[SR] รีวิวมาช้า Panasonic Lumix LX100 II


Panasonic LUMIX LX100 II
กล้องวันหยุดสำหรับนักถ่ายภาพ


กล้อง Panasonic Lumix LX100 II ออกมาจะครึ่งปีแล้ว ผมเพิ่งจะไปยืมพานาฯ มารีวิวนี่แหละะ หลังจากใครๆ เค้าก็เล่นกันจนเบื่อไปหมดแล้ว
ดังนั้นผมไม่ลงลึกเรื่องสเป็คหรือคุณสมบัติอะไรมากมาย อยากจะคุยออกความเห็นเกี่ยวกับกล้องและฟีเจอร์บางอย่างที่กล้องมีให้มากกว่า น่าจะเป็นประโยชน์สำหรับเพื่อนๆ มากกว่า

อะไรที่มันดีอยู่แล้วก็อย่าไปเปลี่ยนมัน

เห็นครั้งแรกแทบดูไม่ออกเลยว่า LX100 เวอร์ชั่น 1 กับเวอร์ชั่น 2 ต่างกันตรงไหน เพราะภายนอกแทบจะเหมือนกันเลย
แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรเพราะของเดิมมันก็ดีอยู่แล้ว ความต่างกันจะไปอยู่ที่ภายในมากกว่า
...ซึ่งก็ไม่มากนัก

เรียกว่าเป็นแค่การอัพเกรดประจำปีก็ว่าได้ สิ่งที่เปลี่ยนไปจริงๆ คือเซนเซอร์ใหม่กับจอสัมผัส
ส่วนระบบซอฟท์แวร์ฮาร์ดแวร์ก็อัพเดตให้ทันสมัยเท่านั้น อย่างอื่นแทบจะของเดิมเป๊ะๆ


ถึงหน้าตามันคือกล้องคอมแพ็กต์ แต่มันก็ไม่ใช่กล้องที่ใช้อย่างกล้องคอมแพ็กต์ทั่วไป
ถ้าเราดูจากสเป็คแล้ว มันก็คล้ายกับจะเป็น DSLR หรือ mirrorless พร้อมเลนส์ที่มาในแพ็กเกจย่อส่วนพอให้พกพาสะดวก
ถึงไม่เล็กขนาดใส่กระเป๋าได้เหมือนกล้องคอมแพ็กต์ทั่วไปแต่ก็ยังจัดว่าเป็นกล้องขนาดเล็กมาก ขนาดประมาณกล้อง mirrorless micro Four Thirds ตัวเล็กๆ นั่นแหละ

ถึงจะเป็นกล้องเล็กย่อส่วน ก็ไม่ใช่การย่อส่วนกล้องระดับ new entry
แต่เป็นการเอากล้องระดับกลางมาย่อส่วนเพื่อนักถ่ายภาพที่มีพื้นความรู้ด้านการถ่ายภาพระดับหนึ่งแล้วใช้งานได้สะดวก มากกว่าจะเป็นกล้องคอมแพ็กต์ที่ออกมาเพื่อการใช้งานของคนทั่วไป

ดังนั้นทำให้ LX100 II เป็นกล้องที่ทั้งใช้ง่ายและใช้ยากในขณะเดียวกัน ขึ้นอยู่กับว่าผู้ใช้กล้องเป็นผู้ใช้กล้องกลุ่มไหน

ถ้าเป็นกลุ่มผู้ใช้ทั่วๆ ไปที่ไม่ใช่นักถ่ายภาพเพียงแค่ต้องการใช้กล้องเพื่อให้ได้ภาพ
นี่คือกล้องที่ใช้ยากเหมือนกล้องโปรตัวโตๆ เลย มีอะไรให้ปรับเยอะไปหมด จนไม่รู้จะเริ่มปรับอะไรตรงไหนก่อน มีเรื่องที้ต้องคิดต้องใส่ใจเต็มไปหมดกว่าจะได้ภาพสักภาพหนึ่ง

