อย่างที่หัวกระทู้บอกค่ะ วันนี้เป็นวันสอบไฟนอลมหาลัยฯ ความจริงควรนอนได้แล้วแต่ไม่สามารถนอนหลับได้ลงเลยค่ะ รู้สึกพะอืดพะอม เหมือนตัวเองอึดอัดกับการสอบมาก ยอมรับตัวเองเลยว่าโง่แถมขี้เกียจ แล้วด้วยดวงหรืออะไรไม่รู้ ทำให้ตัวทำให้ตัวเองติดมอดังที่มีแต่คนเก่งๆ 

เราเป็นปี 1 คณะ มนุษยศาสตร์ สาขาวิชาภาษาไทย ชอบวิทยาศาสตร์กับศิลปะ กากภาษาอังกฤษ เกลียดคณิตเข้ากระดูก ความชอบกับสิ่งที่เรียนมันย้อนแย้งมากเลยค่ะ

เทอมแรกเกรดออกมารู้สึกอยากจะกระโดดลงแม่น้ำไนล์ ได้ 2.20 ค่ะ!! เริ่มเทอมสองมาคือมิดเทอมตกมีนทุกวิชาค่ะ!! รู้สึกการสู้ต่อเป็นอะไรที่ทรมานตัวเองมากๆ บางครั้งก็เหนื่อยจนร้องไห้ ครอบครัวก็คาดหวังเต็มที่ กดดันจากทุกทางจนกลายเป็นว่าไม่อยากทำอะไรเลย ไม่มีจุดหมายอะไรเลยค่ะตอนนี้ จบไปจะทำอะไร คำถามนี้วนอยู่รอบตัว 

แต่ก็รู้สึกอยากสู้ต่อค่ะ มีความอยากจะเรียนต่อมากๆ เพราะมีวิชาที่อยากลงแต่วิชานั้นมักชนกับวิชาบังคับ ที่แน่ๆเลยตอนนี้คือกลัวการถูกรีไทร์ค่ะ เกรดเทอมแรกแสนต่ำเตี้ยเรี่ยดิน แถมเทอมสองมิดเทอมยังตกมีนทุกวิชาอีก กลัวตัวเองจะหยุดสู้ไปซะก่อนค่ะ เพราะตอนนี้ไม่สามารถถอยหลังกลับได้ 1.เพราะไม่มีทางให้ถอยแล้ว และ 2.ตัวเรายังอยากเดินหน้าต่อ

ถามว่าอ่านหนังสือไหม อ่านค่ะ อ่านแบบวันไนท์มิราเคิล... แย่ใช่ไหมคะ มีไฟแค่ตอนเดทไลน์จี้ตูด มันเป็นเพราะไม่ชอบและความขี้เกียจรึเปล่าคะ? เราจะถูกรีไทร์รึเปล่าคะ? เราจะรอดจนเจออนาคตตัวเองรึเปล่าคะ?

ตี 4.00 น.