บ้าเอ๊ยย การโดนรุ่นพี่ปฏิเสธว่าฉันสารภาพรักเขาไม่ได้ช่วยอะไรเลย นอกจากจะ เดี๋ยวก็เจ็บ เดี๋ยวก็มีความสุข เดี๋ยวก็มีหวัง เดี๋ยวก็สิ้นหวัง อะไร๊ ขอยาดมตราโป๊ยเซียนที บางทีก็เหนื่อย บางทีก็ฮึด เเหม่ มันคือปรากฏการณ์บ้าอะไร ถามไอสไตน์ที่ล่วงลับไปเเล้ว ก็คงมาตอบฉันไม่ได้
เเต่เดิมฉันเคยสนิทกับเขาตั้งเเต่ ป.1 จน ป.5 ได้ 5555555 หัวเราะดังๆให้ไฟเผาบ้านคนที่ชอบเลย ใช่ ตอนนี้ฉันไม่สนิทกับพี่เขาเเล้ว ฉันไม่สนิทกับพี่เขาตั้งเเต่ ม.1 จน ม.2 พอฉันขึ้น ม.3 พี่เเกก็ไปอยู่สายอาชีพ ฉันอยู่ห่างไกลจากเขา เเต่ใจของฉันรู้สึกว่าเขาอยู่ใกล้ๆ เอื่อออ!! ฉันชอบเขามาก ตอนนี้ยังคงเป็นรักข้างเดียว เเทนที่จะร้องไห้บ่อยๆเหมือนคนอกหัก เเต่มันทั้งมีวันเพ้อ เเละวันร้องไห้วนไปวนมา เเต่ฉันก็มีความสุขนะ บ้า!! อยากหัวเราะ เวลาเเบบนี้ต้องเบียร์สิ เเต่โทษทีนะ ฉันไม่ชอบกินเบียร์ เเละถ้ามันกินได้ฉันก็ไม่กินอยู่ดี อยากเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์

เรื่องมีอยู่ว่า ฉันสารภาพรักเขาลงไปในเเชทเเล้วมันยาวมาก พิมพ์ไปเรื่อยเปื่อย เเรกๆเเค่อยากลองพิมพ์ เเต่ใจก็ดันให้มือกดไปได้ ไม่นะ มันคงตลกน่าดู ผ่านไป 1 ชม. Senser พี่เขา Senser ปฏิเสธอ้า เเล้วเขาก็ให้คติดีๆมา ฉันนี้น้ำตาไหลซิบๆเลย เเต่ทำไมมันไม่รู้สึกสิ้นหวังอ่ะ

เออเเล้วก็มีครั้งหนึ่ง เจ็บมาก เเล้วก็ดันไปส่งข้อความเเช่งให้เขากับเเฟนเลิกกัน เขาด่ามาเป็นสิบๆข้อความเลยย ต่อมา 3เดือนถัดไป ก็เลิกกันจริงๆ รู้สึกผิดมากตอนนั้น ผ่านมาไม่กี่ชม.  อ้าวเพ้อได้ยังไง หน้าsenser

ไม่รู้ว่าใช่คนที่ใช่รึเปล่า?  จะได้ลุยหาวิธีเข้าหาเขาใหม่ ตีสนิทใหม่ รบกวนให้คำเเนะนำหน่อยนะค๊าา