แต่ถ้าผู้ใช้เป็นนักถ่ายภาพที่มีพื้นฐานในการถ่ายภาพ
มันคือกล้องที่ใช้ง่ายและรู้ใจมาก การจัดวางปุ่มแป้นต่างๆ สอดคล้องกับการใช้งานและสามัญสำนึกของนักถ่ายภาพ สามารถใช้ได้โดยไม่ต้องอ่านคู่มือ และมอบสิทธิ์ขาดในการบังคับควบคุมกล้องชนิดสั่งได้ดั่งใจทุกประการให้แก่นักถ่ายภาพ
เพื่อให้นักถ่ายภาพได้เสพสุนทรียะความละเอียดอ่อนละเมียดละไมในกระบวนการถ่ายภาพ เป็นกล้องที่จัดวางเวิร์กโฟลว์ดี การจับถือดี ถ่ายสนุกเชื่องมือและให้ภาพที่คุณภาพดีกว่ากล้องคอมแพ็กต์ตัวเล็กๆ ทั่วไป

การจัดวางแป้นหมุนและปุ่มต่างๆ มีปุ่มแป้นเฉพาะของตัวเอง เน้นเรื่องการเห็นด้วยตา รู้สึกด้วยมือ เห็นค่าต่างๆ ได้ทันทีโดยไม่ต้องดูจอหรือเข้าเมนู 

รูปร่างหน้าตา การใช้งาน

เป็นกล้องคอมแพ็กต์ขนาดเล็ก แต่ก็ไม่ได้เล็กขนาดยัดใส่กระเป๋าเสื้อกระเป๋ากางเกงง่ายๆ
ขนาดกล้องประมาณใส่กระเป๋าถือเล็กๆ ได้ น้ำหนักไม่มากแต่ไม่ถึงกับเบาเหมือนกล้องคอมแพ็กต์ จะไปทางกล้องมิเรอเลสจะะหน่วงๆ มือหน่อย เพราะวัสดุเป็นโลหะทั้งตัวแค่จับก็รู้ว่าของแพง
สมดุลย์การจับถือถนัดมือดี น้ำหนักไปทางซ้ายนิดหน่อยเหมือนออกแบบให้วางกล้องบนมือซ้าย ถ้าถือมือเดียวใช้นิ้วกลางมือขวาเกี่ยวไม่ค่อยกระชับเท่าไหร่

ปุ่มแป้นมากมายเหลือใช้ ใส่ฟังก์ชั่นลงปุ่มได้เยอะ
ข้อดีสำหรับนักถ่ายภาพคือปุ่มแป้นหลักๆ มี tactile feedback ตอบสนองทั้งการเห็นและสัมผัสทุกการปรับตั้งหรือเปลี่ยนค่า
อะไรที่ต้องใช้มันจะทำแป้นเฉพาะมาให้ใช้เลย แต่เนื่องจากมันเป็นกล้องตัวเล็ก ขนาดปุ่มแป้นสวิชท์อะไรมันก็จะเล็กไปตามสัดส่วนของกล้อง
บางสวิชท์ก็ใช้งานสะดวกดี บางอันก็สะดวกน้อยหน่อยอย่างสวิชท์เลือกสัดส่วนภาพหรือการเปลี่ยนโหมดโฟกัสที่ต้องตั้งใจเลื่อนกันหน่อย
แต่โดยรวมแล้วเป็นกล้องที่ออกแบบมาให้นักถ่ายภาพใช้ได้สะดวก

ช่องมองภาพก็เล็กไปหน่อยตามสภาพตัวกล้องแต่ว่าการแสดงผลอะไรต่อมิอะไรก็ครบถ้วนดี ความละเอียดก็อยู่ในระดับโอเคไม่ถึงกับดีนัก
จอหลังก็ใหญ่โตตามสมัยนิยมเป็นแบบจอสัมผัสตามแบบพานาโซนิค
เมนูเป็นแบบปกติของพานาโซนิคยังไม่ได้เป็นแบบใหม่เหมือน Lumix S1
และก็มีปัญหาตามปกติสำหรับคนที่มองกล้องด้วยตาซ้ายที่จมูกจะไปเปลี่ยนจุดโฟกัสเองโดยไม่ได้ตั้งใจ


