ขอเท้าความก่อนนะครับ แต่ก่อนผมเป็นคนเจ้าชู้ ผมได้คุยกะแฟนผมในยุด bb ซึ่งตอนนั้นผมอายุ 17 ผมเรียนอยู่โรงเรียนทหารแต่งเครื่องแบบเหมือนทหารแต่ผมไม่ได้จบมาแล้วเป็นทหาร ผมก็คุยกับเค้าไปอาทิตย์นึงถึงนัดมาเจอกันเจอกันตอนแรกผมก็ไม่ได้ชอบมันนะเพราะมันไม่ได้เป็นคนสวยสักเท่าไหร่ ผมก็คิดว่าจะไม่ได้จริงจังกับคนนี้มากแค่อยากมีอะไรกับเค้าแค่นั้นเอง อาทิตย์ต่อมาเลยขอไปที่ห้องที่เค้าอยู่เค้าก็ให้ผมไปแล้วก็มีอะไรกันเค้ายอมผมไม่ได้ยากมาก แล้วผมก็เจ้าชู้เหมือนปกติ แต่เค้ากลับมีความจริงจังจริงใจกับผมตลอด แต่ตอนนั้นผมไม่รู้สึกถึงมันเอง มันจับได้ว่าผมคุยกับคนอื่นตลอดซึ่งมันก็ดูแลผมทุกอย่างตั้งแต่เรียนมาคอยมาซักผ้าให้ที่บ้าน ปลอมเป็นพี่สาวคุยกับอาจารย์ ช่วยดูแลทำการบ้านให้ แต่ตอนนั้นมีครั้งนึงที่มันนอกใจผมมันคุยลายกับทหาร ซึ่งตอนนั้นผมก็ให้อภัยมัน แต่ผมก็เริ่มคิดละมันชอบคนในเครื่องแบบแน่ๆเลย ผ่านไป 3 ปี พอแฟนผมเข้ามหาลัยเราก็ได้ย้ายมาอยู่ที่หอด้วยกัน ซึ่งเค้าก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย คอยแต่ดูแลผม เตรียมชุดไปเรียนให้ คอยทำทุกอย่างให้ แต่ก่อนผมต้องกลับบ้านไปเพื่อซ้อมบอลทุกวันแล้วผมไม่มีค่ารถกลับมาที่หอกะมันๆก็ออกให้ตลอด แต่ตอนนั้นผมก็ทำตัวเจ้าชู้มาตลอด แอบไปเที่ยวร้านเหล้าผับไปกับ ผญ ไปแอบมีอะไรกันตลอด ซึ่งแฟนผมก็จับได้บ้างไม่ได้บ้างแต่แฟนผมไม่รู้นะว่าผมแอบไปมีอะไรกะคนอื่นรู้แค่ว่าแอบคุยแอบไปเที่ยวกันเฉยๆมันก็ให้อภัยผมมาตลอดทั้งที่ผม ขอเลิกกะมันเพื่อที่จะให้มันไปเจอคนที่ดีกว่าแต่มันก็ไม่ยอมให้ผมไปหลายครั้งมาก เรื่องเลิกกันผมพูดกะมันเหมือนเป็นเรื่องสนุก แต่แฟนผมก็ยังคงจริงใจและรักผมมาเสมอ T-T 
แต่ผมมาอยู่กลับมาก็ได้รู้ว่ามันเป็นคนที่ปากดีมาก ด่าได้ทุกคน มันผมให้คนอายในรถเมล์ยังก็เคย ซึ่งเรื่องที่ก็ทำให้ผมบอกเลิกกะมันไปหลายรอบเหมือนกันแต่มันก็ไม่เลิกกะผม เราก็อยู่กันมาแบบนี้ตลอด จนเราได้คบกันมาตอนนี้ถึง 4 ปีผมจบโรงเรียนทหารที่ผมเรียนมาและได้ไปสอบติด มหาลัยพระจอมแห่งนึงและผมมีบ้านอยู่แถวนั้นพอดีจึงชวนมันไปอยู่ที่บ้านด้วยมันก็ยอมมาอยู่ด้วยยอมที่จะนั้งรถไกลๆเพื่อไปเรียนที่มหาลัยและกลับมาอยู่กลับผม เราทำตัวติดกันมากขึ้นทุกที่ๆผมไปต้องมีมันอยู่ด้วยตลอด แต่ผมก็ยังทำตัวเหมือนเดิมอยู่เจ้าชู้อยู่เหมือนเดิม จนผมเรียนที่พระจอมไม่ไหวผมเรียนคณะวิศวะ ซึ่งมันยากเกินไปสำหรับผมตอนนั้นผมจึงออกมาทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ซึ่งมันก็ไม่ได้ขัดอะไรผมยังคอยดูแลคอยสนับสนุนเรื่อยมา และช่วงนั้นเป็นช่วงเวลาที่ผมเหนื่อยเบื่อกับการหา ผญ คนอื่นผมจึงไม่ได้คุยกันคนอื่นเลยผมคิดว่าอยู่กันแฟนผมก็มีความสุขแล้วไม่คิดจะไปหาคนอื่นแล้ว แต่มีอยู่วันนึงแฟนผมไปทัวว์กับที่มหาลัย 7 วันและมันกลับมามันอารมไม่ดีหงุดหงิดเหนื่อยของมันและเราก็ได้ทะเลอะกันและผมก็บอกเลิกมันเหมือนเดิมแต่คราวนี้เค้าจะไปจริงๆ ผมบอกให้เค้าเก็บของไปซึ่งเค้าก็เก็บจริงๆ ทำให้ผมรู้สึกไม่อยากให้เค้าไปผมเสียใจซึ่งมาอยู่ที่นี้ผมอยู่กับมันแค่สองคนทุกวันเวลาที่อยู่ที่บ้านก็มีแค่ผมและแฟนซึ่งงานที่ผมทำเป็นงานดูแลสถานที่ซึ่งไม่ค่อยเจอผู้คนมีการเข้ากะอยู่ที่ทำงานเหมือนอยู่คนเดียวมันอาจทำให้ผมเหงา พ่อแม่ผมเค้าไม่สนใจผมมาตั้งแต่เด็กไม่เคยโทรคุยกันเลย ตอนนี้แฟนผมเหมือนทุกอย่างสำหรับผม ผมจึงขอให้เค้าอยู่และวันนั้นทำให้ผมรู้ว่าผมรักมันจริงๆและจากวันนั้นมาความรักมันเอ่อล้นออกมาจากหัวใจผมเลื่อยๆ ตอนนั้นผมคิดที่จะทำตัวให้สมกับเป็นแฟนของเค้าเลื่อยๆจนวันนึงแฟนผมเค้าได้มาฝึกงานที่ตำรวจท้องเที่ยว ซึ่งตอนแรกที่ฝึกงานผมก็ไม่อยากให้มันไปฝึกที่นี้หลอกเพราะผมรู้ว่ามันชอบคนในเครื่องแบบ และจากวันนั้นมันก็เปลี่ยนไป จนมันมาทะเลอะกับผมอีกครั้งคือส่วมมากจะทะเลอะกันเรื่องที่มันชอบโกหกบางทีมันก็ไปเที่ยวกับเพื่อนมันก็โกหกแอบผมไปเรื่องเล็กน้อยๆมันก็ชอบโกหกและปากดีด้วย ซึ่งทะเลอะกันครั้งนี้ผมก็ให้มันขนของเหมือนเดิมแต่ผมจะไม่ทนดูมันขนของผมเลยไปอยู่กับรุ้นพี่ แต่ในใจผมตอนนั้นรักมันมากเกินไปแล้ว จึงทนไม่ไหวไปขอมันคืนดีและสัญญากับตัวเองว่าสิ่งที่มันดุแลผมมาทุกอย่างผมจะทำตัวให้ดีขึ้นและดูแลมันบ้าง แล้วก็ขนของกลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม สักพักมันก็ไปเสริมดั้ง กลับมาคราวนี้มันเปลี่ยนไปในเรื่องที่แย่เรื่อยๆมีครั้งนึกแฟนผมกลับบ้านช้าผิดปกติจึงโทรหามันซึ่งมันปิดเครื่องและมันกลับมาผมก็เช็คโทรศัพท์ ไอโฟนถ้ามีคนโทรลายมันจะขึ้นประวัติการโทรในเครื่องซึ่งมันไม่ได้ลบแต่มันลบในลายไปก็ทำให้ผมสงสัยและเพราะว่าช่วงที่มันฝึกงานแรกๆมันก็บอกว่าทะเลอะกับ ผญ ที่ทำงานเพราะจ่าที่ ผญ แอบชอบมันมาคอยมาเอาใจแฟนผมซึ่งแฟนผมก็บอกไม่มีอะไรมันไม่ได้สนใจเค้าซึ่งตอนนั้นผมก็ไว้ใจมันอยู่และผมก็พิมลายไปถามจ่ามันก็บอกไม่ได้เป็นอะไรกะแฟนผมสบายใจได้  