ช่วงปิดเทอมได้เรียนพิเศษกับพี่ปี1 พี่เค้าสะดุดตาเราตั้งแต่แวบแรกที่เดินเข้ามาในห้อง พี่คนนี้เป็นผู้หญิงห้าวๆ พูดจาเป็นกันเองกับเรามาก เราได้คุยกันเล็กน้อย แล้วในวันเกิดของพี่คนนี้หนูเลยไปว
สุขสันต์วันเกิดในเฟส จากนั้นเราก็ได้คุยกันอีกในแชท เราคุยกันถึงตอนที่พี่เค้าสอนเคมีหนู บอกพี่เค้าไปว่าเรียนกับเค้าสนุกดีแล้วก็เข้าใจเนื้อหาพอสมควร พี่เค้าบอกว่าชื่นใจมากเพราะเป็นครั้งแรกที่พี่เค้าสอนหนังสือให้นักเรียน คืนนั้นหนูโคตรมีความสุข จำได้ว่ายิ้มทั้งคืน ทั้งเขิน ตื่นเต้น ดีใจ หนูไม่คิดว่าพี่คนนี้เค้าจะคุยกับเราแล้วทำให้เรารู้สึกถึงความสนิทที่เรามีต่อเค้า พอถึงวันกลับจากค่ายพี่เค้าก็บอกบอกกับหนูว่าเดินทางดีๆนะ พร้อมโบกมือให้ นั่นเป็นครั้งแรกที่เราคุยกันแบบตัวต่อตัว เพราะที่ผ่านมาเราแชทคุยกันตลอด ตอนที่พี่คนนี้อวยพรให้เราพร้อมโบกมือให้เหมือนโลกทั้งใบมีแค่เราสองคน หนูยิ้มดีใจมากๆ ตอนนั้นจำได้เลยว่า มันเขินมาก ทำตัวไม่ถูก ดีใจมาก เพิ่งเข้าใจถึงความรู้สึกของความสุขที่อธิบายไม่ถูก พอกลับถึงบ้านเราก็กลับมาดูรูปพี่เค้าซ้ำๆ ไม่กล้าทักไปเพราะกลัวพี่เค้ารำคาน พี่เค้าเรียนหนักมากเลยไม่อยากกวน แต่ทำยังไงหนูก็เลิกคิดถึงพี่คนนี้ไม่ได้ หนูคิดถึงพี่เค้ามาก แบบนี้เรียกว่ารักได้มั้ยคะ