ผมเคยคิดนะ ตั้งแต่อายุ 16 จนเรียนจบ หางานทำ ก็บอกพ่อกับแม่ไว้เลยว่า จะขออยู่คนเดียว ไม่มีเมีย ไม่มีลูก มีเพื่อน น้อง เท่านั้นพอ  วางแผนการทำงาน ลงทุน และชีวิตหลังเกษียนไว้รอเลย  

ช่วงแรกๆ มันก็ ดีนะ อิสระ อยากทำอะไรได้ทำ อยากซื้ออะไรได้ซื้อ อยากไปไหนก็ไป เห็นเพื่อนมีแฟน มีครอบครัวกันไปเรื่อยๆ ก็เฉยๆ  บางทีสมน้ำหน้าด้วยซ้ำเวลาเห็นมันทะเลาะกับแฟน โดนแฟนตาม โดนยึดเงิน .. ถามทุกคนตลอดว่า อยากเลิกกะเมียไหม หลายๆคนตอบว่าบางทีก็อยาก งั้นเลิก มาอยู่คนเดียวเลยไหม ทุกคนตอบว่า ไม่

จนถึงจุดๆนึง ที่... มันรู้สึกเปล่าเปลี่ยวยังไงบอกไม่ถูก เดินเที่ยวดูหนังคนเดียวมันสบาย แต่มันไม่รื่นรมย์ ไปเที่ยวคนเดียวมันสนุก แต่มันไม่ประทับใจ บางที่มันต้องไปกับใครซักคน  ซื้อของเจ๋งๆมา แต่ไม่ได้อวดไม่ได้โชว์กับใคร  กินอาหารอร่อยๆ แต่ไม่ได้แย่งใครหรือมีใครมาแย่งกิน

สุดท้ายก็เจอคนแบบเดียวกัน คิดเหมือนกัน และก็ตกลงปลงใจกัน ตอนนี้ แต่งงานมา 6 ปีแล้ว... ไม่เสียใจหรือเสียดายอะไรทั้งสิ้น ทั้งอดีต และอนาคต เหมือนได้ใช้ชีวิตโสด และมีครอบครัวอย่างเต็มที่