ช่องใส่ SD Card กับแบตเตอรี่ อยู่ในฝาปิดเดียวกันสไตล์กล้องคอมแพ็กต์ทั่วไป สกรูยึดขาตั้งกล้องอยู่เยื้องศูนย์กลางเลนส์เล็กน้อย 
ทางที่ดีก็ซื้อแบตสำรองพร้อมแท่นชาร์จด้วย แบตฯ ระดับกล้องคอมแพ็กต์ก้อนเดียวยังไงก็ไม่พอตอบสนองนักถ่ายภาพ
ตัวล็อกฝาปิดแบตเตอร์รี่ เลื่อนง่ายเปิดเองได้บ่อยไปหน่อยครับ สองอาทิตย์นี่เปิดเองในกระเป๋า 2-3 รอบ ซื้อกล้องมาแล้วหาเทปมาแปะทับสลักเลื่อนไว้หน่อยก็ดี

ชาร์จไฟผ่าน micro USB ชาร์จจากพาวเวอร์แบงค์ได้ แต่ต้องปิดกล้องก่อนไม่สามารถชาร์จไปใช้ไปได้ และไม่แถมแท่นชาร์จมาให้นะครับ
ค่อนข้างจุกจิกจู้จี้ในการเลือกสายชาร์จสักหน่อย ถ้าสายไม่ดีมันจะไม่ชาร์จ หรือชาร์จสักพักแล้วจะหยุดชาร์จ ถ้าใช้สาย USB อื่นที่ไม่ได้แถมมากับกล้องก็เทสให้แน่ใจก่อนว่าใช้งานได้ไม่ใช่ชาร์จไปห้านาทีสิบนาทีแล้วหยุดชาร์จ 


LX100 II ใช้เซ็นเซอร์ขนาด 4/3" (ตัวคูณ 2.2x) ใหญ่กว่าเซ็นเซอร์ 1 นิ้วในกล้องคอมแพ็กต์ไฮเอนด์ทั่วไป (ตัวคูณ 2.7x) อยู่ค่อนข้างเยอะ
แต่ก็ทำมาในขนาดบอดี้ที่ใกล้เคียงกันเลย น่าจะเป็นเซ็นเซอร์ตัวเดียวกับเซ็นเซอร์ 20 ล้านพิกเซลที่โอลิมปัสและพานาโซนิคใช้อยู่ในปัจจุบัน

เนื่องจากใช้เซ็นเซอร์ 20 ล้านพิกเซลตัวเดียวกันกับกล้อง micro Four Thirds อื่นแต่มีการครอปทำให้พื้นที่เซ็นเซอร์ที่ใช้งานจริงเล็กลงไปนิดหน่อย
มีข้อดีตรงที่ใช้งานเซ็นเซอร์แบบ multi-aspect ratio ได้สามารถปรับอัตราส่วนภาพเป็น 1:1, 2:3, 4:3, 16:9 โดยที่ได้พิกเซลเท่ากันประมาณ 17 ล้านพิกเซล และมุมรับภาพเท่ากันทุกอัตราส่วนภาพ (วัดตามแนวทแยงมุม)
แต่ความไม่ดีของระบบนี้คือการเปลี่ยนอัตราส่วนภาพทีหลังจะต้องครอปภาพ เพราะ RAW มันก็เก็บมาตามอัตราส่วนที่ตั้งไว้เท่านั้น และมันก็เก็บมาใหญ่สุดแล้ว ผมว่าพานาฯ เองก็คงไม่รู้จะแก้ยังไงเหมือนกัน

สวิชท์เลื่อนเลือกอัตราส่วนภาพอยู่ที่กระบอกเลนส์ เลื่อนยากนิดหน่อยเพราะเล็กและอยู่ชิดบอดี้ 
การปรับช่องรับแสงและความไวชัตเตอร์เป็นแบบเต็มสต็อป ถ้าจะปรับ 1/3 ก็หมุนวงแหวนหลังกล้องเพิ่มได้ จะปรับเพิ่มลดได้ +- 2/3 สต็อปจากตำแหน่งของแป้นหมุนหลักที่ตั้งไว้ เป็นการออกแบบที่ฉลาดดี

