เราเป็นผญ.ประมาณ90% ชอบผญ.ด้วยแต่ไม่มากเท่าชอบผช. เริ่มสนิทกับเพื่อนคนนึง เป็นเพื่อนกันมานานละตั้งแต่4-5ขวบจนตอนนี้อายุ17ปีละ  แต่ก่อนไม่ค่อยสนิทกันนะพึ่งมาสนิทกันมากๆได้20กว่าวันนี้แหละ  มันเริ่มตอนที่เราเลิกกับแฟนเก่า แล้วเพื่อนคนนี้ก็เข้ามาเป็นที่ปรึกษา คอยให้เรากำลังใจอยู่ข้างเรามาตลอด เทคแคร์ดีมาก ตอนที่แฟนเก่าเราทำให้เราเสียใจเขาก็จะโกรธโมโหแทนเรา 55555 ใส่ใจดีสุดๆคอยถามทุกวันเป็นไงบ้าง  
โอเคมั้ย ไหวรึป่าว เราแพ้คนถามแบบนี้
เราบ่น เขาก็จะรับฟัง เราพูดอะไรไปเขาก็จะเอ่อออตาม  ไม่เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ เพื่อนคนอื่นๆมีแต่ว่าเรา โง่อย่างนู้นอย่างนี่บอกแต่ให้ตัดใจๆ หาใหม่  แต่ไม่เคยถามเลยว่าโอเคมั้ย
แล้วเรากับเพื่อนคนนี้ก็ได้ไปวัด นอนค้างคืนกัน เขาคอยตามเรา กินข้าว อาบน้ำเดินไปไหนมาไหนเขาก็จะรอเรา  แค่นอนด้วยกันคืนเดียว ทำให้เราติดเพื่อนคนนี้มากๆ หลังจากกลับจากวัด ไม่ได้กลับรถคันเดียวกันเพราะรถมันเต็ม เขาก็พยายามอยากให้เรากลับด้วย  เขาก็ว่า (นั่งตักเรามั้ย) แต่เราเป็นคนชอบความสบายไงเลยไม่ไปด้วย ความรู้สึกตอนแยกทางกันก็จะ หงอยๆหน่อย กลัวกลับบ้านไปจะไม่ได้คุยกัน  แต่เขาก็ทักมาถามตลอดเส้นทางว่าถึงไหนแล้ว ถึงบ้านยัง
ความรู้สึกก็เริ่มดีขึ้น หลังจากวันนั้น อาการเริ่มหึงหวงเพื่อนก็เริ่มมา  แต่ไม่แสดงออก เขาคุยกับผช.คนอื่นไม่เคยหวงนะ แต่ถ้าเป็นผญ.ไม่ว่าเป็นเพื่อนเขา เราก็รู้สึกหวงกลัวโดนแย่งไป   เก็บอาการไว้ กลัวเขารำคาญเสียเขาไป

เพราะเคยโดนแย่งเพื่อนบ่อยมาก อาจจะเป็นเพราะความงี่เง่าขี้หวงขี้น้อยใจขี้งอล ของเรานี่แหละ ทำให้เพื่อนที่คุยกันได้ทุกเรื่องอยู่กับเราได้ไม่นาน ไม่ถึง5เดือนเขาก็ไปกลับไปสนิทกับเพื่อนคนอื่น พอจะกลับไปคุยด้วยก็ไม่เหมือนเดิม  

ไม่อยากเสียเขาไปเลย สักวันมันต้องหมดเรื่องคุย เราคุยกันผ่านแชท ตัวจริงๆก็ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ แต่ในแชทนี่เม้ากันกระจ่ายจ้าา

เห้อออ ถ้าเขาจะไปก็ห้ามไม่ได้อ่ะเนาะ