อยากจะเอาบรรยากศความชิว ๆ ในช่วงค่ำคืนหนึ่งที่ The Public Restaurant & Bar เกษตร - นวมินทร์ มาฝากทุกคนค่ะ ความจริงก็ไปมาตั้งแต่ก่อนสงกรานแล้วล่ะ แต่เพิ่งจะมีเวลาว่าง ๆ มานั่งเขียนรีวิว นั่งมองภาพบรรบรรยากาศคนเดียวมันก็รู้สึกอยากจะอวดนิดหน่อย เอามาเขียนรีวิวดีกว่าไหน ๆ เราก็ไปแล้ว ถ่ายภาพมาหลายมุมเลยด้วย ลืมบอกเราจองโต๊ะไว้ก่อนไป เนื่องจากวันนั้นมีคอนเสิร์ตพี่เล็ก Greasy Cafe' กลัวว่าถ้าไปเลยจะไม่ได้มุมที่ชอบ เอาเป็นว่ามาลองชมภาพบรรยากาศในร้านที่เก็บมาได้กันค่ะ
เราไป 2 คนค่ะ ได้โต๊ะชิดมุมเวที
ด้วยความที่ชอบวงนี้เป็นพิเศษ บวกกับกำลังหัดเล่นกล้อง + แต่งรูป ฝึกเขียนรีวิว ก็เลยพกกล้องติดมาด้วย
บรรยากาศมันก็จะสลัว ๆ สักหน่อย จะถ่ายภาพก็ยากนิดนึง เพราะแสงน้อย แต่ก็ยังมีแสงให้อยู่ พอได้บ้าง
จุดเด่นของที่นี่เราว่าคือเรื่องบริการดี และ บรรยากาศ รู้สึกดีตั้งแต่ก้าวเข้าไปเลย และอีกอย่างคืนที่เราไปคนเยอะหน่อย
เพราะว่ามีแฟนคลับของ Greasy Cafe' ด้วยส่วนหนึ่ง
ภาพเปิดนั้นเป็นตอนที่ดึกแล้วค่ะ
แต่เราก็มาถึงร้านช่วงประมาณ 20.00 น. ก็ดึกเหมือนกันแฮะ
พอไปถึงก็แจ้งว่าเราได้จองโต๊ะไว้ชื่ออะไร จากนั้นก็นั่งฟังเพลงไป
พนักงานก็เอาเมนูอาหารเครื่องดื่มมาให้เราเลือกค่ะ
ซึ่งเราสั่งอะไรไปบ้างลองดูภาพเอาก็แล้วกันค่ะ
อาหารไม่ได้สั่งอะไรเยอะ แต่ว่าแบบนี้สำหรับทานสองคนก็อาจจะดูเยอะ
แต่ว่าเราเน้นทานไปเรื่อย ๆ ฟังเพลงไปเรื่อย ๆ
เมนูยำก็แซ่บดีนะคะ เราสั่งยำเห็ดรวมมากินไปเพลิน ๆ ค่ะ
ตอนนี้วงดนตรีที่เล่นเปิดก็เล่นเพลงแบบเบา ๆ คลอไปเรื่อย ๆ
แบบให้ลูกค้าทานอาหารอร่อย คุยกันไป
ส่วนตัวเราชอบบรรยากาศร้านนี้มากนะ
รู้สึกว่าเป็นที่ที่เหมาะแก่การสังสรรค์ หรือนัดเพื่อนมาเม๊าหลังเลิกงาน
ใครที่หาร้านใหม่ๆ นัดเพื่อนมาสังสรรค์ ก็ลองมาดูกันได้นะคะ
สำหรับอาหารรสชาติโดยรวมแต่ละเมนูก็ถือว่าใช้ได้เลยค่ะ อร่อยนะ
เข้าใจว่าร้านนั่งชิวส่วนใหญ่อาจจะไม่ได้เน้นอาหารอะไรมากมาย
แต่ร้านนี้รู้สึกว่าจะเน้นอาหารด้วย
