แม่เราเป็นโรคจิตชนิดหนึ่งซึ่งเคยเป็นเมื่อ4ปีก่อนแล้วอาการก็ทุเลาลงจนสงบไปจนปกติมาจนถึงเมื่อต้นปีที่ผ่านมา เราทนอยู่กับท่านมานานพอสมควรพยายามคิดบวก พยายามดูแล พยายามไม่จุดประเด็นให้ท่านเกิดอาการขึ้นมาอีก จนตอนนี้ท่านเริ่มไม่มีสติสัมปัชชัญะแบบปกติแล้ว เราควรทำยังไงดี ทั้งๆที่เราทำทุกอย่างที่ลูกพอจะทำได้แล้ว.. เราอายุ20ปี เราต้องมาเจอเรื่องที่ใหญ่มากๆแบบนี้เราตื้อจริงๆค่ะ

     อาการของแม่ที่เป็น ท่านจะกระวนกระวาย ไม่อยู่เฉยๆ เก็บบ้านรื้อของทั้งวัน(ย้ำว่าทั้งวัน) ทิ้งของใช้ที่จำเป็นและเก็บของเก่าจากไหนไม่รู้มาใช้ และคิดว่าตัวเองมีร่างทรง ท่านบอกเราว่ามีทุกร่างเลยค่ะ หมกมุ่นเรื่องไสยศาสตร์(เรื่องที่เกี่ยวกับสิ่งลี้ลับ) แล้วก็โวยวายเสียงดังเวลามีคนพูดด้วย มักจะคิดว่าคนๆนั้นจะด่าท่านตลอดเวลาค่ะ

     มีคนเดียวที่สามารถพาท่านไปรพ.ได้คือคุณตาค่ะ แต่ตอนนี้คุณตาเสียไปแล้ว แล้วญาติเราไม่มีใครเอาแม่เราเลยค่ะ เพราะแม่เราไปด่าญาติเราทุกคน คิดว่าญาติเราอคติกับท่านอะค่ะ ญาติเราเลยเอือม เลยไม่ยุ่ง ซึ่งเรากับพ่อก็กล่อมให้ไปไม่ได้ค่ะ พอพูดทีไรท่านก็จะด่าหรือแช่งตลอด ทำให้ไปรพ.ไม่ได้ค่ะ ใจจริงๆเราอยากเรียกให้รถรพ.มารับแต่เรากลัวว่ามันจะดูหนักเกินไปหรือเปล่า...

     ตอนนี้เราคิดมากมากๆ คิดจนไม่อยากอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่เรากลัวการตายอะค่ะ เรากลัวเจ็บกลัวทรมาน เป็นห่วงพ่อด้วย เราเลยไมทกล้าทำอะไรแบบนั้น แต่ตอนนี้เราอยากจะออกจากบ้านค่ะ เราอยู่กับท่านไม่ได้จริงๆ.. ใช่ค่ะ บางคนอาจจะมองว่านั่นคือแม่นะ แต่ถ้าเราอยู่ เรากลัวว่าตัวเองจะคิดสั้นจริงๆค่ะ เราอยู่กับท่านไม่ได้จริงๆ เราอยากให้ท่านหายแต่ท่านก็ไม่ทานยาตามที่หมอสั่งให้ทานเลย มันเลยไม่หายสักที... เราควรทำยังไงดีคะ เราอยากให้ท่านไปรักษาตัวที่รพ.ให้หาย เราไม่อยากให้ท่านเป็นแบบนี้

    ...บ้านเราจนค่ะ เป็นตึกแถว มีช่วงนึงแม่เราอาการกำเริบสุดๆ ไปด่าคนที่แฟลตทุกคนเลยค่ะ มีหลายคนเลยที่จะทำร้ายแม่เพราะแม่ไปด่าเขาและท้าเขา ร้ายแรงที่สุดคือแม่ขู่ว่าจะฆ่าเขา แต่ดีที่ว่าพ่อช่วยไว้ก่อน ตอนนี้ที่แฟลตก็เลยไม่ยุ่งกับครอบครัวเราไปเลย เอาจริงๆ เราอายมากๆค่ะ ทุกๆคนพูดถึงเรื่องแม่เราตลอด เรากลัวว่าตัวเราจะเป็นเด็กเก็บกด กลัวว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าหรือเป็นตามแม่ไปค่ะ ถ้าเราเป็น พ่อเราต้องลำบากแน่ๆ ช่วยแนะนำทางออกให้เราหน่อยได้มั้ยคะ เราอยากให้ท่านไปรักษาที่รพ. เราไม่ได้รังเกียจท่านแต่เราอยากให้ท่านเป็นปกติ เราสงสารพ่อเราจริงๆค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ ตอนนี้เราก็ไม่อยากอยู่บ้านแล้วค่ะ ช่วยเราทีค่ะ ได้โปรด..