บุญคือ ความสะอาดของใจ น่ะครับ ซึ่งจะเกิดขึ้นจาก 3 การกระทำ ได้แก่ ละชั่ว ทำดี ทำใจให้ผ่องใส นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย
(ทุกๆ พระองค์ที่เคยตรัสรู้มา สอนข้อนี้ตรงกันหมดเลยครับ)

ละชั่ว (ศีล) ไม่ไปเบียดเบียนใคร แม้มีโอกาส ใจก็สะอาดขึ้น บุญซึ่งเป็นคุณสมบัติความสะอาดของใจ ก็เกิดขึ้นในใจ
ทำดี (ทาน) ยิ่งทำดีต่อผู้อื่น ใจยิ่งสะอาดขึ้นชัดเจน มีตัวอย่างนิทานจีน แม่ผัวลูกสะใภ้ ที่ลูกสะใภ้คนหนึ่งรังเกียจแม่ผัวมาก จนคิดฆ่าให้ตาย
จึงไปหาหมอคนหนึ่ง บอกจุดประสงค์ของตนเสร็จสรรพ บอกว่าตนยินดีจ่ายไม่อั้น ขอให้ปรุงยาพิษเอาแบบส่งผลทีละนิดจนตาย
โดยไม่มีใครสาวมาถึงตนได้

หมอก็รับปาก แต่บอกว่า การจะให้เขายอมกินยานี้ เธอจะต้องทำแบบแนบเนียน คือ เธอจะต้องทำดีต่อเขาทุกอย่าง
เขาว่าอะไรเธอก็อย่าโกรธ ให้ทำดีต่อเขาจนเขาตายใจ ภายใน 30 วัน ยาพิษก็จะออกฤทธิ์ดังที่เธอปรารถนา

หญิงสาวดีใจ จึงไปเริ่มลอบวางยาพิษแม่ผัวทีละเม็ดๆ พร้อมกับทำความดีให้แม่ผัวเต็มที่ จนแม่ผัวเริ่มแปลกใจ เอ ทุกทีว่าหน่อยก็เถียงฉอดๆ
งวดนี้ไม่เถียงเลยแฮะ หญิงสาวก็ไม่แสดงอาการผิดสังเกต แต่ลอบกลับมากระหยิ่มยิ้มย่องในห้องตน 555 แผนการสำเร็จแน่

จนเวลาผ่านไป ผ่านไป ลูกสะใภ้ยิ่งทำดีต่อแม่ผัวขึ้นเรื่อยๆ จนแม่ผัวจากที่เดิมไม่ถูกใจ เริ่มรู้สึกรักใครชอบพอเธอขึ้นมา แล้วก็ทำดีต่อเธอตอบ
เป็นเช่นนี้ไปเรื่อยๆ จนถึงวันที่ 29 หญิงสาวจึงรีบกลับไปหาคุณหมอนั้นอีกครั้ง พรางบอกว่า ตนไม่อยากให้แม่ผัวตายแล้ว มียาถอนพิษมั้ย

หมอจึงบอกว่า ไม่มี เพราะยาที่ให้ไปไม่ใช่ยาพิษ แต่เป็นยาบำรุงทั่วๆไป แต่พิษที่อยู่ในใจเธอที่คิดจะฆ่าคน มันได้ถูกถอนไปหมดสิ้นแล้ว
ใจเธอผ่องใสแล้วนั่นเอง

นั่นจึงเป็นที่มาของบุญที่สาม ทำใจให้ผ่องใส ใจก็จะยิ่งสะอาด บุญก็ยิ่งเกิดขึ้นน่ะครับ เพราะละชั่ว ทำดี เฉยๆ อาจแกล้งทำ ดังตัวอย่าง
แม่ผัวลูกสะใภ้ที่ยกมา แต่ถ้าทำใจให้ผ่องใส คือ ตรงแท้ของจริงเลย บุญจึงเกิดขึ้นเต็มที่ที่สุดน่ะครับ ซึ่งวิธีการทำใจให้ผ่องใส จะได้จาก
การบำเพ็ญจิตเป็นสมาธิ ด้วยการสวดมนต์เจริญภาวนา นั่นเองครับ ส่วนการกวาดวัด ได้บุญในแง่การทำดีครับ เพราะทำให้วัดสะอาดน่ารื่นรมย์
ไม่มีกลิ่นน่ารังเกียจ ทำให้ตนเอง และผู้อื่นที่มาวัด ทำใจให้ผ่องใสได้ง่ายขึ้นน่ะครับ

ดังนั้น การบวชพระ จึงเป็นการฝึกการบำเพ็ญบุญสูงสุด ด้วยการ ฝึกทำใจให้ผ่องใส นั่นเองครับ ยิ่งถ้าองค์ไหนบวชแล้ว ไปเทศน์สอน
ญาติโยมด้วย ท่านก็จะได้บุญเพิ่มเติมขึ้นอีกน่ะครับ

ซึ่งบุญที่ได้นั้นหากถามต่อว่า ได้แล้วไปทำอะไร ทางพุทธศาสนาเราเห็นว่า เพื่อมุ่งไปนิพพาน พ้นการเวียนว่ายอันเป็นทุกข์น่ะครับ ซึ่งผมจะอุปมาเพื่อให้เห็นภาพเรื่องบุญช่วยไปนิพพานได้อย่างไร ให้ชัดเจนขึ้นนะครับ

อุปมา การเวียนว่ายตายเกิดอันยาวนาน เหมือนทะเลแห่งความทุกข์น่ะครับ ใครที่ตกน้ำจมทะเลไป เปรียบเหมือนไปอบาย ส่วนใครที่ยังอยู่บนเรือ นั้นเป็นผู้มีบุญ ซึ่งเรือ จะช่วยไม่ให้ตกลงไปในทะเลทุกข์ เปรียบเสมือนละชั่วครับ

ส่วนเสบียงต่างๆ และน้ำมันในการเดินเรือ เปรียบเสมือน ทำดี เพื่อให้เรือมุ่งไปสู่ฝั่ง(พระนิพพาน) น่ะครับ แล้วการทำใจให้ผ่องใส หมายถึง การแล่นเรือให้มุ่งไปสู่ฝั่งน่ะครับ ส่วนการบวชพระ ไม่ต้องไปกังวลกับเรื่องการทำมาหากิน จึงทำใจให้ผ่องใสได้เต็มที่ อุปมาเหมือน เรือติดเทอร์โบ แล่นเร็วแรงมุ่งสู่ฝั่งน่ะครับ จนพอถึงฝั่ง พระท่านก็จะทิ้งเรือขึ้นฝั่ง เพราะเมื่อถึงฝั่ง เรือและเสบียงในเรือก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป(สรรพสิ่งล้วนไม่เที่ยง ไม่ใช่ตัวตน)