สวัสดีค่ะ จขกท.อายุ16ปีค่ะ
เรื่องอาจจะยาวหน่อยนะคะ
พ่อกับเเม่เลิกกันตั้งเเต่ตอนต้นปีเเล้ว ตอนเเรกเราทำใจไม่ได้ค่ะเคยได้รับความรักความอบอุ่นจากพ่อเเม่เต็มที่มาตลอดเเเต่อยู่ๆเค้ามาเลิกกันเราก็รู้สึกเเย่ค่ะ ตอนคุยกันเเม่เราอยากให้เราไปอยู่ด้วยค่ะ เเต่ด้วยความที่ติดพ่อมากกว่าเราก็อยากอยู่กับพ่อค่ะ เเม่ก็เเล้วเเต่เรา พอเลิกกันเเม่เเยกทางกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดค่ะ ส่วนพ่อเราก็ขายบ้านเเละพาเรากลับไปอยู่บ้านเกิดพ่อที่เชียงราย ผ่านไปไม่นานเราก็เริ่มทำใจได้ค่ะ เริ่มปรับตัวกับที่ใหม่ได้ ได้ที่เรียนม.ปลาย ได้เพื่อนใหม่ ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นเเต่จู่ๆเเม่ก็โทรมาบอกว่าอยากให้เราไปอยู่ด้วย คิดถึงเรามาก เเม่พูดไปร้องไห้ไปเลยค่ะ เราก็บอกพ่อว่าเเม่โทรมาว่าอย่างงี้ๆ พ่อเราไม่พอใจโทรไปหาเเม่ พ่อเคยบอกเเม่เเล้วว่าให้เคารพการตัดสินใจของเรา ถ้าลูกไม่ไปอย่ามาทำให้ลูกลำบากใจ เกิดเรื่องทะเลาะกันใหญ่โตเลยค่ะ ตอนนี้เราไม่รู้จะทำยังไง จะบอกว่าปล่อยให้มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ก็ไม่ได้เพราะมันอยู่กับการตัดสินใจของเราค่ะ เราจะไปก็พ่อคงจะคิดถึงพ่อมากเเน่ๆ เเต่นึกถึงตอนเเม่ร้องไห้จะให้เราปล่อยอย่างงั้นเราก็ทำไม่ลงค่ะ ช่วยเเนะนำทีนะคะ