คือเราลืมเขาไม่ได้จริงๆ  เราทำทุกๆทางแล้วอ่ะ แบบเจ็บฝังใจเลย คือเราคุยกับเขามานานมากอ่ะแต่ไม่มีสถานะ เขานะเป็นคนเข้าหาเราตลอดแต่เราแบบสร้างกำแพงไว้สูงมากๆแต่พอคุยกันมาเรื่อยๆเราเริ่มรู้สึกดี เขาบอกคิดถึงเราตลอด แต่เราไม่เคยได้บอกเขาเลยแต่ในใจจริงๆนั้นเราโคตรคิดถึง เขาเป็นรุ่นพี่เรา1ปี เขาเป็นคนน่ารัก ชอบทำให้เรายิ้มได้เสมอ ซื้อขนมให้กินตลอดเลย เขาเป็นที่อบอุ่นมากๆ วันเกิดเราเขาก็ร้องเพลงเซอร์ไพร์เราพร้อมกับเค้กซื้อของขวัญให้เราโคตรมีความสุขเลย วันวาเลนไทน์เขาก็ให้ดอกไม้เรา แต่เรากลับไม่ได้ให้อะไรเขาเลย เขาขอเป็นแฟนเราแต่เรากลับปฎิเสธทุกครั้งเพราะคิดว่ายังอยากดูต่อไปก่อน เพราะเราอยากแน่ใจว่าเขารักเราจริงๆ....ทุกอย่างก็ปกติดี แต่พอเขาใกล้จะจบม.6 เราก็ทะเลาะกันแต่มันไม่ได้รุนแรงอะไรมาก...แต่เราทักไปเขาไม่ตอบเราเลยแบบทุกครั้งเขาจะเป็นคนทักเราก่อนเสมอ..เขาไม่เคยเฉยชาแบบนี้ สักพักเพื่อนเราโทรมาถามว่า :พี่เขาลงสตอรี่กับหรอ เราก็บอกว่าไม่รู้สิไม่เห็นพี่เขาลงอะไรเลย
เพื่อนเราเลยส่งรูปมา เราสังเกตดีๆเขาลงเพื่อนสนิทไว้เว้ย ปกติเขาก็ตั้งเป็นเพื่อนสนิทเราเห็นตลอดอ่ะ แต่นี้คือแบบเขาลงสตอรี่กับผู้หญิงคนอื่น และปิดไม่ให้เราเห็น
คือเราแบบช็อคมากๆอ่ะๆ เรารู้เลยว่าไม่ใช่แค่คนรู้จักแน่ๆอ่ะ เราเลยเลิกติดต่อเขาทุกช่องทาง วันต่อมาเราไปแก้งานที่ร.ร เราเจอเขา เขามาถาม่าเราเป็นอะไรรึเปล่า ถามนู้นถามนี้ แต่เราไล่เขาไป เขาก็ไปเว้ย เขายังไม่รู้เลยว่าทำไมเราถึงโกรธเขาอ่ะ  ผ่านไป3ช.ม เขาลงสตอรี่ไปดูหนังกับผู้หญิงคนนั้น เราเสียใจมากๆเลยอ่ะแบบเจ็บจนพูดอะไรไม่ออก เรางงมากเว้ยอยู่ๆเขาทำไมไปรู้จักกันอ่ะ เขาบอกว่าคุยกับเราคนเดียวมาตลอด เขาบอกว่ามีเราคนเดียว จากนั้นเขาก็เป็นแฟนกันในเวลา1อาทิตย์ เราทำใจไม่ได้จริงๆอ่ะ เขาบอกกลับเราว่าเขารอเราไม่ไหวจริงๆเลยถอยออกมา เรานี่ร้องไห้ตลอดเลย แทบทุกคืนเลย ที่ผ่านมามันไม่มีความหมายเลย เราผิดเองที่ปฏิเสธเขาอ่ะ คือความรักเรามันเริ่มจาก0ไง คือมันกำลังจะเต็ม100 แต่เขากับทำแบบนี้เราไม่เคยเสียใจให้กับคนไหนเลยนะเว้ย คืออยากบอกพี่ว่ายังคิดถึงเสมอ แต่ก็ขอให้มีความสุขกับคนใหม่นะ ความรู้สึกมีพี่มันดีๆมากๆเลยนะ ทุกๆครั้งที่คุยกับพี่มันมีความสุขมากๆๆคิดถึงและรักตลอดถึงแม้จะไม่เคยได้บอก