....ในเรื่องราวของเราที่อยากจะมาเล่าเเละขอความคิดเห็นจากผู้ที่มาอ่านกระทู้นี้ ...เริ่มจากที่เรามีความรักซึ่งเรามีเเฟนอยู่ปัจจุบันนี้เราเริ่มคบกันโดยความคุ้นเคยเเละไม่ได้มีความบังเอิญใดๆทั้งสิ้นเพราะเราทั้งสองก็เป็นเพื่อนกันมาเเต่เด็กๆ(เเต่เราไม่ได้สนิทกันนะ)จนมาเข้าเรียนต่อที่ชั้นมัธยมปลายเราก็ได้เรียนที่เดียวกันอีก นี้คือความบังเอิญหรือพรมลิขิต?...เราอยู่คนละห้องกัน เเล้วเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันมากเท่าไหร่เเต่พอมาวันนึงก็มีเพื่อนของเขามาบอกเราว่า เขาเเอบชอบเรา ในหัวตอนนั้นคือไม่ได้คิดอะไรเลยนะยอมรับเพราะมีเหตุผลหลายๆอย่างที่ทำให้เราไม่สามารถคบกันได้ในเวลานั้น ในเหตุผลตอนนั้นคือ เราเป็นเพื่อนกัน ไอ้เราก็พึ่งจะเลิกกับเเฟนเก่า(เเต่ก็ได้คุยกันในช่วงนั้นเเล้วเรายังรู้สึกกับคนเก่าอยู่)เเละอีกหนึ่งเหตุผลสำคัญคือ... เขาเป็นเเฟนกับเพื่อนที่เราเคยสนิทด้วยสมัยมัธยมต้น ซึ่งคิดไปคิดมาเเล้วความรักนี้มันคงจะเป็นไปไม่ได้จริงๆเราเลยไม่ค่อยสนใจ กลับหลบหน้าเขาไปช่วงเเรก เวลาเจอก็เเอบเมินหน้าใส่ จนกระทั่งวันนึงเขาได้มาทักเเชทเราเเล้วก็ชวนเราคุยจนเราก็รู้สึกดี เเล้วเป็นตัวเองด้วยยิ่งตอนนั้นยอมรับเลยว่าหัวใจหว้าเหวงสุดๆทำเอาหัวใจที่เหี่ยวเฉากลับมามีชีวิตชีวา  เเล้วเขาก็ขอเราคุยไปเรื่อยๆช่วงเเรกๆเราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก เพราะคิดเเค่ว่า เขาคือเพื่อนต้องเป็นได้เเค่เพื่อน!!เเล้วยิ่งนานวัน เขายิ่งทำให้เรารู้สึกดี ทำให้ใจสั่น ทำให้หัวใจที่มันปิดตาย มันเปิดมาอีกครั้ง เเล้ววนนั้นก็มาถึง...เขาขอเราคบ(เราคุยกันมาก็ประมาณ3-4เดือน)เเต่ตอนนั้นใจหนึ่งอยากตอบตกลง ใจหนึ่งหักห้ามว่ามันเป็นไปไม่ได้ไหนจะเพื่อนสนิทเก่าเราที่จะต้องรู้เเล้วจะเกิดอะไรขึ้น?คนอื่นจะมองเรายังไง?เเต่ยอมรับเลยว่าเราเเอบมีใจให้เขาเเต่ตอนนั้นเเฃ้วเพราะด้วยความที่เขามาเเบบเสมอต้นเสมอปลายไม่เหมือนผช.คนอื่นที่เราคุยมา เขาเป็นคนคุยสนุกชอบกวนเรานิดๆเเล้วก็เข้าใจเรามากคนหนึงเลยเวลาเรามีปัญหาก็จะไปปรึกษาให้เขาฟังตลอด ..เเล้วเวลาก็ผ่านไปอีกช่วงหนึ่งเราคุยกันมากขึ้น จากการพิมพ์ตอบเเชทก็เปลี่ยนเป็นโทรคุยหยอกล้อ กันไปมา จนเวลาก็ล่วงมาเกือบปีที่เราคุยกัน เราก็คิดเหมือนว่าเขาคือเเฟน เจาก็คงคิดเเบบเดียวกับเรา เเล้วววันหนึ่งเขาก็เริ่มเรียกเราจากที่เคยเรียกชื่อเล่นก็กลายเป็นเเฟน ซึ่งก็ทำเอาเราเขิลเเบบหุบยิ้มไม่ได้เลยตั้งเเต่นั้นมาเชื่อไหมเราก็พูดคุยเหมือนคนเป็นเเฟนกันมาตลอดทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าวันที่คบกันมันคือวันไหน.เเต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรกับวันสำคัญวันคบรอบอะไรมากหรอก ขอเเค่..