เธอคือคนพิเศษสำหรับผม

ความรู้สึก ความทรงจำ ความรัก คนพิเศษ

.......................................................................................................................................................................................

       เกิ่นก่อนอื่นก่อนเลยนะครับว่านี่เป็นเรื่องราวของชีวิตผม คนๆหนึ่งที่เป็นคนพิเศษสำหรับผม เรารู้จักเธอก็เกือบสี่ถึงห้าปีแล้ว รู้จักกันครั้งแรกก็เพราะอยู่ห้องเดียวกันในสมัยมัธยมเราก็รู้จักกันปกติตามเพื่อนกันเธอเป็นผู้หญิงที่เงียบไม่ค่อยคุยกะใคร55แต่ใช่ว่าไม่คุยกะใครเลยนะครับ55คุยอยู่แต่ไม่คุยเยอะไรงี้55เป็นคนที่นิสัยดี เธอเป็นคนตลกที่เลือกเวลา55ตลกเลือกเวลาหมายถึงถ้ามีคนมาคุยปกติกับเธอเธอก็ปกติถ้ามีคนคุยตลกกับเธอก็จะตลกเอามากๆด้วยตลกเเบบเล่นมุขให้สุด55ตอนนั้นผมกับเธอก็เป็นเพื่อนกันปกติเราแทบไม่ได้คุยกันเลยคุยกันบ้างบางครั้งถ้าเป็นเรื่องงานก็เพราะอาจผมเป็นผู้ชายเธอเป็นผู้หญิงตามประสาเด็กก็อยู่กับกลุ่มตัวเองพอเราจบมัธยมเราก็ต่างกันต่างแยกย้ายไปเรียนมหาวิทยาลัยคนละที่ละก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย

................................................................................................................................................................................................................

