เราโดนแฟนทิ้งมานานมากๆแล้วค่ะ(ทิ้งด้วยปัญหาอื่นนะคะ ไม่ได้นอกใจกันใดๆทั้งสิ้นค่ะ) ช่วงแรกๆเราร้องไห้ฟูมฟายหนักมาก เพราะเราคิดว่าผู้ชายคนนี้ดีที่สุดในชีวิตเท่าที่เคยคบมาแล้ว เราไม่อยากเสียเขาไปเลยและยังคิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลา


และพอเวลาผ่านไป เราว่าใจเราเริ่มโอเคแล้ว เราพยายามเปิดใจ เปิดรับคนใหม่ๆเข้ามา แต่มันไม่เป็นอย่างที่คิดเลยค่ะ เรายังคิดถึงคนนั้นอยู่ตลอด ยังรักเขาอยู่ตลอด เลยเลือกที่จะปฏิเสธทุกคนที่เข้ามา เพราะเรารู้สึกว่าเราคบกับคนใหม่ไป เราก็ไม่มีความสุข คนใหม่เองก็จะเจ็บด้วย ไม่มีใครดีเท่าเขาคนนั้นแล้วจริงๆค่ะ


จนตอนนี้มันก็ผ่านมานานมากแล้ว เรายังรอวันที่เขาจะให้โอกาสเราถึงแม้ว่าอาจจะไม่มีวันนั้น แต่เราลืมเขาไม่ลงเลยจริงๆ อยากทราบว่าทุกคนมีประสบการณ์แบบนี้หรือไม่ อย่างไร แล้วมีวิธีฮีลตัวเองกันยังไงบ้างคะ เพราะตอนนี้รู้สึกเศร้าเหมือนช่วงแรกๆที่เลิกกันเลยค่ะ ทั้งๆที่คิดว่าทำใจได้แล้วแท้ๆ


เราเลือกที่จะเก็บความรู้สึกนี้ไว้คนเดียว จนอึดอัดไปหมดแล้วค่ะ ใครมีประสบการณ์หรือกำลังเจอเรื่องแบบเดียวกันอยู่ มาแชร์กันได้นะคะ