คือเราอายุ 18 จะ 19 ครอบครัวไม่เห็นด้วยกับการมีแฟน เราเข้าใจนะว่าแบบพ่อแม่เป็นห่วงเรา ด้วยความที่เค้าเคยผ่านอะไรมาก่อน ผ่านอะไรมามาก แต่เราไม่เข้าใจว่าการที่เรานอนดึก หรือคุยกับเพื่อน แม้แต่เสียงนาฬิกาปลุก เค้าก็จะคิดว่าเรามีแฟนตลอด ใช้คำเสียดสี ประมาณว่า เช้าไม่อยากจะตื่น กลางคืนก็ไม่อยากนอน คุยกับใครนักหนาล่ะ บลาๆ แล้วมีอยู่ช่วงนึงที่เรามีแฟน ที่มีได้เพราะเราแอบคบแล้วเค้าจับได้ ปากก็พูดนะว่า เออ มีไปเหอะ ขอแค่แบบไปไหนก็บอก ทำอะไรก็บอกมีอะไรก็ปรึกษา อ่ะ เราโอ้ค ทำตามที่บอกทุกอย่าง แต่การกระทำเค้ามันไม่ใช่แบบที่เค้าพูดไง สมมติว่า เราไปทำกิจกรรมที่โรงเรียนงี้ เค้าก็บอกว่าเราอ่ะ โกหกไปเที่ยวกับแฟน เราไปโรงเรียนก็ถามว่าแบบ วันนี้ได้ไปโรงเรียนรึเปล่า คือเราก็อยากเข้าใจความคิดเค้านะว่าทำไมวะ ไม่อยากให้แฟน แล้วต้องมาทำแบบนี้เหรอ และตัดภาพมาที่ตอนนี้ คือเรามีคนคุยอยู่ เราก็แอบคุยเหมือนเดิม แต่ไม่ได้มีเวลาไปหากันนะ เพราะว่าอยู่ต่างจังหวัด แล้วคือเราอ่ะทำงานพาร์ตทามไปด้วยเพราะช่วงปิดเทอม เราทำแล้วเลิกดึก คือเราชินเวลานั้นไปแล้ว กว่าจะอาบน้ำก็ ตี 1-2 ประมาณนี้ พอเราอาบน้ำเสร็จปุ้บ แม่เราก็มาเคาะห้องแล้วแบบมาพูดประมาณว่า ป่านนี้พึ่งจะอาบน้ำ แล้วเค้าก็กลับห้องไป คือมาดุนิดหน่อย แต่มันไม่จบแค่นั้นไง ทักแชทมาว่า " ป่านนี้ไม่อยากจะนอน ทำอะไรอยู่ คุยกับใคร จะคุยอะไรกันนักหนา " คือเราเห็นนะ แต่ไม่อ่านคือเบื่ออ่ะ อยากตัดปัญหาไปเลยคือปิดทรศ.แล้วนอน พอตอนเช้าเราก็มาอ่านต่อ คือเราไม่อ่านแชทเค้า เค้าก็พิมพ์ต่อมาจากเมื่อคืนนั่นแหละว่า "ทีแชทกูไม่อ่าน แชทคนอื่นอ่านไว" เห้อ คือเจอแบบนี้น่าเบื่อนะ พูดตรงๆ ที่มาตั้งกระทู้อะไรแบบนี้ คือยากเข้าใจว่า เค้ามีมุมมองอะไรวะ ไม่ใช่ว่า เราอยากมีแฟนขนาดนั้น