ยอมรับว่าเราเป็นคนงี้เง่าค่ะ งี่เง่ามากๆ ไม่ชอบสุดๆคือ การเก็บรูปแฟนเก่าไว้ ถึงแม้จะแค่เห็นผ่าน รู้ว่ามี ก็หงุดหงิด จนเกิดคำถามในหัวมากมาย ตัวเราเองก็เคยมีแฟน มีคนรัก มีอดีตมาก่อน แต่ไม่เคยเก็บรูปไว้เลย เค้าขอให้ลบ ก็ ลบให้ ใจจริง คือไม่อยากเก็บอยู่แล้วด้วย แต่แฟนดิฉันดันเก็บไว้เอง เค้าเคยบ่นๆกับดิฉันว่า รูปหายไปไหน ดิฉันไม่ได้เป็นคนลบค่ะ ก็ตอบเค้าไปตามจริง แอบดีใจนิดหน่อย ดีที่รูปหายไป ดีที่ไม่ต้องลบเอง แต่เปล่าเลย เค้าไปกู้มันมา ทั้งหมด ย้ำว่า ทั้งหมดที่เคยมี เจ็บมาก เคืองจนเก็บอารมณ์ไม่อยู่ อาละวาดบ้านแตก ตอนนั้นเหมือนคนสติแตกจริงๆคะ รู้ว่าเก็บ แต่ไม่เจ็บเท่า ไปกู้มันคืนมา ดิฉันได้แต่ถามย้ำ ซ้ำๆว่า สำคัญหรอ สำคัญมากใช้มั้ย กู้ทำไม มันหายไปแล้ว จะไปกู้มาอีกทำไม ความรู้สึกดิฉันไม่มีค่าเลยหรอ ขอได้มั้ย ขอให้ลบได้หรือเปล่า เราอยู่ด้วยกันแล้วนะ จะเก็บไว้ถึงเมื่อไร คำตอบที่ได้คือ พี่ไม่ได้คิดอะไร พี่เห็นเราสำคัญเสมอ พี่เก็บไว้ก็เท่านั้น ไม่ได้นอกใจ ไม่กลับไปหา จบคือจบ นั้นแหละค่ะ ก็วนกลับมาเมื่อเดิม ที่คำถามของดิฉัน สำคัญมากเลยหรอ กู้ทำไม กู้เพื่ออะไร ไปเอารูปกลับมาทำไม ทะเลาะกันถึงขั้นลงไม้ลงมือ ยอมรับค่ะ ว่าดิฉันเยอะเกินไป จะให้ปล่อยวาง พูดง่าย แต่ทำยาก เลยสงสัยว่าคนที่เก็บไว้ เค้าเก็บทำไมคะ รู้ว่าเป็นความทรงจำดีๆที่ผ่านมา แต่คนใหม่แบบดิฉันรับไม่ได้ พยายามปล่อยวาง แต่ทำไม่ได้