ผมมีเหตุการณ์เกี่ยวกับการแอบชอบคนๆนึงมาเล่าให้ฟังคับ
โดยปกติผมเป็นเด็กมหาลัยที่ ถ้าชอบใครก็จะเดินหน้าจีบเลย ไม่มีคิดมากมายอะไร เพราะเชื่อว่าถ้าเราไม่ทำอะไรสักอย่าง มันก็จะไม่เกิดขึ้นคับ อย่างน้อยถ้าเค้าไม่ชอบก็คือไม่ชอบ หรือถ้าชอบก็จะได้คุยกัน เป็นแฟนกัน ผมคิดว่าหน้าตาของผมก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่คับ แต่จะใช้ความจริงใจเข้าหาให้เค้ารู้สึกสบายใจเวลาอยู่ด้วย จนกระทั่ง.....ผมดันไปชอบคนที่ผมคิดใว้เสมอว่า " เราไม่มีทางจะไปชอบคนๆนี้ได้หรอก "
.
.
.
ขอเล่าย้อนหน่อยนะคับ ครั้งแรกที่ผมเจอกับผู้หญิงคนนี้ เธอเป็นคนที่ผู้ชายทุกคนหมายปอง เพราะทุกคนมองว่าเป็นผู้หญิงน่ารัก ตรงสเปกแบบพิมพ์นิยมแต่ตอนนั้นผมไม่ได้ชอบผู้หญิงคนนี้เลย ออกแนวหมั่นใส้แถมยังคิดจะด่าตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ (ผมไม่ได้เป็นนะ 5555) เลยไม่ได้สนใจเท่าไหร่ บวกกับตอนนั้นผมมีคนคุยอยู่แล้วด้วย ผมก็ใช้ชีวิตแบบนี้ไปเรื่อยๆ มีแฟน เลิกกับแฟน โสด สลับกันไป จนถึงประมาณ 2-3 เดือนก่อน เป็นช่วงที่ผมโสดสนิทมา 4 เดือนเต็มๆ ผมไม่ได้มีเป้าหมายในการจีบว่าจะจีบใคร แต่ตัวเองก็อยากมีแฟน ช่วงนั้นเป็นช่วงที่มีงานคณะเข้ามาไม่ขาดสาย ผมได้แต่ทำงานคณะไปเรื่อยๆ เวลาที่จะไปส่องสาวก็ไม่มี มีก็แต่ผู้หญิคนนี้นี่แหละที่เจอหน้ากันเกือบทุกวัน เพราะต้องทำงานด้วยกัน แล้วเมื่อได้อยู่ใกล้กัน ทำให้ผมเปลี่ยนภาพที่เคยมองผู้หญิงคนนี้ จากที่มองว่าน่าจะเข้ากับคนอื่นได้ยาก กลายเป็นว่าเค้าเป็นคนที่เฟรนลี่ ทำงานเก่ง เป็นเหมือนสิ่งสวยงามในการทำงานแต่ละครั้ง ตอนแรกก็คิดกับตัวเองว่าผมคงไม่ได้ชอบผู้หญิงคนนี้หรอก คิดไปเอง เราแค่ไม่ได้ส่องสาวอื่น แล้วผมกับผู้หญิงคนนี้ก็ค่อยๆ สนิทกัน รู้ตัวอีกที ก็แอบชอบไปแล้ว
.
.
.
วินาทีที่ผมรู้ตัวเองว่าแอบชอบคนๆนี้ มันกลายเป็นโมเม้นที่นอยด์ตัวเอง รู้สึกพลาด เพราะไม่ว่าใครก็รู้กันว่าถ้าแอบชอบคนๆนี้คือแห้วทุกราย ผมก็ทำใจได้ประมาณนึง แต่ก็อาการหนักกว่าการแอบชอบคนอื่นๆตรงที่ผมเก็บมาฝันทุกคืน
.
ใช่ครับ ผมเก็บมาฝันทุกคืนจริงๆ เข้าขั้นมโนว่าถ้าเป็นแฟนกันคงเป็นประมาณนี้
.
ในตอนแรกผมคิดใว้ว่าจะบอกเค้าว่าชอบนะ แต่คิดไปคิดมา ผมอยากเก็บความสัมพันฉันท์เพื่อนมากกว่า พอผมคิดแบบนี้ ทำให้ผมว้าวุ่นหนักกว่าเก่า จนงานล่าสุด ผมบอกกับตัวเองว่าถ้าเค้ามาอยู่ใกล้ ผมจะคุยงานและเดินห่างให้ไวที่สุด จะได้ไม่หวั่นใหวหนักกว่านี้ เพราะผมรู้มาตลอดว่า สิ่งที่เค้าทำ เค้าคุยกับผม เป็นนิสัยของเค้าที่เค้าทำปกติ เค้าไม่ใช่ไม่ดีนะครับ เพียงแค่เค้าไม่รู้ว่าผมหวั่นใหวกับการกระทำของเค้าซึ่งไม่เหมือนเพื่อนเค้าคนอื่นๆ แต่ผมก็ไม่รู้อยู่ดีครับผม ว่าผมควรทำยังไงดี ผมกลัวว่าบอกไป แล้วความเป็นเพื่อนจะหายไป เราจะไม่ได้คุยกันอีก
ขอคำปรึกษาด้วยครับผม
แอบชอบ...คนที่คิดว่าเป็นไปไม่ได้
โดยปกติผมเป็นเด็กมหาลัยที่ ถ้าชอบใครก็จะเดินหน้าจีบเลย ไม่มีคิดมากมายอะไร เพราะเชื่อว่าถ้าเราไม่ทำอะไรสักอย่าง มันก็จะไม่เกิดขึ้นคับ อย่างน้อยถ้าเค้าไม่ชอบก็คือไม่ชอบ หรือถ้าชอบก็จะได้คุยกัน เป็นแฟนกัน ผมคิดว่าหน้าตาของผมก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่คับ แต่จะใช้ความจริงใจเข้าหาให้เค้ารู้สึกสบายใจเวลาอยู่ด้วย จนกระทั่ง.....ผมดันไปชอบคนที่ผมคิดใว้เสมอว่า " เราไม่มีทางจะไปชอบคนๆนี้ได้หรอก "
.
