สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน นี้เป็นกระทู้แรกของเราค่ะ
พิมผิดพิมถูกขออภัยด้วยนะคะ
เราคบกับแฟนมานานพอสมควร แต่การคบกันครั้งนี้ไม่มีใครเห็นด้วยกับเราทั้ง2คนเลย เราทำงานที่เดียวกัน แฟนเราเป็นหลานเจ้าของบริษัทฯค่ะ ครอบครัวเขามีเชื้อจีนค่ะ และก็ไม่ชอบเราเลย เพราะว่าเราอายุมากกว่าฝ่ายชาย แต่เราทั้งคู่ไม่เคยมีปัญหากันเพราะเรื่องความต่างของอายุนะคะ ส่วนมากเราจะทะเลาะกันเพราะเรื่องครอบครัวเขามากกว่าค่ะ เราแอบคบกันมาตลอดตั้งแต่เริ่มทำงานที่นั้น จนวันนึงมีคนจับได้แล้วบอกญาติเขา แล้วสั่งให้เราเลิกคุยกัน ห้ามติดต่อกันนอกเวลางาน ให้คุยกันแค่ในเวลาทำงานเท่านั้น ถ้าจับได้ว่าคุยกัน เจ้านาย(ที่เป็นญาติแฟน) จะให้เราทั้ง2คนออกจากงาน
วันนั้นเราทั้ง2คนเสียใจมาก ไม่คิดว่ามันจะจบเร็วขนาดนี้ เราไม่อยากมีปัญหากับครอบครัวเขาค่ะ เลยเลือกที่จะไม่คุยต่อ ทั้งที่ในใจรักเขามาก แต่พอเวลาผ่านไปไม่นานหลังจากวันนั้นเขาก็เริ่มติดต่อ เริ่มทักมาหาเราเหมือนเดิม เราดีใจมากกกกกค่ะที่เขาทักมา ในใจเราทั้ง2คน รู้ว่ามันไม่ควรคุยต่อ แต่มันห้ามใจไม่ได้จริงๆค่ะเพราะเราเจอหน้ากันทุกวัน เรา2คนเลือกที่จะคบและคุยกันต่อ ตกลงกันว่าเราจะสู้ไปด้วยกันให้ถึงที่สุด เพราะเรารู้สึกว่าคุยกันมานานจนมันตัดกันไม่ขาดแล้วจริงๆ ยอมรับนะคะว่าการกลับมาคบกับครั้งนี้ เราจะต้องเหนื่อยมากขึ้น แต่เราต้องสู้ค่ะ ดีกว่าเรายอมแพ้ที่ไม่ได้พิสูจน์ให้คนอื่นเห็นว่าเรารักกันจริงๆและพร้อมจะสร้างอนาคตไปด้วยกัน เรา2คนไม่อยากมาเสียใจทีหลังที่ไม่สู้ เลยเลือกที่จะไปต่อทั้งๆที่ในใจเราก็รู้ว่าเป็นไปได้ยากมาก
หลังจากวันนั้นที่เรากลับมาคบกันอีก เราต้องกลับมาทำเหมือนเดิมค่ะ คือ ต้องคอยปิดบังคนอื่นว่าเราไม่ได้คุยกัน ต้องทำตัวปกติเหมือนพนักงานคนอื่นทั่วไป จะไปไหน ทำอะไรก็ต้องโกหกว่าไม่ได้ไปด้วยกัน คือทุกอย่างต้องแอบ ต้องหลบ ต้องซ้อน ต้องโกหกทุกคนไปหมด แต่เราไม่เคยท้อเลยค่ะ เราถามเขาว่าเหนื่อยไหมที่ต้องมาคบกับเรา ต้องมาคุยกับคนแก่กว่า ต้องมามีปัญหากับคนที่บ้าน ต้องโกหกคนที่บ้านตลอด ถ้าเหนื่อยให้บอกนะ เราจะยอมออกจากงานและเลิกกับเขาเพื่อที่จะไม่ให้เจอหน้าเราอีก เราจะได้ตัดกันได้สักที คำตอบที่ได้จากเขาคือ เขาบอกว่าเขาไม่เคยเหนื่อยเลย ทุกอย่างมันดีมาก เขามีความสุขเวลาอยู่กับเรา ถ้าเราจะออกจริงๆ เขาขอเลือกที่จะเลิกคุยกับเราตอนนี้ยังดีกว่า เพื่อที่จะไม่ให้เราออกจากที่นี้ ขอแค่ได้เห็นหน้าเราทุกวันแค่นี้เขาขอแค่นี้ ส่วนเรื่องอายุเขาบอกว่า ต่อให้เราอายุมากกว่าเขาเป็น10-20ปี เขาก็จะรักเราเหมือนเดิมเพราะเขาเลือกแล้ว มันรักมากไปแล้ว (เราได้ยินแบบนี้มันยิ่งทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่อยากทิ้งเขาไปไหนอีก