หลังจากใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยมา จนตัวเองอายุ24 เพราะเป็นโรคซึมเศร้า เรียนไม่จบ ปวช.2 ตอนอายุ17 มีแค่วุฒิ ม.3  ตอนนั้นมีปัญหาครอบครัว เราต้องเสียทุกอย่าง การเรียน แฟน เพื่อน การเข้าสังคม พ่อแม่ทิ้ง ตัวคนเดียว อาศัยอยู่กับตายายมีน้าดูแล

เราเอาแต่เล่นเกมส์ และเข้าหาแต่เรื่องแย่ๆทำตัวไร้ค่า ทรมานตัวเอง อยากตายมากตอนนั้น  พอเริ่มทำงานก็เข้าสังคมไม่ได้ ออกงานบ่อย ที่ระบายของเราคือ การเล่นเกมส์ เพื่อนออนไลน์ที่ทำให้เราสบายใจ ร่างกายเราผอมลงไม่อยากอาหาร เราเอาแต่โทษตัวเองคิดเล็กคิดน้อยกีดกั้นตัวออกจากโลกภายนอก เอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง 7 ปีได้แล้วที่เป็นแบบนี้ 

และตอนนี้มันก็นานเกิ๊นไปแล้วที่ผมติดอยู่กับอดีต ผมมีความรัก

และผมก็ตั้งเป้าหมายไว้กับคนคนนั้น มันทำให้ผมเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองดูแลตัวเอง ผมกำลังหางานทำอีกครั้งและอยากเรียนต่อ มีคนแนะนำให้เรียน กศน หรือ เรียน ม.ราม 
 
        ผมอยู่แถวอ่อนนุช บ้านก็กำลังจะขาย น้าก็จะไปต่างประเทศ ผมต้องพึ่งตัวเองเท่านั้น น้าผมเค้าแต่งงานกับคนเยอรมันมีครอบครัวจะ20ปีแล้ว ผมเป็นแค่ผู้อาศัยไม่เคยได้เงินหรืออะไรจากเค้าหรอกคับ งานผมก็ต้องหาเอง ปรึกษาใครก็ไม่ได้ 

         ผมต้องการคำปรึกษาเรื่องการเรียน  อายุขนาดนี้จะเรียนมหาลัยทันไหมคับ ผมเหมือนกบในกะลาออกมาดูโลกเลย เห็นคนอายุเท่าๆกันเรียนจบแล้วก็น้อยใจตัวเองเหมือนกันที่ไม่ได้เรียน  เพื่อนผมไม่มีเพราะย้ายที่อยู่บ่อย จะคุยกับใครได้ ผมตัวเล็กจนไม่มีคนคิดว่าผมอายุ24 ส่วนสูง 173 น้ำหนัก41 ไปเกณฑ์ทหารก็รอบอกไม่ผ่าน

ผมพึ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรก ถ้าพิมพ์แล้วอ่านยากขอโทษด้วยคับ