ซอยนี้..พี่คุม : โจ๊ะ ขาจร 

เมื่อปลายๆเดือนพฤศจิกายน - ต้นเดือนธันวาคม ปีที่แล้ว
เราเห็นแมวจรตัวนึงมาป้วนเปี้ยนแถวบ้าน
ไม่เคยคุ้นหน้า คุ้นตามาก่อน ตัวผู้ สมส่วน ทีสำคัญคือ ออกอาการ หง่าว !!! 
ตอนแรกก็คิดว่าเป็นแมวมีเจ้าของเพราะรูปร่างไม่ผอมเมือนแมวจรทั่วๆไป
สีขาว แต้มสีด่างๆ ดวงๆ เป็นจุดใหญ่ๆสีดำสลับขาว หางม้วนงอ
เดินร้องหง่าวเสียงสะเทือนไปทั่วถนน นี่รีบออกไปดู
แมวหลงมาแน่ ดูทรงน่าจะเคยมีเจ้าของ
สงสัยติดหญิง แล้วกลับบ้านไม่ถูก ?? 
รีบเอาอาหารเม็ดให้กิน แรกๆขู่แฟร่ๆ ขู่เป็นงูเลย ต้องยืนห่างๆกันคนละมุม
แต่ก็กิน แล้วก็เดินจากไป..
วันถัดมาก็เจอหน้าอีก
คราวนี้มียั่วเว้ยยยย...ก็เคยเจอ เคยให้ข้าวให้น้ำกันแล้วนี่
รอบนี้...ทิ้งตัวนอนกลิ้งเกลือกตรงประตูรั้วโชว์เลย

รีบล่อแมวเข้าในบ้าน เพราะหน้าบ้านมีอาหารเม็ดสำหรับแมวจรแถวนี้แวะเวียนมากินแบบสม่ำเสมอ
สักเกตุเห็นเดินเป๋ๆ ก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้มาก

พ่อแมวบอกว่า เห็นมาหลายวันแล้ว แวะมากินอาหารเม็ดเกือบทุกวัน ร้องหง่าวๆ เสียงสนั่นไปทั่วซอย !!!!

อีกหลายวันถัดมาเห็นอีกหละ รอบนี้ยับเยินมาเลย
( เราไม่ได้อยู่บ้านทุกวัน ที่ทำงานไกล จึงต้องเช่าหออยู่ กลับบ้านสัปดาห์ละวันหรือวันที่ต้องลางานแล้วได้กลับบ้าน )

คราวนี้มีร่องรอยแผล เป็นหย่อมๆตามตัว เดินขาเป๋ แถมหน้าแหกเป็นรอย 

นี่อุทาน ...อ้าววววว.....งานเข้าแล้วกรู 555555
รอบนี้ทำใจกล้า ตีสนิท ต้องตีสนิทให้หนักกว่าเดิม วิชาการหลอกล่อแมวงัดมาใช้ทุกกระบวนท่า

ให้กินข้าวเม็ดพออิ่มก็รีบให้ขนมแมวเลียหมดไปอีก 2 ซอง

ป้อนมือนึง ลูบหัวเบาๆมือนึง ได้เจ้าหมูๆในบ้านก็เง้อคอมองหน้าประตูมั่ง บนเปลริมหน้าต่างมั่ง
มันคงคิดในใจ บ้านนี้สงสัยแมวจะงอกอีกหละ 555555555

พออิ่มหมีพีมัน หนังพุงก็ตึง หนังตาก็หย่อน 
ทีนี้ไม่ขยับไปไหนหละ ทำท่าจะหลับหน้าบ้านเลย...


นี่ก็พยายามเอายาสีม่วงละเลงรอยแผลตามหน้า ตามตัว
เออ..ยอมแหะ แม้จะยังขู่แฟร่ๆยกขาหน้ากางเล็บใส่อยู่บ้างก็เถอะ

พอได้ม่วงเป็นหย่อมๆ 555555

จากนั้นก็ถ่ายรูปทั้งๆตัวม่วงๆงี้แหละ ลงเพจหมาๆ แมวๆ หลงทาง ประกาศหาเจ้าของ 2-3 เพจ
จากวันนั้นจนวันนี้ เ งี ย บ กริ๊บบบบ ไม่มี Inbox มาให้ชื่นใจ !!
มีแต่คอมเม้นท์เสริม เลี้ยงไว้เถอะๆๆๆ ป้าดดดดดดด !!!!