มันทำให้รู้ว่าเขารักเรามาก) อยากบอกว่าเครียดมากเลยค่ะ อยากหลุดออกจากวงจรแบบนี้ แค่อายุมากกว่าทำไมต้องห้ามเรา2คนมากขนาดนี้ด้วย เรา2คนเริ่มเหนื่อยและเครียดมากขึ้นทุกวัน เพราะทุกๆวันที่ไปทำงาน มีแต่คนจ้องจับผิดตลอดเวลา เป็นหูเป็นตาให้กับเจ้านายทั้งนั้น เรา2คนไม่ได้อยากโกหกเลยนะคะ เพราะมันเหนื่อยจริงๆที่เป็นแบบนี้ เราคุยเรื่องนี้กับแฟนตลอด จนจะเลิกกันหลายครั้งมาก อยากจบ เพื่อให้ชีวิตเขาไปเจอคนที่ดี ไม่อยากให้เขาต้องมาเหนื่อยกับเราแบบนี้อีก แต่เขาไม่ไป ทำยังไงก็ไม่ยอมเขาอยากอยู่กับเรา
ยอมรับว่าเขาอดทนมากค่ะ เพราะตลอดเวลาที่คบกันมา เขาทำให้เราเห็นจริงๆว่าเขาพยายามสู้นะ ถึงสิ่งที่เขาทำมันจะผิดแค่ไหนก็ตาม ในทุกๆวันที่เราคุยกัน เขาต้องรอให้คนที่บ้านนอนหลับหมดก่อน ค่อยโทรหาเรา เวลาจะออกไปข้างนอกกับเรามันลำบากมากค่ะ เขาต้องโกหกคนที่บ้านว่าไปหาเพื่อนบ้าง ไปนู้นไปนี้บ้างละ แค่จะไปเดินเล่น จะพาเราไปหาหมอ ดูหนัง ไปพักผ่อนยังลำบากเลยค่ะ ไปไหนเราก็ต้องหลบ ต้องแอบ ต้องไปที่ๆไม่คิดว่าจะเจอคนรู้จักเขา เราทำแบบนี้มาตลอดค่ะ คนที่ออฟฟิศก็คอยถามเราทุกครั้งเวลาที่เขาออกจากบ้าน ว่าไปด้วยกันหรอ ไปด้วยกันรึเปล่า เราก็ต้องโกหกว่าเราไม่ได้ไปด้วยกัน ซึ่งบางครั้งเราก็ไม่ได้ไปด้วยจริงๆแต่ก็มีคนจับผิดตลอด เบื่อค่ะ เหนื่อยมาก แต่เขาคงเหนื่อยกว่าเราเยอะเลย อีกอย่างที่เขาทำเกือบทุกวัน คือเขาต้องรอคนที่บ้านหลับแบบสนิท เพื่อที่จะออกมาหาเราในเวลาตี1 เพื่อที่จะมานอนกับเราเกือบทุกคืน แล้วต้องรีบกลับตอนตี5 เขาทำแบบนี้มาตลอดค่ะ เขาไม่กลัวว่าใครจะจับได้ เขาไม่เคยกลัวอะไรเลยจริงๆ ทุกครั้งที่มามันเสี่ยงมากค่ะ เรากลัวมาตลอดว่าจะมีคนรู้จนถึงวันนี้ก็ยังไม่มีใครรู้ เขาบอกเราตลอดว่าเวลาอยู่กับเราเขามีความสุขมาก เขาไม่อยากเสียเราไปอีก ขอแค่เขาได้มาหา มานอนกับเรา ถึงจะเป็นแค่เวลาสั้นๆถึงเหนื่อยแค่ไหนเขาก็ยอม เขาต้องกลับตอนตี5 พร้อมกับการร้องไห้ทุกครั้ง เขาเคยคิดที่จะหนีออกจากบ้านเพราะเขาเหนื่อยที่ต้อง แอบคุย แอบมาหา แอบไปไหนด้วยกันบ่อยๆ เราขอไม่ให้เขาทำแบบนั้นเพราะแค่นี้เราก็ทำผิดกับครอบครัวเขามากพอแล้วที่แอบคบกัน เราขอให้เขาไม่หนี ให้กลับไปทำงานกับครอบครัวเหมือนเดิม เราสัญญาว่าจะอยู่ข้างๆเขาเองจะไม่ทิ้งเขาไปไหน (เขาพยายามเอาใจเราทุกอย่างจริงๆทั้งที่ไม่ควรทำเพื่อเราขนาดนี้)
