ดิฉันอายุ 46ปีค่ะ อยู่บ้านเดียวกันกับคุณแม่ และสามีพร้อมกับลูกชายอีก2คนค่ะ คือแม่ของเราเป็นคนที่ชอบบ่นนู่นบ่นนี้อยู่ตลอดเวลาที่มีอะไรไม่ถูกใจหรือมีอะไรมาขัดใจเขา บางทีบ่นเสียงดังมากๆ ไม่อายหรือเกรงใจคนข้างบ้านเลย และบ่นดุว่าโดยไม่นึกถึงใจเราบ้างเลยค่ะ ว่าเราก็รู้สึกไม่ดีและรู้สึกอายด้วย บางครั้งดุว่าต่อหน้าคนอื่นก็มีค่ะ เราทำไรผิดนิดหน่อย หรือทำไรชักช้าไปบ้าง ก็เตรียมใจโดนคำด่าไว้ทุกครั้งเพราะโดนมาเยอะแล้วค่ะ ยังดีที่ลูกชาย2คนของเราเข้าใจเราและพูดปลอบใจเราเสมอว่า ยายแก่เเล้วเนาะแม่ ปล่อยเขาเหอะเดี๋ยวอารมณ์เย็นลงก็ดีเอง  แต่สามีของเราค่อนข้างจะเบื่อหน่ายแม่ของเรามากๆเลยค่ะเพราะรู้นิสัยของแม่เราที่เป็นแบบนี้ คือไม่อยากจะด่าว่าอะไรหรือโต้เถียงกลับแม่ตัวเองแบบแรงๆนะคะ เพราะกลัวจะอกตัญญูต่อแม่ และอาจทำให้เรื่องบานปลายได้ เพราะตัวแม่เองก็เป็นคนไม่ยอมคนเลย ต้องฟังตนเองเท่านั้น และอะไรที่แม่ทำผิดก็ไม่เคยบ่นตัวเองเลย ก็เงียบของแกไปและไม่ขอโทษใครด้วยคงกลัวเสียหน้าไรหยังงี้ แต่เวลาที่แม่เราอารมณ์ดีๆเย็นๆ ก็พูดดีนะ และพาชวนคุยเรื่องขำๆด้วย มันก็จะดีไปเฉพาะช่วงนั้นไป เราชอบช่วงเวลาที่ดีในตอนนี้ที่สุดแล้ว แต่เวลาที่แม่เราเข้าสู่โหมดความโมโหร้ายเมื่อไหร่นั้นแหละ วันนั้นก็ทนต่อไปวนลูปเดิม บางทีก็รู้สึกเศร้าใจค่ะ ทำไรไม่ได้ ก็อยู่ๆทนสู้ต่อเพื่อคนในครอบครัว ปัจจุบันแม่เราอายุ74ปีแล้วค่ะ และพ่อเราก็เสียไปได้3ปีแล้วด้วยโรคร้าย นี่แหละคะเรื่องของเราที่อยากนำมาพูดทั้งหมด ใครมีคำแนะนำอย่างไรหรือมีวิธีรับมือต่อไปยังไงก็บอกมาได้นะคะ พร้อมรับฟังค่ะ