จากนั้นเราก็เจอเฉพาะวันอาทิตย์ที่เรากลับบ้าน 
อ้าววววเห้ยยยยยย... ไปฟัดกับขาโจ๋ที่ไหนมา ??
ยาสีม่วงๆจางออกไปเยอะแล้ว แต่ร่องรอยบาดแผลใหม่ๆ พรึ่บบบบ !!
ขาเป๋ หน้าแหก ตาแดงแจ๋ น้ำตาไหลเยิ้มตลอดเวลา
มุดรั้วบ้านเดินหงอยๆมาร้องเบาๆ เราก็เทอาหารเม็ดให้กิน

พอได้สังเกตุจริงจังก็ รีบบึ่งมอ’ไซด์แดดเปรี้ยงๆไปคลินิกสัตว์แพทย์บอกอาการ
ประมาณน้ำหนักตัว ขอซื้อยาทั้งแก้อักเสบ ยาป้ายตาและยาถ่ายพยาธิ
อ่อ...ซื้อยาม่วงเพิ่มด้วย ท่าทางจะต้องได้สีม่วงเพิ่มขึ้นตามตัวไปเรื่อยๆ

จริงๆเราก็นึกในใจว่า เจ้านี่อาจไม่ยอมกิน ไม่ยอมให้ป้ายตา
เพราะไม่ได้คุ้นเคยกันมาก่อน แค่เห็นกันหนสองหน จะยอมรึ ??
เราเองก็เสี่ยง แมวที่ไหนก็ไม่รู้ ดีไม่ดี หันมาแง็บเราเข้าให้ งานก็เข้าตัวยาวๆไปอีก !!!
แต่ก็นะ ทาสแมวที่แท้ทรูเท่านั้นถึงจะเข้าใจ

สรุปคือ...ยังนอนอยู่หน้าบ้าน ตัวรุมๆ แตะตัวก็ร้อง ม๊าววววววว
แถมเสียงขู่แฟร่ๆอีกนิดหน่อย 

เอาวะ สวมหัวใจสิงห์เอายาป้อนแมวจร 55555
เพราะทางเทคนิคและประสบการณ์แล้ว ไอ้เจ้าหมูๆ 9 ตัวในบ้านก็ใช้วิธีนี้ป้อนยาได้อยู่

ให้พ่อแมวจับหนังคอ อ้าปาก ป้อนยา
เออเว้ยยย...กินยาง่าย แถมขนมแมวเลียอีกซอง 
แล้วเอายาป้ายตา  ป้ายด้วยระดับความไวแสง
หง่ออออออ...กลัวเหมือนกันเด้อออออออออออ 55555555555

วันนั้น เจ้าแมวตัวนี้ได้กินยา 2 มื้อ เกือบ 6 โมงเช้าของวันถัดมาเรากำลังจะออกจากบ้านไปทำงาน ก็เจอตัว
นั่งหน้าแบ๊ว อยู่หน้าบ้านจึงได้กินข้าวม็ดและยาอีก 1 มื้อ

นั่นหมายถึงกว่าเราจะกลับก็อีก 5 วัน จึงได้ฝากภาระป้อนยาไว้กับพ่อแมว
บอกขนาดยาทั้งยากิน (หักครึ่งเม็ดไว้แล้ว)ยาป้ายตา อยู่ตรงไหน ต้องกินยังไง
ให้เป็นภาระของพ่อแมว ซึ่งอาจจะได้กินบ้าง ไม่ได้กินบ้าง เพราะบังคับเวลาทั้งคนทั้งแมวไม่ได้
แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย...สงสารแมว

หลายวันผ่านไป พ่อแมวบอกว่า ได้กินยาบ้าง อาจไม่ครบวันละ 2 มื้อตามหมอสั่ง
แต่ก็ได้กินทุกวันจนยาหมด เออ..ดี พ่อแมวนี้ฝากฝังงานยากๆได้วุ้ย !!!

แต่เดี๋ยวก่อนนนนนนน...
นี่เราผุกพันกันเยอะเกินไปแล้วใช่ม้ายยยยยย ??

งานจึงงอกตั้งแต่บัดนั้นมา