แต่ระหว่างที่คบกันมา ฝ่าฟันอุปสรรคมาด้วยกัน ก็มีเรื่องแฟนเก่าเราเขามาแทรกค่ะ จากปากคนอื่นบ้าง จากการกระทำเราบ้าง ตลอดเวลาที่เราคบกับ เขาระแวงเรื่องแฟนเก่าเรามาตลอดจนเรารู้สึกได้ แต่ขอยืนยันเลยนะคะว่า เลิกกับแฟนเก่าแล้วจริงๆค่ะ แต่มันอาจจะดูไม่น่าเชื่อใจเพราะว่าเราเลิกกับแฟนเก่าแบบจากกันด้วยดีไม่มีทะเลาะกัน มันเลยดูสนิทกันเหมือนเดิม อีกอย่างแฟนเก่าเราเป็นเพื่อนสนิทกับพี่สาวเราเอง มันเลยทำให้เราต้องเจอกันบ่อยๆ แต่เราไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้ว เราเหลือแค่ความเป็นพี่เป็นน้องกัน มีอะไรปรึกษากันตลอด จนมันทำให้เขาคิดว่าเรายังไม่เลิกกันรึเปล่า หรือคิดว่าเรายังรักแฟนเก่าอยู่ เรารู้นะคะว่าในใจเขาคิดเรื่องนี้มาตลอดเหมือนกัน เพราะมีคนพยายามเอาเรื่องนี้ไปพูดให้เขาฟังบ้างละ บางคนก็อยากให้เราเลิกกันอยู่แล้วก็คงพูดไปหมดค่ะเรื่องที่ไม่ดี เราพยามอธิบายให้เขาฟังตลอด อาจจะมีบางครั้งที่โกหกเขา แต่ที่โกหกเพราะไม่อยากให้เขามาคิดมากกับเรื่องนี้ คือมันไม่มีอะไรเลยจริงๆ เราเข้าใจความรู้สึกเขานะคะว่าเขาน้อยใจและเสียใจมากเวลาที่เราต้องเจอกับแฟนเก่าแล้วเขาต้องมารู้ที่หลังอีก วันนี้เราอยากบอกเขาว่าเราขอโทษที่ทำให้ทุกอย่างไม่ชัดเจน ที่ทำให้ระแวงมาตลอด หลายครั้งที่เราพยายามอธิบายให้ฟัง มันไม่ใช่เรื่องโกหกหรือคำแก้ตัวนะ มันคือเรื่องจริง มันมีหลายอย่างที่เราบอกเขาไม่ได้ ซึ่งสิ่งที่เราบอกเขาไม่ได้คือสิ่งที่เราพยายามทำเพื่อเขามาตลอดมันบอกเขาไม่ได้จริงๆ ถ้าเขาเปิดใจรับฟังเราสักนิดมันก็ดี แต่ไม่เลย เขาเป็นคนอารมร้อนมาก ชอบเก็บความรู้สึกไว้คนเดียว ไม่ชอบถาม ชอบคิดไปเอง จนทำให้บางทีเราทะเลาะกัน เหตุการณ์เรื่องแฟนเก่าเกิดขึ้นบ่อยครั้งมากค่ะ นี้เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่อยากเล่าให้ทุกคนฟัง
ต่อค่ะ
สุดท้ายวันนี้ก็มาถึง เราท้องค่ะ เราทั้งคู่เคยพูดเรื่องนี้มาตลอด เรายินดีที่จะมีค่ะเพราะเขาอยากได้ลูกผู้หญิงมาก เราดีใจมากค่ะพร้อมกับเครียดมากเหมือนกัน ในใจเราคิดเลยว่าถ้ามีจริงๆเราต้องได้เลี้ยงคนเดียวแน่ เพราะครอบครัวเขาไม่ยอมรับแน่นอนค่ะ เราเก็บเรื่องนี้บอกใครยังไม่ได้ว่ามีน้อง เรารอตกลงกันก่อนว่าจะทำยังไงดี ซึ่งเขาก็เครียดมากเหมือนกัน เครียดจนเลือดกำเดาไหล่หลายวันมาก จนวันที่ 14 กพ. 62 เขาตัดสินใจออกมาหาเราตอนกลางคืนดึกๆ เราพยามขอและบอกเขาว่าไม่ต้องมานะ ครั้งนี้มันเสี่ยงมากจริงๆกลัวทุกคนจับได้ ครั้งนี้อาจจะได้ออกจากงานจริงๆนะ เขาบอกว่าเขาไม่กลัวเลย ยังไงเขาก็ต้องมา ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ เขามานอนด้วยแล้วบอกว่าจะไม่กลับไปที่บ้านอีก ขอไม่กลับไปได้ไหม เขาอยากอยู่กับเรา อยากเริ่มต้นใหม่แล้วสร้างไปด้วยกัน วันนี้เป็นวันที่ซึ้งมากค่ะ เราทั้งคู่ร้องไห้ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย เขาทำให้รู้ว่าเขารักเรามากจริงๆ เราก็พร้อมที่จะสู้ไปกับเขานะคะ แต่เราไม่อยากให้เขาต้องมาทะเลาะกับครอบครัว เพราะต้นเหตุทุกอย่างคือเราเองที่ไม่ห้ามใจตัวเองเรื่องเลยเป็นแบบนี้ วันนี้เราเลยขอให้เขากลับไปบ้าน แล้วจะเอายังต่อค่อยว่ากันอีกที แต่ขอให้เขากลับไปก่อนเพราะเขาต้องเดือดร้อนแน่ๆถ้ามีคนจับได้ว่ามาหาเราที่บ้าน
