เราคบกับแฟนเราได้ประมาณ8-9เดือน เรากับแฟนไม่ได้อยุ่ด้วยกัน(อยู่คนละจังหวัด) เราจะมีโอกาสได้เจอแฟนเราเพียงเดือนละ1-2ครั้ง ครั้งละ2-3วัน
แฟนเราจะเป็นฝ่ายมาหาเรา จริงๆแล้วเราเองก็เป็นคนชิวๆง่ายๆกับทุกๆเรื่อง เป็นคนไม่ชอบถามอะไรเยอะ ไม่ชอบซักไซร้ (ไม่ใช่เพราะกลัวโดนถามกลับน่ะแต่เพราะกลัวรำคาญมากกว่า) ความรู้สึกเราเหมือนเป็นคนรู้จัก คนนึงเท่านั้นเอง ไม่ได้มีอะไรพิเศษกว่าคนอื่นๆรอบตัวเขา เราเคารพเรื่องสิทธิส่วนบุคคลด้วยแหละ แต่บางครั้งก็ฉุกคิดขึ้นมาว่า เห้ยเราเป็นแฟนเขาจริงหรือป่าวว่ะ หรือว่าเขาไม่ได้มีเราแค่คนเดียว เขาชอบทำตัวลับๆล่อๆ เรารู้สึกไม่ชอบในความสัมพันที่ซับซ้อนสักเท่าไหร่ หรือว่าเราคิดมากเกินไป หรือความจริงอาจจะไม่มีอะไรเลยก็ได้ จนวันนึงเขาบอกเราว่าเขาจะกลับบ้านเขาก็กลับจากบ้านเราไป(แต่เราก็มารู้ว่าเขาไม่ได้กลับไปจริงๆ เขาไปอาศัยอยู่ที่ห้องเพื่อนเขาในจังหวัดเดียวกับเรา) เราโคตรจะสับสนเลยว่าทำไมเขาต้องโกหกเราทั้งที่เราไม่เคยโกหกเขาเลย ถ้ามันไม่ได้มีอะไรที่จะต้องโกหก ทำไมเขาไม่บอกเราตรงๆ เราก็อายุไม่น้อยแล้ว(เราอายุ30) เอาตรงๆเราเองก็ไม่ได้พึ่งมีแฟนมาคนแรก เราเองก็มีแฟนมาหลานคน แล้วทุกครั้งที่เรารู้สึกตะหงิดใจ เรื่องราวมันมักจะไม่ใช่เรื่องดีเสมอ เราควรจะทำยังไง เรามีปัญหาอะไรเรามักจะเลือกที่จะระบายให้เค้าฟังตลอด แต่เขามีปัญหาอะไรเขาเก็บไว้คนเดียวไม่แม้แต่จะอธิบายให้เราฟัง แบบนี้เขายังเห็นเราเป็นแฟนอยู่รึป่าว? บางครั้งเราเองยังฉุกคิดไปว่า เขาอาจจะแค่ต้องการความสุขจากเรา หรือ ป่าว