หลังจากนั้นผมก็เข้ามหาวิทยาลัย ใช้ชีวิตปกติ ของผม ในปี 1 ผมมาเรียนที่มหาวิทยาลัยบูรพา ก็ปกติ ชีวิตเด็ก มหาลัยตื่นเช้าไปเรียนกลับบ้านมา กินข้าว อาบน้ำทำการบ้านนอน ชีวิตวนไปวนมาอยู่ลูปเดิม แต่ทีช่วงที่ ตามสไตล์เด็กมหาลัยครับที่ต้องออกไป กินเหล้า เที่ยวตอนกลางคืน แต่มีช่วงที่ เที่ยวทุกคืนแม้ว่ามีเรียนเช้าก็เที่ยว55บางวันไม่มีเรียนนี่กลับแทบเช้าเลยครับ ชีวิตผมวนไปวนมาอยู่แค่นี้5555 ต่อมามีวันหนึ่งผมก็นอนเล่นโทรศัพท์ดูไอจีไปเรื่อยๆผมก็เปิดไปเจอสตอรี่ของเธอคนนั้นว่าเธอมาบางแสนมาเที่ยวบางแสนครับ ไหนๆเธอก็มาแถวนี้ผมก็เลยทักไปถามปกติหลังจากนั้นผมก็เลยนัดเจอเธอตามประสาเพื่อนมาเที่ยวละอยากเจอเพื่อนเก่า เธอให้ผมไปหาเธอที่หาดตอนดึกๆเพราะเธอไปเที่ยวกับเพื่อนตั้งวงกับเพื่อนที่หาดผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากก็ออกไปหาเธอเพราะอยากเจอ พอผมออกไปจอดรถเสร็จ ก็ทักหาว่าเธอนั่งตรงไหน ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเธอใส่ชุดขาวสวยน่ารักยืนบอกมือยิ้มมาทางที่ผมและเธอเปลี่ยนไปมากเธอสวยขึ้นกว่าเดิมเยอะดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเดิม5555บอกตรงๆเลยครับว่าแอบตกหลุมหลักเธอไปละเห็นรอยยิ้มนั้นเธอดูจริงใจละมีความสุขมากที่ได้เจอแต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะก็เคยเห็นในสตอรี่เธอแล้วว่าเธอมีแฟน ผมก็เลยเดินเข้าไปคุยกับเธอเเละก็ถามชีวิตปกติ ตอนคุยกับเธอเธอเป็นผู้หญิงที่ตลกมากคุยอะไรที่หัวเราะได้เธอจะหัวเราะจนสุดเหมือนบนโลกนี้ไม่มีความทุกข์สำหรับเธอ555ผมยืนคุยกับเธอได้เกือบ20นาทีตอนนั้นผมอยากคุยกับเธอไปทั้งคืนเลย55ตอนเราคุยกันผมก็ถามเรื่องแฟนของเธอเธอก็ดูเหมือนจะร้องไห้ผมก็เลยไม่พยายามพูดต่อก็ได้รู้เลยว่าเธอเลิกกับแฟนและ55ไม่รู้ว่าเข้าทางเรามั้ยแต่เราก็ไม่กล้าเท่าไหร่55หลังจากนั้นผมจะกลับความจริงอยากคุยกะเธอมากแต่เธอก็มากับเพื่อนเกรงใจเพื่อนผมก็เลยกลับดีกว่าแต่เธอก็ชวนผมอยู่ต่อนะแต่ผมก็เกรงใจ55 พอกลับมาถึงห้องผมก็มานอนคิดว่าเอาไงดีผมดันตกหลุมรักเธอไปละ55แต่ไหนๆก็ไหนผมก็เลยคุยกับเธอในไลน์ถามปกติว่ากลับตอนไหนหลังจากคืนนั้นวันต่อมาเธอก็กลับกรุงเทพ ผมก็ได้คุยกับเธอเรื่อยๆมาตอนแรกก็ไม่คิดว่าเธอจะคุยผมคิดว่าเธอคงคุยกับผมก็เพราะเป็นเพื่อนผมคุยกับเธอเราคุยกันสนุกมากเธอเป็นผู้หญิงที่ชอบท่องโลกเรื่องไปเที่ยวอย่าพูดถึงชวนไปไหนเธอไปหมดธรรมชาติสวยๆที่ไหนว่ามา555เธอเป็นคนที่ผมคุยด้วยละผมมีความสุขเพราะเธอเหมือนเป็นคนตลกได้ตลอด หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อย ด้วยความที่ผมคิดถึงผมเลยตัดสินใจเข้ากรุงเทพเลย55แต่ไม่ได้บอกเธอว่าจะไปหาเธออะไรนะก็บอกเธอว่าจะไปเที่ยวแต่ความจริงอยากไปหาเธอมากๆเลย555ผมเข้ากรุงเทพคนเดียวครั้งแรกผมจองห้องหาที่เที่ยวเริ่มแรกเธอให้ผมไปหาเธอที่มหาลัยเธอก่อนตอนในช่วงที่ผมขึ้นบีทีเอสครั้งแรกเธอเป็นคนคอยบอกผมว่าขึ้นจากไหนไปไหนขึ้นรถเมย์สายไหนถึงไปหาเธอได้ เธอจะพาผมไปเที่ยว55ผมไปเจอเธอที่มหาลัยตอนผมเจอเธอก็ยิ้มมาผมชอบรอยยิ้มนั้นมากอยากเก็บกลับบ้านไว้ดูคนเดียวเลย55เที่ยวที่แรกเลยคืนป้อมเธอพาผมไปรถเมย์พาลงผิดป้ายด้วย55ก็เลยได้เดินย้อนมาแต่ผมชอบนะได้เดินเที่ยวกับเธอน่าจะเลยไปสักแปดป้าย555ผมก็เดินเที่ยวกับเธอเธอพาผมเที่ยวป้อมมันสนุกมากเพราะมีคนคุยด้วยข้างๆไม่โดดเดี่ยว55เราไปเที่ยวป้อมและไปเที่ยว พิพิธภัณฑ์

