เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับแฟนอยู่ด้วยกับแฟนอยู่ด้วยกันมาตลอดทำอะไรด้วยกันจนกลายเป็นชีวิตประจำวันของกันและกัน จนอยู่มาวันหนึ่งเธอต้องกลับไปอยู่บ้านดูแลพ่อของเธอเพราะพ่อของเธอนั่นป่วยอยู่หลังจากนั้นเราก็ห่างกันตลอดไม่ค่อยได้เจอกันเจอกันก็แค่ตอนเช้าก่อนทำงานแล้วก็เลิกงานตอนเย็นแล้วเธอก็กลับบ้านไปดูแลพ่อตลอดหลังจากนั้นเราก็เริ่มทะเลาะกันตลอดเพราะไม่มีเวลาให้กันไหนจะเรื่องที่เราห่างกันแยกกันอยู่ผมก็เริ่มงี่เง่าใส่เธอโทรตามหาเธอตลอดเวลาเธอหายไปนานๆเธอไม่เคยรับผมเลยสักครั้งแล้วเธอก็ด่าว่าเบื่อผม ลำคานผมบ้างนั่นแหล่ะครับคือเหตุผลที่ทำให้เราทะเลาะกันจนเลิกกัน เธอด่าผมตลอดว่าผมงี่เง่าเซ้าซี้ นิสัยเหมือนเด็ก ผมก็ขอโทษเธอง้อเธอบอกว่าขอโอกาสอีกครั้งให้ผมได้เปลี่ยนแปลงตัวเอง เธอก็ไม่ยอมผมสักย่าง จู่ๆเธอก็บอกมาว่าให้ผมออกไปจากชีวิตเธอ ผมจุกกับคำนี้มาก แล้วง้อเท่าไหร่เธอก็ด่าว่าลำคานมาตลอด ผมควรจะง้อต่อหรือพอแค่นี้ดีครับ
ปล.นี่เป็นกระทู้แรกของผม ผมมาเขียนเพราะไม่มีใครคอยรับฟังปัญหาของผมได้เลยครับ