ดูได้จากการตกแต่งจาน และรสชาติอาหารก็ถูกปากเรามากในระดับนึงทีเดียว
แม้ว่าจะเป็นการมานั่งชิวแต่ก็เป็นการหาทานมื้อเย็นด้วยเหมือนกัน
ข้าวผัดเนื้อซอสดำนะคะ จานนี้ใช่เลย เมนูธรรมดาๆ
แต่เป็นเมนูข้าวผัดที่ทำให้รู้สึกว่าเหมือนมีแม่ตามมาทำข้าวให้กินถึงร้าน ฮ่าๆๆ
เมนูเนื้อ ๆ ส่วนตัวจะชอบมากแต่หมูก็กิน ไก่ก็ไม่เว้น ปลาก็ชอบ สรุปเราทานทุกอย่างเลย
แต่ว่าก็สั่งอาหารมาคละกันไป เพราะว่าเราไม่ได้มาแค่คนเดียวต้องเผื่อคนที่มากับเราด้วย
มาที่วงดนตรีมือกีตาร์น่ารักดีนะ นักร้องก็เสียงใส ฟังไปกินข้าว ดื่มเครื่องดื่มไปนี่ใช่เลย ชิวมากกกก
เพลงบางเพลงที่ฟังมันชวนอารมณ์เราให้ล่องลอยได้เลยนะคะ (ไม่ได้เมานะ) ยังไม่ขนาดนั้น
นี่เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้นเอง จิบเบา ๆ จะเมาได้ไง
ไม่มีมีใครชวนเราคุยก็จะนั่งมองผู้คน เสพบรรยากาศ
จมดิ่งความรู้สึกลงไปในแก้วคอกเทลแล้วดึงเสียงเพลงลงไปในนั้น
ณ จุด ๆ นี้ต้องบอกเลยว่า ใครที่ไม่เคยเหงาไม่มีทางเข้าใจหรอก
อย่าเพิ่งคิดว่าเราจะอารมณ์ติสอะไรขนาดนั้นนะคะ
แต่แน่นอนว่าลึก ๆ แล้ว
ในใจมันมีเรื่องเศร้าที่ชวนเหงาชนิดที่ไม่ได้อยากจะเล่าให้ใครฟังซ่อนอยู่
เสียงเพลงเป็นผู้ปลอบประโลมใจชั้นดี
เพื่อนที่มาด้วยเหมือนกับบอดี้การ์ดเอาไว้หิ้วเรากลับบ้าน
เผื่อเกิดกรณีฉุกเฉินเดินเซขับรถกลับเองไม่ไหว
ถึงจะไม่เคยกินจนต้องเป็นภาระเพื่อนขนาดนั้น
แต่อย่างน้อยก็อาจจะดีกว่ามาคนเดียว มันคงจะเหงาพิลึกเชียวล่ะ
มีบาร์ให้มาสั่งเครื่องดื่มได้สบาย ๆ บาร์เทนเนอร์ที่นี่ฉับไวทันใจ
สั่งปุ๊บทำให้ปุ๊บเลย ถ้าเราสั่งเครื่องดื่มกับพนักงานที่โต๊ะก็เรียกเช็คบิลได้ปกติ
แต่ถ้าเรามาสั่งเครื่องดื่มที่บาร์เลยจะต้องจ่ายเงินสดทันทีค่ะ
ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะว่าจะได้สะดวกรวดเร็วไม่ต้องแจ้งพนักงานว่าอยู่โต๊ะไหน ไม่ยุ่งยาก
ตอนเราเดินมาสั่งเขาก็ถามนะว่านั่งโต๊ะไหนครับ
เราชี้ไปที่โต๊ะแต่ก็คนเยอะบังมิดไม่รู้เลยว่าอยู่ตรงไหน
ก็จ่ายเป็นเงินสดแล้วนั่งดื่มที่บาร์เลย