แต่ความลับไม่มีในโลกค่ะ สุดท้ายเราต้องออกจากงานพร้อมกับน้ำตา เราออกแค่คนเดียวนะคะ ส่วนแฟนเรายังได้ทำงานต่อ ที่ออกเพราะเขาจับได้เรื่องคืนนั้น แต่ทุกคนไม่รู้ว่าเราท้องนะคะ เราเจ็บปวดและทรมานมากที่สุด ในใจเรารู้เลยว่าเราจะไม่ได้เจอหน้าเขาอีก เราไม่อยากเสียเขาไปเลย แต่วันนั้นจำใจต้องจากค่ะ เราร้องไห้เสียใจมากที่สุด เราบอกให้เขาสู้นะ ตั้งใจทำงานต่อไป เขาจะเจอคนที่ดีกว่าเราเอง เรากลับมาบ้านติดต่อเขาไม่ได้อีกเลย เรานอนร้องไห้เสียใจทั้งคืนพร้อมลูกในท้อง วันนี้คือวันที่เศร้ามากค่ะ ในใจมืดไปหมด ไม่รู้จะทำยังไงต่อ ไม่รู้จะบอกใครให้ช่วย เรานอนร้องไห้จนถึงเช้า ข้าวไม่กินนอนไม่หลับ จนเวลา 8 โมงเช้า พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเห็นข้อความส่งมาบอกว่า
"เขารัก...จ..มากนะ เขาคิดถึงลูกมาก" เรายิ้มทั้งน้ำตาถึงมันจะเป็นแค่ข้อความสั้นๆแต่เราดีใจมากจริงๆที่เขาติดต่อมา แต่หลังจากนั้นเราก็ติดต่อเขาไม่ได้อีกเลย เราได้แต่รอเขาติดต่อมาอย่างเดียวค่ะ จนวันนึงเขาติดต่อมาเขาบอกว่าโดนยึดโทรศัพท์ และพ่อเขาสั่งห้ามไม่ให้มาเจอกับเราอีก ถ้ามาเจอเราอีกเขาจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ในใจเราคิดว่าทำไมเราต้องยอมวะ เราท้องนะเว้ย แต่เรานึกถึงใจแฟนเรามากกว่าว่าเขาต้องเครียดมากแน่ๆ เขาเคยพูดว่าเขาจะทำให้เราเกลียดเขา เราจะได้เลิกและลืมเขาได้ เพราะเขาไม่อยากให้เรามาลำบากกับสิ่งที่เขาเจอ
เราบอกเขาไปว่ายังไงเราก็ไม่ทิ้งเขา เราสัญญาว่าเราจะรอเขาจนกว่าเขาจะพร้อม เราจะไม่ไปไหนทั้งนั้น เขาบอกเราเราว่าถ้ารอไม่ได้ให้บอกเขานะ
หลังจากที่เขาติดต่อมาวันนั้นเขาก็ไม่เคยหายไปไหนอีกเลย
เพราะเขาเป็นห่วงเรากับลูกมาก แต่เราก็ยังต้องปิดเรื่องนี้อยู่ค่ะเพราะเรายังหาทางออกไม่ได้ เราคุยกันดีๆมาตลอด และมีความสุขมาก
เขาสัญญาว่าเขาจะไม่ทิ้งเราไปไหน จะสู้ไปด้วยกันจะอยู่ข้างๆเราไม่ไหนอีก แต่พอมาถึงวันที่ 15 มีนา 62 เขามาหาเราที่บ้านตอนเช้าก่อนไปทำงาน เราดีใจมากดีใจจนร้องไห้ไม่คิดว่าเขาจะมาได้ เขามากอดเราและพูดว่าร้องไห้เป็นเด็กไปได้ ให้เราเลิกร้องไห้ แล้วก่อนที่เขาจะไปทำงาน เขาก็เขามากอดและจูบเราอีกครั้งแล้วบอกเราหยุดร้องไห้ได้แล้ว ระหว่างวันเราแชทคุยกันปกติค่ะ
จนวันนี้ก็มาถึง วันนี้คือวันที่เราเสียลูกค่ะ แฟนเราก็รู้ค่ะว่าเสียลูกไปแล้ว ทุกอย่างเกิดจากความเครียดและไม่มีสติของเราเองค่ะ ทำให้รักษาลูกไว้ไม่ได้
เราเสียลูกยังไม่พอเราโดนแฟนบอกเลิก มันคือวันเดียวกันค่ะ เราช็อกและงงมากพูดอะไรไม่ออก เขาไม่บอกว่าเพราะอะไรเลย