และคราวนี้มันเริ่ม แอบไปคุยกับเพื่อนคนเดียวแบบไม่ให้ผมรู้มั้ง กลับบ้านช้ามั้ง บอกไปเที่ยวกับเพื่อนมั้ง แต่หลายครั้งมันก็ส่งรูปว่าไปเที่ยวกะเพื่อนมันจริงๆให้ดู แต่สิ่งที่ผมทำกะมันตอนนี้คือผมพยายามดูแลมันจากที่ผมไม่เคยแคร์ไม่เคยให้อะไรเลย ผมซื้อแหวนทองให้ และก็ให้ใส่ข้างซ้ายเหมือนกับเราหมั่นกันไว้สองคนไม่ให้คนอื่นรู้ มันนอนที่นอนบ้านผมมันบอกว่าปวดหลังผมก็ทำบัตรเครดิตถอนเงินมาซื้อเตียงดีๆให้นอน แต่มาวันนึงมันขอไปทำรายการบ้านเพื่อนเพราะมันจะฝึกงานเสร็จแล้ว แต่วันนั้นผมมีรางสังหรแปลกๆจึงได้ขอดู gps ในไอโฟนของมันตอนแรกมันก็ไม่ยอมและผมก็ขอมาจนได้ ซึ่งปกติแต่ก่อนมันก็ขอผมแต่ผมไม่ได้ให้มันไปสักทีแต่วันนี้ผมยอมแลกกับมันเพราะผมมีมันคนเดียวจริงๆและผมก็ได้เช็คว่ามันอยู่ไหนแต่มันไม่ได้อยู่หอเพื่อนแต่มันกลับอยู่ผับ ผมจึงทนไม่ไหวและได้ขับรถไปตามมันที่นั้นและมันก็อยู่จริงๆและนั้งอยู่กับ ผช นั้งไกล้ๆกันโอบตัวกันอยู่ผมจึงไปลากตัวมันกลับบ้าน *แต่มันบอกจะไม่กลับกะผมมันจะให้ ผช คนนั้นไปส่งที่ หอเพื่อน และให้ผมเลิกกับมันไปซะและมันก็พูดอยู่ซ้ำๆแต่นะจุดนั้นผมทนไหวจริงๆที่จะให้คนที่ผมคบมา 7 ปีไปกลับ ผช คนอื่นในคืนนั้นผมจึงต้องฉุดมันขึ้นรถและกลับไปคุยกันที่บ้าน ตอนนั้นผมคิดว่าจะเลิกกันมันจริงๆ แต่คืนนั้นผมก็ไม่ยอมให้มันไปกลับ ผช หลอกและกลับบ้านมาผมก็จะให้มันไปตอนเช้าซึ่งมันก็บอกว่า อยากไปกับเค้าซ้ำๆๆบอกว่า ที่มันคุยกับจ่าเพื่อเป็นแบ็คให้มันเหมือนเป็นตัวหลอกเพื่อมาคุยกับสารวัตที่มาในคืนนี้ซึ่งคนนั้นคือ สารวัตรที่คุมมันฝึกงานอยู่ มันก็บอกว่ามันไปมีอะไรกับจ่าแล้วในตอนที่มันไปกินเลี้ยงกับ สน.มันเมามันโทรบอกให้ผมไปรับแต่คืนนั้นผมเข้ากะดึกและอยู่ที่ทำงานคนเดียวจึงออกไปไม่ได้และมันก็ให้เค้าไปส่งและมีอะไรกัน ทำให้ผมปวดใจมากกลับคำพูดปากดีของมันจนผมคิดตลอดเวลาจนนอนไม่หลับ จนแฟนผมมันหลับพอตื่นมามันก็คุยกลับผมดีขึ้นมันบอกว่ามันพูดเล่นมันแกล้งผมให้คิดมากเหมือนที่ผมเคยทำกะมันเมื่อก่อน แต่ผมรักมันมากจริงๆจึงลองให้โอกาสมัน และตกลงกันว่าไม่ให้ไปคุยกลับใครในที่ทำงานอีกและผมก็ได้บอกความในใจที่ผมเก็บไว้ว่าผมรักมันมากสิ่งที่เค้าเคยทำให้ผมมาตลอดมันไม่ได้สูญเปล่าทุกสิ่งที่เคยทำให้ผมจำได้ทุกอย่างซึ่งมันคือใจจริงๆของผมเค้าคือทุกอย่างของผมจริงๆ ผมต้องการสร้างอนาคตกับมันผมอยากมีลูกกับมัน