ข้อดีของการมีเพื่อนมาด้วยไม่ใช่แค่เป็นผู้ช่วยหิ้วเรากลับนะคะ
ยังใช้เป็นตากล้องจำเป็นได้ด้วย
เจอมุมสวย ๆ ก็อยากจะเอาตัวเองไปวางในมุมนั้นแล้วให้เพื่อนมันกดชัตเตอร์ให้
เซลฟี่อย่างเดียวคงไม่พอ ยอมรับเลยว่าขาดไม่ได้ ก่อนกินยังต้องถ่ายรูปเลย
แต่ไม่ได้จะเอามือถือขึ้นมาเล่นตลอดเวลาแค่เอามากด ๆ ถ่าย ๆ แล้วก็เก็บลง
ที่นี่มีเครื่องดื่มคอกเทล ไวน์ และอื่น ๆ เยอะนะ แต่ว่าเราเน้นดื่มแค่ค็อกเทล
ครั้งนี้ลองสั่งเมนู Signature มาสลับกับเมนูปกติ
และแน่นอนว่าจำชื่อเครื่องดื่มไม่ได้สักเมนูแต่ว่ารสชาติก็อร่อยไปคนละแบบ
แต่ที่เหมือนกันคือถ้าดื่มไปนาน ๆ ก็จะเริ่มเมาเหมือนๆกัน
เวลานั่งดื่มไปเบา ๆ เคล้าเสียงเพลงนี้มันให้ความรู้สึกอย่างบอกไม่ถูกเลยนะคะ
ไม่รู้เหมือนกันทั้งที่ไปกันตั้งสองคน คุยกันไปบ้าง มองโต๊ะข้าง ๆ ไป
มองมือกลอง มือกีตาร์ สบตานักร้องและปล่อยใจอินไปกับเสียงเพลง
ถ้าไม่อยากเหงาเราก็เลือกที่จะเดินเล่น
เดินไปสั่งเครื่องดื่มและอยู่ที่บาร์
ฝั่งโน้น มีจอให้ดูบอลด้วยแต่ไม่ได้ยินเสียง ฮ่า ฮ่า
นักร้องวงถัดไปเสียงหวานมากเลย
และวงนี้น้องนักร้องนำผู้หญิงก็น่ารักมากเลยเสียงหวาน ใส แจ๋ว ชอบเสียงแบบนี้มาก
ยิ่งดึก คนก็ยิ่งเยอะขึ้นเรื่อย ๆ โซนที่เราอยู่จะเป็นด้านใน
แล้วก็จะมีโซนด้านนอกด้วยสำหรับคนที่ไม่ชอบเสียงดังมากไม่ชอบตากแอร์
เราเองก็คิดว่าโซนนอกก็บรรยากาศดีเหมือนกันนะ
แต่ก็ยังชอบนั่งฟังเพลงตากแอร์เย็นๆข้างในมากกว่า
มีโต๊ะพูลด้วยแต่น่าเสียดายที่เราเล่นไม่เป็น เลยได้แต่โฉบผ่านแล้วถ่ายภาพติดมา
ด้านในก็จะมีอีกโต๊ะเหมือนกันใกล้ ๆ กับบาร์นะคะ
ครั้งก่อนที่มาร้านนี้ก็มีคนเล่นอยู่นะแต่พอมาครั้งนี้โต๊ะว่างเลย
ไม่มีใครเล่นพูลทุกคนหันไปสนใจเสียงเพลง นักร้อง และ สนทนาปราศรัยกันมากกว่า
นี่ขนาดไปเที่ยวมาตั้งแต่ก่อนสงกรานต์ ผ่านมาแรมเดือนแล้วค่อยมานั่งเขียนรีวิวยังจำบรรยากาศได้
แสดงว่าไม่มีแอลกอฮอล์ในเลือดเยอะเท่าไหร่หรือไม่ก็คอแข็ง (เข้าข้างตัวเองนิดนึงนะ)