ทำไมเราต้องมาเสียคนที่เรารักทั้งพ่อทั้งลูกไปพร้อมกันทั้ง2คน เขาไม่บอกอะไรเราเลยว่าเพราะอะไร เขาพูดแค่ว่า
"ทำอะไรรู้อยู่แก่ใจ และบอกว่าเราคือคนที่เปลี่ยนไป" เขาขึ้นเสียงใส่เราทั้งๆที่ไม่เคยเลย เราเสียใจมากเสียใจที่สุดในชีวิตตั้งแต่เกิดมามันเจ็บมากเหมือนมีคนเอามีดมาแทง วันนั้นเราคิดที่จะทำร้ายตัวเอง แต่เราตั้งสติและมองไปหาคนรอบข้างค่ะ
วันต่อมา วันที่ 16 มีนา 62 เราพยายามโทรไปหาเขาอีกครั้ง
โทรไปขอโทษทั้งๆที่ไม่รู้ว่าผิดอะไร เขาบอกว่า
"ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ทุกอย่างมันจบแล้ว" แล้วเขาก็ส่งข้อความมาอีกว่า
"มันจบแล้ว ไม่มีอะไรจะพูดอีก" พร้อมกับบล็อกเบอร์ บล็อกทุกอย่างของเรา เราเจ็บมากมือสั่นไปหมด อยากบอกว่ามันคือความรักที่ทำให้เจ็บที่สุดในชีวิต จนไม่กล้าเปิดใจให้ใครอีกเลย นี้คือการจากไปที่ไม่รู้สาเหตุว่าเป็นเพราะอะไรหรือเกิดอะไรขึ้นกับเขา มันเหมือนมีใครไปพูดอะไร เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันทำให้เราคิดมาจนถึงวันนี้ว่า
เราเลิกกันเพราะอะไร?? ทำให้เราไม่เคยนอนหลับสนิทมาจนถึงวันนี้
เขาทิ้งเราไปเพราะอะไรกันแน่ค่ะ เพราะครอบครัว หรือเพราะความเข้าใจผิด??
เราคบกับแฟนมานานพอสมควร แต่การคบกันครั้งนี้ไม่มีใครเห็นด้วยกับเราทั้ง2คนเลย เราทำงานที่เดียวกัน แฟนเราเป็นหลานเจ้าของบริษัทฯค่ะ ครอบครัวเขามีเชื้อจีนค่ะ และก็ไม่ชอบเราเลย เพราะว่าเราอายุมากกว่าฝ่ายชาย แต่เราทั้งคู่ไม่เคยมีปัญหากันเพราะเรื่องความต่างของอายุนะคะ ส่วนมากเราจะทะเลาะกันเพราะเรื่องครอบครัวเขามากกว่าค่ะ เราแอบคบกันมาตลอดตั้งแต่เริ่มทำงานที่นั้น จนวันนึงมีคนจับได้แล้วบอกญาติเขา แล้วสั่งให้เราเลิกคุยกัน ห้ามติดต่อกันนอกเวลางาน ให้คุยกันแค่ในเวลาทำงานเท่านั้น ถ้าจับได้ว่าคุยกัน เจ้านาย(ที่เป็นญาติแฟน) จะให้เราทั้ง2คนออกจากงาน
หลังจากวันนั้นที่เรากลับมาคบกันอีก เราต้องกลับมาทำเหมือนเดิมค่ะ คือ ต้องคอยปิดบังคนอื่นว่าเราไม่ได้คุยกัน ต้องทำตัวปกติเหมือนพนักงานคนอื่นทั่วไป จะไปไหน ทำอะไรก็ต้องโกหกว่าไม่ได้ไปด้วยกัน คือทุกอย่างต้องแอบ ต้องหลบ ต้องซ้อน ต้องโกหกทุกคนไปหมด แต่เราไม่เคยท้อเลยค่ะ เราถามเขาว่าเหนื่อยไหมที่ต้องมาคบกับเรา ต้องมาคุยกับคนแก่กว่า ต้องมามีปัญหากับคนที่บ้าน ต้องโกหกคนที่บ้านตลอด ถ้าเหนื่อยให้บอกนะ เราจะยอมออกจากงานและเลิกกับเขาเพื่อที่จะไม่ให้เจอหน้าเราอีก เราจะได้ตัดกันได้สักที คำตอบที่ได้จากเขาคือ เขาบอกว่าเขาไม่เคยเหนื่อยเลย ทุกอย่างมันดีมาก เขามีความสุขเวลาอยู่กับเรา ถ้าเราจะออกจริงๆ เขาขอเลือกที่จะเลิกคุยกับเราตอนนี้ยังดีกว่า เพื่อที่จะไม่ให้เราออกจากที่นี้ ขอแค่ได้เห็นหน้าเราทุกวันแค่นี้เขาขอแค่นี้ ส่วนเรื่องอายุเขาบอกว่า ต่อให้เราอายุมากกว่าเขาเป็น10-20ปี เขาก็จะรักเราเหมือนเดิมเพราะเขาเลือกแล้ว มันรักมากไปแล้ว (เราได้ยินแบบนี้มันยิ่งทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่อยากทิ้งเขาไปไหนอีก มันทำให้รู้ว่าเขารักเรามาก) อยากบอกว่าเครียดมากเลยค่ะ อยากหลุดออกจากวงจรแบบนี้ แค่อายุมากกว่าทำไมต้องห้ามเรา2คนมากขนาดนี้ด้วย เรา2คนเริ่มเหนื่อยและเครียดมากขึ้นทุกวัน เพราะทุกๆวันที่ไปทำงาน มีแต่คนจ้องจับผิดตลอดเวลา เป็นหูเป็นตาให้กับเจ้านายทั้งนั้น เรา2คนไม่ได้อยากโกหกเลยนะคะ เพราะมันเหนื่อยจริงๆที่เป็นแบบนี้ เราคุยเรื่องนี้กับแฟนตลอด จนจะเลิกกันหลายครั้งมาก อยากจบ เพื่อให้ชีวิตเขาไปเจอคนที่ดี ไม่อยากให้เขาต้องมาเหนื่อยกับเราแบบนี้อีก แต่เขาไม่ไป ทำยังไงก็ไม่ยอมเขาอยากอยู่กับเรา
ยอมรับว่าเขาอดทนมากค่ะ เพราะตลอดเวลาที่คบกันมา เขาทำให้เราเห็นจริงๆว่าเขาพยายามสู้นะ ถึงสิ่งที่เขาทำมันจะผิดแค่ไหนก็ตาม ในทุกๆวันที่เราคุยกัน เขาต้องรอให้คนที่บ้านนอนหลับหมดก่อน ค่อยโทรหาเรา เวลาจะออกไปข้างนอกกับเรามันลำบากมากค่ะ เขาต้องโกหกคนที่บ้านว่าไปหาเพื่อนบ้าง ไปนู้นไปนี้บ้างละ แค่จะไปเดินเล่น จะพาเราไปหาหมอ ดูหนัง ไปพักผ่อนยังลำบากเลยค่ะ ไปไหนเราก็ต้องหลบ ต้องแอบ ต้องไปที่ๆไม่คิดว่าจะเจอคนรู้จักเขา เราทำแบบนี้มาตลอดค่ะ คนที่ออฟฟิศก็คอยถามเราทุกครั้งเวลาที่เขาออกจากบ้าน ว่าไปด้วยกันหรอ ไปด้วยกันรึเปล่า เราก็ต้องโกหกว่าเราไม่ได้ไปด้วยกัน ซึ่งบางครั้งเราก็ไม่ได้ไปด้วยจริงๆแต่ก็มีคนจับผิดตลอด เบื่อค่ะ เหนื่อยมาก แต่เขาคงเหนื่อยกว่าเราเยอะเลย อีกอย่างที่เขาทำเกือบทุกวัน คือเขาต้องรอคนที่บ้านหลับแบบสนิท เพื่อที่จะออกมาหาเราในเวลาตี1 เพื่อที่จะมานอนกับเราเกือบทุกคืน แล้วต้องรีบกลับตอนตี5 เขาทำแบบนี้มาตลอดค่ะ เขาไม่กลัวว่าใครจะจับได้ เขาไม่เคยกลัวอะไรเลยจริงๆ ทุกครั้งที่มามันเสี่ยงมากค่ะ เรากลัวมาตลอดว่าจะมีคนรู้จนถึงวันนี้ก็ยังไม่มีใครรู้ เขาบอกเราตลอดว่าเวลาอยู่กับเราเขามีความสุขมาก เขาไม่อยากเสียเราไปอีก ขอแค่เขาได้มาหา มานอนกับเรา ถึงจะเป็นแค่เวลาสั้นๆถึงเหนื่อยแค่ไหนเขาก็ยอม เขาต้องกลับตอนตี5 พร้อมกับการร้องไห้ทุกครั้ง เขาเคยคิดที่จะหนีออกจากบ้านเพราะเขาเหนื่อยที่ต้อง แอบคุย แอบมาหา แอบไปไหนด้วยกันบ่อยๆ เราขอไม่ให้เขาทำแบบนั้นเพราะแค่นี้เราก็ทำผิดกับครอบครัวเขามากพอแล้วที่แอบคบกัน เราขอให้เขาไม่หนี ให้กลับไปทำงานกับครอบครัวเหมือนเดิม เราสัญญาว่าจะอยู่ข้างๆเขาเองจะไม่ทิ้งเขาไปไหน (เขาพยายามเอาใจเราทุกอย่างจริงๆทั้งที่ไม่ควรทำเพื่อเราขนาดนี้)