และข้อดีอีกอย่างหนึ่งของการใช้เซ็นเซอร์เล็กคือสามารถลดขนาดเลนส์ลงได้จากเดิมก็เล็กอยู่แล้ว หรือไม่ก็เพิ่มความสว่างของเลนส์ได้
ซึ่งกล้องนี้ก็ทำทั้งสองอย่าง นอกจากกล้องเล็กลงแล้วยังใช้เลนส์ความสว่างสูงด้วย

เลนส์ที่ใช้คือ Leica DC Vario-Summilux 10.9-34mm f/1.7-2.8 ASPH ให้มุมรับภาพเทียบเท่าเลนส์ 24-75mm ในกล้องฟอร์แมต 135
คาแร็คเตอร์ของเลนส์ออกแนวนุ่มนวล ไล่โทนดี รายละเอียดดี ฉากหลังกับส่วนเบลอนุ่มนวลสวยงาม เป็นสไตล์เลนส์พานาฯ-ไลก้า แบบที่แฟนๆ คุ้นเคยกันดี
ทางยาวโฟกัสยอดนิยมครอบคลุมการใช้งานส่วนใหญ่ของนักถ่ายภาพ ช่องรับแสงก็กว้างดีใช้ง่ายในหลายสถานการณ์ ทิ้งฉากหลังพอให้ไม่รบกวนสายตา ให้โบเก้สไตล์นุ่มนวลสวยงามไม่รกไม่วุ่นวาย


สามารถถ่ายใกล้ได้ประมาณครึ่งเมตร โหมดมาโครก็จะเข้าใกล้ได้กว่านั้นอีกหน่อยที่ทุกทางยาวโฟกัส
และใกล้พิเศษระดับ 3 เซ็นต์ฯ ที่มุมรับภาพกว้างสุด แต่อันนี้ผมว่าคุณภาพที่ขอบภาพจะลดลงไปเยอะไม่ค่อยน่าใช้เท่าไหร่ ถอยห่างออกมาสักหน่อยจะได้ภาพดีกว่า

ระดับผีเสื้อ ดอกไม้ แหวน ต่างหู เครื่องประดับ อะไรแบบนี้ถ่ายได้สบายไม่มีปัญหา

อ้อ.. มีพวกฟีเจอร์การถ่ายรูปสไตล์ครีเอทีฟพวก 4K Photo, composition อะไรพวกนี้ให้เล่นหลายอย่างสำหรับให้นักถ่ายภาพได้ลองเล่นลองสร้างสรรค์ภาพ

คลิกเพื่อดูคลิปวิดีโอTimes-lapse จากในกล้องเลย



การโฟกัส

ไม่ได้เร็วมากอยู่ระดับเร็วกลางๆ ไม่เป็นอุปสรรคในการใช้งานทั้งที่แสงมากและที่แสงน้อย พอไว้วางใจได้ไม่หงุดหงิด
โฟกัสหน้าใช้ได้ดีมีหลุดบ้างถ้าเคลื่อนไหวเร็วๆ ไม่ถึงกับหลุดหายไปจนพลาด
แต่โฟกัสต่อเนื่องกับวัตถุเคลื่อนไหวเร็วๆ ต้องพึ่งพาความรู้ความสามารถนักถ่ายภาพมากขึ้นอีกหน่อย
เวลาถ่ายวิดีโอก็มีหาโฟกัสวืดวาดบ้างนิดหน่อยแต่ก็เอาอยู่ เวลาแตะจอเพื่อย้ายจุดโฟกัสก็มีพฤติกรรมเหมือนกล้องภาพนิ่งไม่ได้ย้ายจุดเนียนๆ เบาๆ เหมือนกล้องวิดีโอ