.
.
ขอเล่าย้อนหน่อยนะคับ ครั้งแรกที่ผมเจอกับผู้หญิงคนนี้ เธอเป็นคนที่ผู้ชายทุกคนหมายปอง เพราะทุกคนมองว่าเป็นผู้หญิงน่ารัก ตรงสเปกแบบพิมพ์นิยมแต่ตอนนั้นผมไม่ได้ชอบผู้หญิงคนนี้เลย ออกแนวหมั่นใส้แถมยังคิดจะด่าตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ (ผมไม่ได้เป็นนะ 5555) เลยไม่ได้สนใจเท่าไหร่ บวกกับตอนนั้นผมมีคนคุยอยู่แล้วด้วย ผมก็ใช้ชีวิตแบบนี้ไปเรื่อยๆ มีแฟน เลิกกับแฟน โสด สลับกันไป จนถึงประมาณ 2-3 เดือนก่อน เป็นช่วงที่ผมโสดสนิทมา 4 เดือนเต็มๆ ผมไม่ได้มีเป้าหมายในการจีบว่าจะจีบใคร แต่ตัวเองก็อยากมีแฟน ช่วงนั้นเป็นช่วงที่มีงานคณะเข้ามาไม่ขาดสาย ผมได้แต่ทำงานคณะไปเรื่อยๆ เวลาที่จะไปส่องสาวก็ไม่มี มีก็แต่ผู้หญิคนนี้นี่แหละที่เจอหน้ากันเกือบทุกวัน เพราะต้องทำงานด้วยกัน แล้วเมื่อได้อยู่ใกล้กัน ทำให้ผมเปลี่ยนภาพที่เคยมองผู้หญิงคนนี้ จากที่มองว่าน่าจะเข้ากับคนอื่นได้ยาก กลายเป็นว่าเค้าเป็นคนที่เฟรนลี่ ทำงานเก่ง เป็นเหมือนสิ่งสวยงามในการทำงานแต่ละครั้ง ตอนแรกก็คิดกับตัวเองว่าผมคงไม่ได้ชอบผู้หญิงคนนี้หรอก คิดไปเอง เราแค่ไม่ได้ส่องสาวอื่น แล้วผมกับผู้หญิงคนนี้ก็ค่อยๆ สนิทกัน รู้ตัวอีกที ก็แอบชอบไปแล้ว
.
.
.
วินาทีที่ผมรู้ตัวเองว่าแอบชอบคนๆนี้ มันกลายเป็นโมเม้นที่นอยด์ตัวเอง รู้สึกพลาด เพราะไม่ว่าใครก็รู้กันว่าถ้าแอบชอบคนๆนี้คือแห้วทุกราย ผมก็ทำใจได้ประมาณนึง แต่ก็อาการหนักกว่าการแอบชอบคนอื่นๆตรงที่ผมเก็บมาฝันทุกคืน
.
ใช่ครับ ผมเก็บมาฝันทุกคืนจริงๆ เข้าขั้นมโนว่าถ้าเป็นแฟนกันคงเป็นประมาณนี้
.
ในตอนแรกผมคิดใว้ว่าจะบอกเค้าว่าชอบนะ แต่คิดไปคิดมา ผมอยากเก็บความสัมพันฉันท์เพื่อนมากกว่า พอผมคิดแบบนี้ ทำให้ผมว้าวุ่นหนักกว่าเก่า จนงานล่าสุด ผมบอกกับตัวเองว่าถ้าเค้ามาอยู่ใกล้ ผมจะคุยงานและเดินห่างให้ไวที่สุด จะได้ไม่หวั่นใหวหนักกว่านี้ เพราะผมรู้มาตลอดว่า สิ่งที่เค้าทำ เค้าคุยกับผม เป็นนิสัยของเค้าที่เค้าทำปกติ เค้าไม่ใช่ไม่ดีนะครับ เพียงแค่เค้าไม่รู้ว่าผมหวั่นใหวกับการกระทำของเค้าซึ่งไม่เหมือนเพื่อนเค้าคนอื่นๆ แต่ผมก็ไม่รู้อยู่ดีครับผม ว่าผมควรทำยังไงดี ผมกลัวว่าบอกไป แล้วความเป็นเพื่อนจะหายไป เราจะไม่ได้คุยกันอีก
ขอคำปรึกษาด้วยครับผม