แต่ระหว่างที่คบกันมา ฝ่าฟันอุปสรรคมาด้วยกัน ก็มีเรื่องแฟนเก่าเราเขามาแทรกค่ะ จากปากคนอื่นบ้าง จากการกระทำเราบ้าง ตลอดเวลาที่เราคบกับ เขาระแวงเรื่องแฟนเก่าเรามาตลอดจนเรารู้สึกได้ แต่ขอยืนยันเลยนะคะว่า เลิกกับแฟนเก่าแล้วจริงๆค่ะ แต่มันอาจจะดูไม่น่าเชื่อใจเพราะว่าเราเลิกกับแฟนเก่าแบบจากกันด้วยดีไม่มีทะเลาะกัน มันเลยดูสนิทกันเหมือนเดิม อีกอย่างแฟนเก่าเราเป็นเพื่อนสนิทกับพี่สาวเราเอง มันเลยทำให้เราต้องเจอกันบ่อยๆ แต่เราไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้ว เราเหลือแค่ความเป็นพี่เป็นน้องกัน มีอะไรปรึกษากันตลอด จนมันทำให้เขาคิดว่าเรายังไม่เลิกกันรึเปล่า หรือคิดว่าเรายังรักแฟนเก่าอยู่ เรารู้นะคะว่าในใจเขาคิดเรื่องนี้มาตลอดเหมือนกัน เพราะมีคนพยายามเอาเรื่องนี้ไปพูดให้เขาฟังบ้างละ บางคนก็อยากให้เราเลิกกันอยู่แล้วก็คงพูดไปหมดค่ะเรื่องที่ไม่ดี เราพยามอธิบายให้เขาฟังตลอด อาจจะมีบางครั้งที่โกหกเขา แต่ที่โกหกเพราะไม่อยากให้เขามาคิดมากกับเรื่องนี้ คือมันไม่มีอะไรเลยจริงๆ เราเข้าใจความรู้สึกเขานะคะว่าเขาน้อยใจและเสียใจมากเวลาที่เราต้องเจอกับแฟนเก่าแล้วเขาต้องมารู้ที่หลังอีก วันนี้เราอยากบอกเขาว่าเราขอโทษที่ทำให้ทุกอย่างไม่ชัดเจน ที่ทำให้ระแวงมาตลอด หลายครั้งที่เราพยายามอธิบายให้ฟัง มันไม่ใช่เรื่องโกหกหรือคำแก้ตัวนะ มันคือเรื่องจริง มันมีหลายอย่างที่เราบอกเขาไม่ได้ ซึ่งสิ่งที่เราบอกเขาไม่ได้คือสิ่งที่เราพยายามทำเพื่อเขามาตลอดมันบอกเขาไม่ได้จริงๆ ถ้าเขาเปิดใจรับฟังเราสักนิดมันก็ดี แต่ไม่เลย เขาเป็นคนอารมร้อนมาก ชอบเก็บความรู้สึกไว้คนเดียว ไม่ชอบถาม ชอบคิดไปเอง จนทำให้บางทีเราทะเลาะกัน เหตุการณ์เรื่องแฟนเก่าเกิดขึ้นบ่อยครั้งมากค่ะ นี้เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่อยากเล่าให้ทุกคนฟัง
แต่ความลับไม่มีในโลกค่ะ สุดท้ายเราต้องออกจากงานพร้อมกับน้ำตา เราออกแค่คนเดียวนะคะ ส่วนแฟนเรายังได้ทำงานต่อ ที่ออกเพราะเขาจับได้เรื่องคืนนั้น แต่ทุกคนไม่รู้ว่าเราท้องนะคะ เราเจ็บปวดและทรมานมากที่สุด ในใจเรารู้เลยว่าเราจะไม่ได้เจอหน้าเขาอีก เราไม่อยากเสียเขาไปเลย แต่วันนั้นจำใจต้องจากค่ะ เราร้องไห้เสียใจมากที่สุด เราบอกให้เขาสู้นะ ตั้งใจทำงานต่อไป เขาจะเจอคนที่ดีกว่าเราเอง เรากลับมาบ้านติดต่อเขาไม่ได้อีกเลย เรานอนร้องไห้เสียใจทั้งคืนพร้อมลูกในท้อง วันนี้คือวันที่เศร้ามากค่ะ ในใจมืดไปหมด ไม่รู้จะทำยังไงต่อ ไม่รู้จะบอกใครให้ช่วย เรานอนร้องไห้จนถึงเช้า ข้าวไม่กินนอนไม่หลับ จนเวลา 8 โมงเช้า พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเห็นข้อความส่งมาบอกว่า "เขารัก...จ..