เราเป็นเด็กม.1คนหนึ่งที่ได้ย้ายโรงเรียน จากโรงเรียนเอกไปโรงเรียนรัฐ โรงเรียนไม่ได้สม้ครใจที่จะอยู่ โรงเรียนที่ได้สมัครใจจะไป พ่อแม่บอกว่าอยากให้ลูกมีสังคมที่ดี แต่ทำไมไม่เคยถามเราว่าสังคมที่ดีในแบบของเราเป็นแบบไหน เราต้องการอะไร เราชอบเสียงดนตรี เราอยู่ในคอรัส(วงประสานเสียง) แล้ววันหนึ่งเราได้ยินแม่คุยกับป้าข้างบ้านว่าที่อยากให้เราย้ายโรงเรียนเพราะอยากให้เราแยกจากเสียงเพลง แยกจากดนตรี เราได้ยินเราร้องไห้ออกมา(พ่อแม่ไม่เห็น) เราคิดในใจว่าเราชอบเสียงเพลง เราผิดอะไร เราอยู่คอรัสเราผิดอะไร เราเก่งคณิต สังคม ภาษาไทย วิทย์ แต่เราไม่ชอบเรียนวิชามาก เรารู้สึกว่ามันเครียด เราชอบดนตรี เราผิดหรอที่เก่งแล้วไม่ชอบ วันที่เปิดซัมเมอร์ที่โรงเรียนใหม่ เราก็มีเพื่อนนะ แต่มันไม่ใช่ พวกเขาไม่ได้เข้าใจเราเหมือนเพื่อนเรา เราไม่ได้อยากคบกับเด็กเรียน เราชอบเพื่อนที่กวนๆ เพราะเรากลับบ้านเราก็ไม่อยากยิ้ม เพราะเราไม่ได้อยุ่กับสิ่งที่เรารัก แล้วทำไมเราต้องโดนด่าเพราะแค่ไม่ชอบโรงเรียนที่พ่อแม่เลือก เรารู้สึกว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าเพราะเราร้องไห้ทุกวัน เราอยากจะเป็นนักร้อง นักเเสดง นักเต้น แต่พ่อแม่เราอยากให้เราเป็นหมอ ทำไมละ ทำไมถึงไม่เข้าใจเรา ทำไใถึงไม่รู้ว่าเราชอบอะไร รักอะไร อยู่ทำอะไร เราแค่อยากจะอยู่กับสิ่งที่เรารัก อยากกลับมายิ้มได้อีกครั้ง เด็กที่ชอบดนตรี ชอบเสียงเพลงมันผิดมากหรอคะ