเขาจะคิดไม่ได้​ ต้องให้เราคอยบอกในทุกๆเรื่อง​ พูดให้คิดก็คิดไม่ได้ต้องคอยบอกตลอดเวลา​ ซึ่งเราลองไม่บ่นอยู่นิ่งๆ​ เขาก็จะไม่เห็นเราเลยตัวตนเราหายไปจากตรงนั้นเลย​ ตอนนี้เหมือนเราต้องเอาตัวเองเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งให้เขาเห็นเราในชีวิตเขา​ เราเหนื่อยที่ต้องพาตัวเองเข้าไป​ เขาเหมือนจะเข้าใจเราแต่ไม่เคยเข้าใจเราเลย​ แก้ไขปรับปรุงได้พักเดียวก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม​ เคยถามเขานะว่าจะปรับได้จริงๆมั้ย​ เขาบอกว่าไม่ได้​ ซึ่งตลอดเวลาที่คบกันเสียใจก็มาก​ มีความสุขก็เยอะ​ แต่การปรับเข้าหากันเขาไม่ทำเลยถึงทำก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม​ แต่กับเราเขาอยากให้เราปรับอะไรเราทำให้เขาทุกอย่าง​ เขาบอกว่าเขารักเรา​ แต่การกระทำเขาตรงกันข้าม​ เราเคยถามว่าเมื่อไหร่ถึงจะจริงจังปรับปรุงสักที​ ต้องรอให้เราเงไปก่อนใช่ไหม​ เขาบอกก็น่าจะเป็นแบบนั้น​ แต่พอเรากลับมาคุยกันเขาก็กลับไปทำนิสัยเดิมๆ​ เขาไม่ได้ทำอะไรที่แสดงออกถึงการรักษาเราไว้เลย​ นอกจากเวลาเราจะไปเขาถึงจะทำ​ แต่ในระหว่างนั้นเขาละเลยความรู้สึก​ ไม่ค่อยเห็นเรามีตัวตน​ ไม่ค่อยดูแลเอาใจใส่​ เราควรไปต่อหรือหยุดแค่นี้​ดีคะ