มากนะ เขาคิดถึงลูกมาก" เรายิ้มทั้งน้ำตาถึงมันจะเป็นแค่ข้อความสั้นๆแต่เราดีใจมากจริงๆที่เขาติดต่อมา แต่หลังจากนั้นเราก็ติดต่อเขาไม่ได้อีกเลย เราได้แต่รอเขาติดต่อมาอย่างเดียวค่ะ จนวันนึงเขาติดต่อมาเขาบอกว่าโดนยึดโทรศัพท์ และพ่อเขาสั่งห้ามไม่ให้มาเจอกับเราอีก ถ้ามาเจอเราอีกเขาจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ในใจเราคิดว่าทำไมเราต้องยอมวะ เราท้องนะเว้ย แต่เรานึกถึงใจแฟนเรามากกว่าว่าเขาต้องเครียดมากแน่ๆ เขาเคยพูดว่าเขาจะทำให้เราเกลียดเขา เราจะได้เลิกและลืมเขาได้ เพราะเขาไม่อยากให้เรามาลำบากกับสิ่งที่เขาเจอ เราบอกเขาไปว่ายังไงเราก็ไม่ทิ้งเขา เราสัญญาว่าเราจะรอเขาจนกว่าเขาจะพร้อม เราจะไม่ไปไหนทั้งนั้น เขาบอกเราเราว่าถ้ารอไม่ได้ให้บอกเขานะ
หลังจากที่เขาติดต่อมาวันนั้นเขาก็ไม่เคยหายไปไหนอีกเลย เพราะเขาเป็นห่วงเรากับลูกมาก แต่เราก็ยังต้องปิดเรื่องนี้อยู่ค่ะเพราะเรายังหาทางออกไม่ได้ เราคุยกันดีๆมาตลอด และมีความสุขมาก เขาสัญญาว่าเขาจะไม่ทิ้งเราไปไหน จะสู้ไปด้วยกันจะอยู่ข้างๆเราไม่ไหนอีก แต่พอมาถึงวันที่ 15 มีนา 62 เขามาหาเราที่บ้านตอนเช้าก่อนไปทำงาน เราดีใจมากดีใจจนร้องไห้ไม่คิดว่าเขาจะมาได้ เขามากอดเราและพูดว่าร้องไห้เป็นเด็กไปได้ ให้เราเลิกร้องไห้ แล้วก่อนที่เขาจะไปทำงาน เขาก็เขามากอดและจูบเราอีกครั้งแล้วบอกเราหยุดร้องไห้ได้แล้ว ระหว่างวันเราแชทคุยกันปกติค่ะ จนวันนี้ก็มาถึง วันนี้คือวันที่เราเสียลูกค่ะ แฟนเราก็รู้ค่ะว่าเสียลูกไปแล้ว ทุกอย่างเกิดจากความเครียดและไม่มีสติของเราเองค่ะ ทำให้รักษาลูกไว้ไม่ได้ เราเสียลูกยังไม่พอเราโดนแฟนบอกเลิก มันคือวันเดียวกันค่ะ เราช็อกและงงมากพูดอะไรไม่ออก เขาไม่บอกว่าเพราะอะไรเลย ทำไมเราต้องมาเสียคนที่เรารักทั้งพ่อทั้งลูกไปพร้อมกันทั้ง2คน เขาไม่บอกอะไรเราเลยว่าเพราะอะไร เขาพูดแค่ว่า "ทำอะไรรู้อยู่แก่ใจ และบอกว่าเราคือคนที่เปลี่ยนไป" เขาขึ้นเสียงใส่เราทั้งๆที่ไม่เคยเลย เราเสียใจมากเสียใจที่สุดในชีวิตตั้งแต่เกิดมามันเจ็บมากเหมือนมีคนเอามีดมาแทง วันนั้นเราคิดที่จะทำร้ายตัวเอง แต่เราตั้งสติและมองไปหาคนรอบข้างค่ะ
วันต่อมา วันที่ 16 มีนา 62 เราพยายามโทรไปหาเขาอีกครั้ง โทรไปขอโทษทั้งๆที่ไม่รู้ว่าผิดอะไร เขาบอกว่า "ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ทุกอย่างมันจบแล้ว" แล้วเขาก็ส่งข้อความมาอีกว่า "มันจบแล้ว ไม่มีอะไรจะพูดอีก" พร้อมกับบล็อกเบอร์ บล็อกทุกอย่างของเรา เราเจ็บมากมือสั่นไปหมด อยากบอกว่ามันคือความรักที่ทำให้เจ็บที่สุดในชีวิต จนไม่กล้าเปิดใจให้ใครอีกเลย นี้คือการจากไปที่ไม่รู้สาเหตุว่าเป็นเพราะอะไรหรือเกิดอะไรขึ้นกับเขา มันเหมือนมีใครไปพูดอะไร เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันทำให้เราคิดมาจนถึงวันนี้ว่า เราเลิกกันเพราะอะไร?? ทำให้เราไม่เคยนอนหลับสนิทมาจนถึงวันนี้