ขอแทรกด้วยค็อกเทลแก้วนี้นิดนึง อร่อยไม่เบานะ
รสชาติจะออกเปรี้ยวหวานลงตัวเลย ลองมาดูภาพบรรยากาศด้านนอกบ้างค่ะ
จะเป็นแนวชิว ๆ แบบโล่งโปร่งมากกว่าด้านใน ไม่มืด
ตอนสั่งคอกเทลแก้วนี้ก็บอกกับบาร์เทนเดอร์ว่า
“ขอเมนูอะไรก็ได้ที่เปรี่ยวนิด หวานหน่อย อร่อย ๆ จัดมาเลย”
ก็เลยได้เป็นแก้วสีฟ้า ๆ นี่แหละ
ด้านนอกมันก็จะเขียว ๆ หน่อย มองแสงไฟด้านในเยอะ ๆ
ก็ออกมามองอะไรที่เป็นสีเขียวข้างนอกก็ทำให้สดชื่นดีนะ
โซนนอกมันเหมือนโลกคนละใบกับด้านในเลย
ด้านในเสียงดนตรีกำลังมันส์ นักร้องกำลังบิ้ว สนุกสนานแครง เสียงกรี๊ดผู้ชมดังลั่น
ออกมาข้างนอกจะรู้สึกเงียบ สงบ สยบทุกอย่าง มีเสียงเพลงแว่วจากด้านในออกมาเล็กน้อยให้พอได้ยิน
โฉบเล่นในมุมด้านนอกก็จะได้มาหลายภาพหน่อย ลมเย็นดีด้วยนะ
ห้องน้ำของร้านจะอยู่โซนนอกนี้ คนด้านในก็เลยจะต้องเดินออกมาบ้างเป็นครั้งคราว
เราเองก็เข้าห้องน้ำเหมือนกัน ห้องน้ำสะอาด น่าใช้ ไม่เกลื่อนไปด้วยกระดาษชำระ
เคยเจอนะบางร้านที่เราไปห้องน้ำหญิงบางห้องแน่นไปด้วยสีขาว ๆ
ของกระดาษชำระและอะไรอื่น ๆ อีกที่คนเมาทิ้งไว้ มันไม่น่าดูเลย
แต่ก็ไม่นะ ไม่ ๆ ๆ เราจะไม่พาดพิงใคร แค่เล่าประสบการณ์ที่เคยเจอมา
กลับมาที่ @The Public Restaurant & Bar เหมือนเดิมค่ะ
เดี๋ยวเขียนไปเขียนมาจะออกทะเลแล้ว
ออกมาชมนกชมไม้สักพักระหว่างรอวงดนตรี Greasy Cafe ขึ้นเล่นช่วง 23.00 น.
โดยส่วนตัวแล้วชอบฟังเพลงพี่เล็กมากกก
ฟังทีไรแล้ว เหมือนโลกทั้งใบนี้มีแต่ความเหงา
และแน่นอนนี่เป็นครั้งแรกที่ได้มาฟังสดวงนี้
มีความตื่นเต้นเล็กน้อย ฮ่า ๆ ๆ
พี่เล็กขึ้นแล้ว ๆ ๆ เหมือนทุกอย่างภายในร้านนี้ถูกเขาคนนี้สะกดเอาไว้
เสียงผู้คนจอแจคุยกันเริ่มเงียบลงเล็กน้อย ต่างหันหน้ามาทางนักร้องเหมือนกัน
ผู้คนเริ่มเยอะขึ้น แน่นขนัดขึ้นเรื่อย ๆ พี่เขาดูมีเสน่ห์มากภายใต้แสงไฟสลัวกับกีตาร์หนึ่งตัวบนเวทีนั้น
(อ่านต่อด้านล่างนะ)
[CR] The Public เกษตร-นวมินทร์ ณ คืนหนึ่งที่หัวใจคล้ายจะเหงา
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้