กล้องมีกันสั่นในเซ็นเซอร์และประสิทธิภาพระบบกันสั่นของพานาฯ ก็เป็นที่น่าประทับใจเสมอมา สามารถถือกล้องมือเปล่าที่ระดับวินาทีแบบหวังผลได้
ระบบกันสั่นยังฉลาดพอที่จะรู้ว่าตัวเองกำลังอยู่บนขาตั้งกล้อง และจะปิดระบบกันสั่นเองได้นะครับ ไม่ต้องเข้าเมนูไปปิดกันสั่นเองทุกครั้งที่ขึ้นขาตั้งกล้อง จะได้ไม่มีปัญหาว่าลืมปิดเปิด


ภาพที่ได้

เซ็นเซอร์ที่ใช้เป็นรุ่นใหม่ พอจับคู่กับเลนส์ที่ดีทำให้ได้ภาพคุณภาพออกมาดีน่าประทับใจมาก จนลืมไปเลยว่าเป็นกล้องตัวเล็กเซ็นเซอร์ขนาดเล็กแค่นี้ ความคมชัดกับรายละเอียดดีไล่โทนกว้าง สีสันนุ่มนวลดูสบายตาตามสไตล์พานาโซนิค ไม่มีตำหนิเรื่องโปรเซสภาพมากเกินไปจนดูเป็นภาพจากกล้องดิจิทัลจัดๆ
โทนภาพขาวดำมีให้เลือกเกือบสิบแบบแถมยังปรับรายละเอียดได้อีก  นึกอะไรไม่ออกแนะนำให้เริ่มจาก L. Monochrome D ก่อนเลยครับ
ส่วนโปรไฟล์สีก็สีจะออกนุ่มๆ ไม่ได้ดุเดือดเหมือนกล้องอื่น ไวท์บาล้านซ์ค่อนข้างติดสีฟ้าหน่อยๆ ถ้าชอบสีอุ่นๆ ก็คงต้องเข้าเมนูไปคัสตอมเอา
เป็นกล้องที่ไฟล์สวยไฟล์ดีเลยแหละทั้งสีและขาวดำ นักถ่ายภาพไม่น่าผิดหวังในเรื่องนี้

ไฟล์วิดีโอเองก็พอใช้ได้ตามมาตรฐานกล้องพานาโซนิค แต่ไม่ได้ออกแบบมาสำหรับคนที่ถ่ายวิดีโอเป็นจริงเป็นจัง เหมาะกับการถ่ายคลิปเล็กๆ น้อยๆ มากกว่า 

คลิกเพื่อดูคลิปวิดีโอถ่ายที่แสงน้อยๆ มีกันสั่นช่วยมันก็ง่ายขึ้นเยอะ

เป็นกล้องคอมแพ็กต์ที่ใช้ความไวแสงสูงๆ แล้วยังได้ไฟล์ออกมาดีอยู่ ที่แสงน้อยๆ นี่พึ่งพาอาศัยได้เลย
กล้องลดน้อยส์จนดีเทลลดลงไปหน่อยพอดูออก แต่ไม่ได้ลดน้อยส์หนักไปจนดูเป็นภาพสังเคราะห์ไม่สบายตาเหมือนกล้องโทรศัพท์มือถือ

ส่วนที่ผมไม่ชอบของ LX100 II คือ จอหลังกล้องพลิกไม่ได้ คือเป้าหมายในการใช้งานของมันคือเป็นกล้องสำหรับคนที่อยู่หลังกล้องดังนั้นการไม่มีจอพลิกเซลฟี่ นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่
แต่จอติดตายที่พลิกไม่ได้เลยมันใช้งานลำบากเวลาถ่ายมุมต่ำ อย่างน้อยพลิกขึ้นหงายขึ้นมาให้มองจากด้านบนได้สักหน่อยจะดีกว่านี้มาก

.
ชื่อสินค้า:   Panasonic Lumix LX100 II
คะแนน:     

SR - Sponsored Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ SR โดยที่เจ้าของกระทู้

  • - ได้รับสินค้ามาใช้รีวิวฟรี โดยต้องคืนสินค้าให้เจ้าของสินค้า
  • - ไม่ได้รับค่าจ้างและผลประโยชน์ใดๆ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่