มากหรือน้อยร้อยกรองคะนองรัก
เบาหรือหนักปักใจชายและหญิง
เริ่มแก้เกี้ยวเกี่ยวก้อยค่อยพักพิง
พลางแอบอิงแนบใจในโคลงกลอน
พ่อตัวดีกวีกานท์ริหาญท้า
อักษราแม่พ้องกรองอักษร
ขิงก็ราข่าก็แรงต่อกร
ละเอียดอ่อนศรศิลป์ไม่กินกัน

มันไม่ใช่พรหมลิขิตหรือชะตาหรอก  แต่เป็นความ “เกกมะเหรกหลังแป้นพิมพ์แพรวพราว” นี่แหละที่ออกฤทธิ์กระตุกต่อมโทสะของ “ศิษย์มีครูผู้สั่งสอน” และนำพาให้ทั้งสองคนเค้นสมองเพื่อเอาชนะคารมของอีกฝ่ายชนิดมีลำหักลำโค่นทั้งคู่  ไม่มีใครยอมใคร  แต่ในความขัดแย้งนั้นเองกลับเป็นบ่อเกิดของบทร้อยกรองแสนไพเราะ  และผูกพันคนทั้งสองเข้าด้วยกันบนพื้นฐานของความรักในสิ่งเดียวกัน  นั่นคือรักในการแต่งกลอน

นี่เล่นกลอนโอ้โหโบราณซะ
อึดอัดหวะอดรนทนไม่ไหว
ปากอยากเหล้าเขาค่อนว่าอ่อนวัย
พ่อค้าไล่ตะเพิดประเสริฐจริง..

กลอนอ้อมรัก เรื่องราวความรักของนักกลอนสมัครเล่น
https://writer.dek-d.com/nonpatch/writer/view.php?id=1894849

ที่จริงอยากโพสท์ลงในนี้  แต่เมื่อนึกถึงการจัดย่อหน้าแล้วจำต้องยอมศิโรราบ  อย่างไรก็ฝากกลอนอ้อมรักไว้ในอ้อมใจของทุกคนด้วย  คิดเห็นติชมประการใดวานพิมพ์บอกได้ทั้งในนี้และในคอมเม้นของหน้านิยายครับ