เรารู้สึกว่าตั้งเเต่เกิดมาไม่เคยรักพ่อเลยค่ะ โดนคำด่า ต่ำๆ ด่า
ด่าว่า เหมือนหมา เป็นหมาในกรงของเขา ด่าสารพัดสิ่ง โดนทำร้ายร่างกาย โดนกระทืบ ตบหน้า บางที ช้ำไปทั้งตัว เป็นรอยแดง แต่เขาคิดว่าสิ่งที่เขาทำให้เราดีที่สุด เขาเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ไม่เคยนึกถึงคนอื่น คำด่าแต่ละคำก็แรงมากๆ ไม่ใช่คำ ที่จะเอาไว้ใช้กับลูกตัวเองด้วยซ้ำ เราต้องรู้สึกยังไงคะ
พูดแบบจริงๆจากใจ เคยคิดอยากให้ตายๆไปซะด้วยซ้ำ บางทีเราก็คิดอยากฆ่าตัวตายไปเลย ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากเจอคำพูดแย่ๆแบบนี้อีก
((ไม่ใช่ครั้งเดียวนะคะ บ่อยครั้ง จนชินชาไปหมดแล้ว ไม่รู้สึกเสียใจกับคำด่า มีเเต่โกรธ เกลียด ))
ต้องจัดการกับความคิดนี้ยังไง หรือ แก้ยังไงคะ เเต่จากจขกท.คิดว่าไม่ได้เป็นที่ตัวจขกท.เป็นที่ตัวเขา แต่เราแก้เขาไม่ได้
เคยรู้สึกเกลียดพ่อตัวเองมั้ยคะ
พูดแบบจริงๆจากใจ เคยคิดอยากให้ตายๆไปซะด้วยซ้ำ บางทีเราก็คิดอยากฆ่าตัวตายไปเลย ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากเจอคำพูดแย่ๆแบบนี้อีก
((ไม่ใช่ครั้งเดียวนะคะ บ่อยครั้ง จนชินชาไปหมดแล้ว ไม่รู้สึกเสียใจกับคำด่า มีเเต่โกรธ เกลียด ))
ต้องจัดการกับความคิดนี้ยังไง หรือ แก้ยังไงคะ เเต่จากจขกท.คิดว่าไม่ได้เป็นที่ตัวจขกท.เป็นที่ตัวเขา แต่เราแก้เขาไม่ได้