รักกัน.. คำนี้มันถูกฝังเข้าไปในใจเราเเต่นั้นมา เขาก็ดีกับเราตอบเราเทคเเคร์เรามาเรื่อยๆจนมาถึงจุดเปลี่ยนคือ เขาเริ่มมีคนอื่นเขามาทำให้เขาเปลี่ยนไป พอเราจับได้ ครั้งเเรกเขาก็บอกเลิกเรา!เเล้วจะไปเลือกคนคุยใหม่ที่พึ่งเข้ามา ตอนนั้นจะให้ทำไงได้ เรารักเขาไปเเล้วนิ เรายื้อเราขอเขาไม่ให้ทิ้งเราไป เเต่เเล้วเขาก็กลับมานะ เขามาขอโทษเเล้วขอโอกาสเเล้วเวลาที่จะเดินออกมาจาก ผญ.คนนั้นเเล้วเราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้งนะ ก็รักกันเเบบเดิม คุยกันเหมือนเดิมทุกอย่าง พอเวลาเริ่มผ่านไปอีกช่วงระยะนึงเราก็ลืมเรื่องเก่าๆที่เขาเคยทำนะ เเต่คราวนี้ ไม่เหมือนคราวก่อน เขาเปลี่ยนไปเเบบเเปลกๆ เขาไม่มีใครใหม่เเต่เป็นเพราะอยู่ๆ เขาก็ไม่อยากจะคุยไม่อยากตอบเราคนเดียวซึ่งเอาตามตรงก็คือเบื่อนั้นเเหล่ะเขาได้สารภาพบอกเราเเบบไม่อ้อมค้อม ณ ตอนนั้นอะหรอ? เรารู้สึก เจ็บ มันจี๊ดดไปที่ในอ้กข้างซ้ายเเบบเหมือนใจจะหยุดเต้นตอนนั้นคือน้ำตาไหล เเล้วเอาเเต่ถามเขาว่าทำไม ทำไม ทำไมๆ จนเขาบอกกลับมาว่า มันน่ารำคาญพอสักทีเเล้วเขาก็บอกเลิกเราตามเคยนะ ด้วยเหตุผลของเขาคืออยู่ๆเขาก็เบื่อ เเล้วเขาก็ไม่อยากให้เรามาทนอะไรกับเขาที่ต้องทำให้เราเสียความรู้สึก ร้องไห้เเบบนี้ เราตัดสินใจบอกไปทั้งน้ำตาว่าไม่เลิก ยังไงก็จะขอมีเขาอยู่ข้างๆเราไปตลอดเเล้วเราเองก็จะเป็นฝ่ายรอเขาให้เขากลับมารู้สึกกับเราเเบบเดิม คือช่วงนั้นเขาขอเวลาส่วนตัว (เเต่เขาไม่ได้มีใครนะเรายังคุมเฟส คุมไลน์ไอจีเขาอยู่)เพราะเราดูเขาอยู่ตลอดบางครั้งก็เเอบเผลอไปทัก ก็โดนตอบกลับมาเเบบเจ็บเเสบอยู่เหมือนกันเเหละ..เเล้วในช่วงเวลาที่เราห่างกันคุนกันน้อยลง พอเขากลับมาคุยกับเราตามสัญญาที่ให้ไว้ว่าจะกลับมา เเต่สิ่งที่เราเจอเเละได้นับมันคือ ความรู้สึกที่บอกได้ชัดเลยว่าเขาเปลี่ยนไปเเบบ งงๆ จากอีกคนเป็นอีกคนเพียงเเค่ช่วงเวลาเเค่นี้เองเลยหรอ?เราเองก็ไม่ได้โทษเขาฝ่ายเดียวนะ ตลอดเวลาที่เรารู้สึกได้ว่าเขาเปลี่ยนไป เราก็กลับมาคิดทบทวนตัวเองว่า เราทำตัวงี่เง่า น่ารำคาญมากไปป่าว หรือมันจะเป็นเเบบนั้นจิงๆเเล้วเราก็นำเรื่องนุ้ไปคุยกับเขา เเล้วเราก็บอกนะว่าต่อไปเราจะไม่ทำนิสัยเเบบที่เราทำเเล้วทำให้เขาเบื่ออีกเเล้ว เขาก็ตกลงกับเรานะ เเต่การคุยของเราก็ยังเหมือนเดิมคือการที่เขาเปลี่ยนไปเเล้ว ไม่หวานไม่ใส่ใจไม่เทคเเคร์เราเเบบเมื่อก่อนเเต่เราอยากให้เขาอยู่นะอยู่กับเราไปนานๆเพราะเราก็รักไปเเล้ว 
#สุดท้ายเลยอยากจะสรุปความรักนี้ว่ามันคือความรักเเบบไหนกัน มันคือการที่สุดท้ายเเล้วเราก็กลายเป็นคนที่รักเขาข้างเดียวหรอ?หรือเขาไม่รักเราเเล้วเเล้วไม่มีวันเหมือนเดิมอีกเเล้ว?
#เราควรทำไงดี ใครมีวิธีมาเเนะนำหน่อยเพราะเรายังอยากให้เขาอยู่ในชีวิตเรา เผื่อสักวันเขาจะรักเราเเบบเดิม.......จบ**