สวัสดีครับ
คือ ผมแอบชอบ ผญ.คนนึงครับ
เราทำงานที่เดียวกัน รู้จักกันตอนไปอบรม พนง.ใหม่ด้วยกัน
ตอนนั้นก็เฉยๆนะ ไม่ได้คิดอะไร เพราะไม่ได้คุยอะไรกันเยอะ แค่ช่วงนั่งทานข้าวกลางวันด้วยกันเฉยๆ
ผมก็แค่ถามๆ กวนๆไปนิดๆหน่อยๆ
จนอบรมเสร็จ กลับมาแล้วเจอเค้าที่บริเวณหน้าลิฟต์ ตรงหน้าห้องออฟฟิศ ชั้น2
แล้วเค้ายิ้มให้ เท่านั้นแหละครับ หัวใจเต้นแรงมาก ถึงกับเสียอาการไปเลย
และก็ยังไม่มั่นใจนะ ว่าเห้ย เราเป็นอะไร
พอแบบ ไม่เจอก็คิดถึงรอยยิ้มอันนั้น อยากเจอตลอดเลย
เพราะด้วยงานแล้ว เราอยู่คนละแผนกกัน แบบ คนละส่วนเลย
เจอกันยากมาก แต่ทุกครั้งที่เจอกัน ก็ได้คุยกันนิดหน่อย แบบนิดจริงๆนะ
บางทีแค่เดินผ่านกันและยิ้มทักทายเฉยๆ
ส่วนใหญ่ที่เจอกัน เค้าก็จะอยู่กับแก๊งสาวๆเค้า ผมก็ไม่ค่อยกล้าทักก่อน จึงเป็นเค้าที่จะทักผมก่อน
เกือบทุกครั้ง เท่าที่ดูเค้าไม่ค่อยที่เพื่อนที่ทำงานเลย ถามน้องๆ ก็บอกว่า พี่เค้าไม่ค่อยทีเพื่อนที่นี่
จากที่เถยถามเค้ามา ก็พอจะทราบพื้นฐานฐานะเค้า ทำให้ไม่กล้าที่จะเริ่มก่อนครับ กลัวออกตัวแป๊ก
โอ๊ยยย นี่ขนาดพิมพ์นี่ยังคิดถึงเค้าอยู่เลย ทำไงดีครับ