หลังจาดนั้นเราก็ว่าจะเดินไปขึ้นรถเมย์เพื่อไปที่พักแต่ดันไม่มีรถสุดท้ายจบที่การเดิน555พอผมเอาของมาเก็บเสร็จแผนคืนนั้นคือไปเที่ยวเยาวราชเราก็ขึ้นรถเมย์จากหน้าที่พักไปเยาราชผมกับเธอนั้งข้างกันรถก็วิ่งผ่านพระมหาราชวังตอนกลางคืนมันเป็นอะไรที่สวยมาก ดูโรแมนติกละสิ5555พอถึงเยาวราชเธอก็พาผมไปกินนี่ก่อนเลยอันดับแรกของหวาน55เราไปนั่งกินผมกับเธอ55

พอเราก็เสร็จก็ต่อด้วยขนมปังเยาวราชเราไปรอนานมากๆกว่าจะได้กินตอนแรกว่าจะนั่งกินที่ร้านแต่ดันไม่มีที่นั่งสุดท้ายสั่งกลับบ้านละนั่งข้าง ฟุตบาทแทน555มันรู้สึกดีนะที่ได้ไปไหนมาไหนกะเธอเธอดูเหมือนเป็นคนที่ยิ้มตลอดเวลาผมเห็นรอยยิ้มนั้นและผมมีความสุขหลังจากที่มันดึกเธอกับผมก็กลับเธอไปส่งผมที่โรงแรมก่อนละเธอก็กลับห้องไป วันต่อมาผมก็จะไปเที่ยวพระราชวังแต่เธอมีเรียนพระราชวังวันนั้นผมก็เลยไปเที่ยวคนเดียวแต่พอเที่ยวเสร็จเย็นๆก็คงถึงเวลากลับของผม ผมจะกลับแต่เธอบอกว่าให้ไปหาเธอที่มหาลัยก่อนและเธอจะไปส่งที่บีทีเอสสยามผมก็นั่งรถจากพระราชวังไปหาเธอที่มอและไปนั่งรอเธอเรียนเสร็จ555ความจริงจะกลับก็กลับได้เลยนะแต่ผมอยากเจอเธอก่อนกลับมากกว่า55เธอเรียนเสร็จเราก็นั่งรถไปขึ้นบีทีเอสและไปแวะที่สยามเธอพาผมเดินเล่นที่สยามใจจริงผมอยากจะหลงในสยามให้นานๆเลยไม่อยากกลับ555หลังจากนั้นผมก็ต้องแยกกับเธอและก็กลับใจอยากจะอยู่ต่อกรุงเทพสักเดือน555พอผมกลับมาบางแสนเราก็คุยกันเหมือนเดิมคุยกันมาเรื่อยๆ55หลังจากนั้นเราก็เรียนปกติเธอจะมาหาผมแล้วหลายรอบแต่ก็มีเหตุให้เธอไม่ได้มาหลายรอบมากใจผมนี่อยากเจอเธอแทบไม่ไหว55จนถึงเทศกาลสงกรานเธอบอกผมว่าเธอจะกลับบ้านผมก็เลยกลับเหมือนกันเพราะก็อยากเจอเธอกลับบ้านไปเธอพาผมไปเจอแม่เธอครอบครัวเธอเราไปเที่ยวด้วยกันหลายที่มากๆผมไปรับเธอทุกวันไปกินข้าวไปวิ่งไปด้วยกันตลอดหลังจากนั้นเราก็กลับมาเรียนที่มหาลัยตัวเองต่างคนต่างแยกย้ายกันอีกแต่เราก็ยังคุยกันตลอดโทรคุยกันทุกคืน55คงเป็นเพราะคิดถึงเพราะอยู่ห่างด้วยแหละ

หลังจากกลับมาเรียนต่อเธอก็บอกผมว่าจะมาหาผมอีกที่บางแสนแต่ก็ไม่รู้ไหร่ผมก็เลยคิดว่าเธอมาครั้งควรทำอะไรสักอย่างแล้วเพราะเราไปเที่ยวด้วยกันอยู่ด้วยกันแบบนี้มันเหมือนขาดอะไรๆสักอย่างไปเธอผมก็อยากทำให้มันโรแมนติกนะเเต่ทำได้แค่นี้555อยากทำอะไรๆพิเศษสักอย่างสำหรับเธอบ้างถ้าเธอมาบางแสนผมจะให้เธอได้อ่านกระทู้นี้555และอยากบอกเธอว่า

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.