ผมมีมอเตอร์ไซร์มันนั้งกะผมมันร้อนผมก็จะพยายามออกรถมาให้มันนั้ง # ซึ้งสุดท้ายแล้วที่ผมทำไปมันไม่มีความหมายเลยมันทำที่สัญญาให้ผมไม่ได้ # คืนก่อนเกิดเหตุผมทะเลอะกันมันอึดอัดเรื่องที่ผมดู gps มันๆไม่อยากเปลี่ยนรูปหน้าปก ลาย เป็นรูปคู่ได้คุยไปคุยมาซึ่งมันก็ทำตามผมได้ แต่ผมมารู้ทีหลังว่าลายที่เปลี่ยนรูปหน้าปกเป็นรูปคู่เป็นลายปลอมและเช้าวันนั้นมันเลิกฝึกงานออกมาผมก็ดู GPS มันว่าอยู่ไหนมันก็มาเลื่อยๆจนสุดท้ายมันก็ปิด GPS ของมันเองแต่ผมเปิดโหลดสูญหายทำให้รู้ว่ามันอยู่ในโรงแรม หน้าหมู่บ้านผม ผมโทรเป็นสิบๆสายมันก็ไม่รับผมจึงตัดสินใจไปโรงแรมนั้นแต่ บ๋อยไม่ให้เข้าไปให้ไปเคลียกันที่บ้านความรู้สึกผมมันอธิบายได้ตอนนั้นคืออยากตาย ผมจึงออกมายืนรอมองดูมันหน้าโรงแรม และมันก็ออกมามันอยู่ในรถกับจ่าที่มาจีบมัน และไปส่งมันสะพานลอย ผมจึงไปยืนรอบนสะพานลอยรอรับมันกลับบ้านไปขนของออกไปจากบ้านผม มันยอมรับทุกอย่างและคืนที่มันไปกินเลี้ยงกับ สน.มันก็เคยไปมีอะไรกันแล้วซึ้งตรงกลับคำพูดที่มันเคยพูดไว้แล้วบอกว่าพูดเล่นซึ่งมันเคยพูดเล่นว่ามีผัวใหม่บ้างไปมีอะไรกะคนอื่นทำท่านี้ท่านั้น ซึ่งเราคุยกันได้เล่นๆทุกเรื่องอยู่แล้วสำหรับผมกะมัน แต่คราวนี้มันตรงกับที่มันพูดเล่นๆทุกเรื่องจริงๆ ซึ่งตอนนี้มันเลิกกะผมและขนของแล้วออกจากบ้านผมไปแล้ว ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังผมคิดถึงมันผมรักมันจริงๆแต่มันก็ทำแบบนี้กับผมไปแล้ว ถึงจะเหมือนคำพูดเห็นแก่ตัวที่ผมก็เคยทำมาก่อนแต่เค้าให้อภัย แต่ที่ผมทำมันไม่เคยรู้เลยว่าผมไปมีอะไรกับคนอื่นมา ซึ่งมันต่างกันจากครั้งนี้ แต่สุดท้ายผมก็บอกความจริงไปทั้งหมดว่าผมเคยมีอะไรกับคนอื่นตอนที่คบกับเค้าเหมือนกันถ้าคนอื่นถามก็บอกว่าผมไม่ดีเองถึงเลิกกัน ซึ่งเค้าก็ขอโอกาสผมอีกสักครั้งที่เค้าเคยไปมีอะไรกันครั้งแรกเพราะเมาและโดนขมขู่แถมให้เงินมาใช้มาเสริมดั้ง ครั้งนี้เพราะอยากคุยกับคนจ่านั้นว่าให้จบๆกันไปแต่ไปคุยในโรงแรมนี้นะ ผมรู้สึกตอนนั้นผมรับไม่ได้จริงๆมันขอโอกาสอีกอาทิตย์ฝึกงานจบก็จะไม่มีอะไรแล้ว แต่ใจผมรับไม่ได้ทรมารใจนอนไม่หลับกินข้าวไม่ลง ไปที่ไหนก็เจอแต่ที่เคยไปด้วยกัยอยู่ด้วยกัน ขนาดตอนจะหลับผมยังเห็นภาพซ้อนของมันเลย ผมควรให้โอกาสมันไหมเพราะผมก็เคยทำเหมือนมันและตอนนี้ก็รักมันมาก คิดถึงมากๆ แต่อีกใจก็คิดไม่ยอมยอม รับไม่ได้ ควรจะทำยังไงกับสถานะการนี้ดีครับ