ในบรรดาแขวงต่างๆ ของลาวใต้ต้องยกให้แขวงจำปาสักเป็นแขวงที่ได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยวสูงสุด ทั้งจากชาวไทยและชาวต่างชาติ

เพราะด้วยภูมิศาสตร์ที่หลากหลายของป่าใหญ่บนภูเขาสูง และที่ราบสูงลุ่มริมแม่น้ำโขง มีแม่น้ำสายสำคัญอย่างแม่น้ำโขงไหลผ่านกลางแขวง ซึ่งอยู่ติดกับพรมแดนที่ช่องเม็ก จังหวัดอุบลราชธานี และเป็นแขวงที่สามารถขออนุญาตนำรถยนต์ส่วนตัวข้ามไปเที่ยวได้ ทริปลาวใต้ครั้งนี้ผมจึงขับรถยนต์ข้ามแดน เข้าไปเที่ยวได้อย่างสะดวกสบาย

ปากเซ...เมืองหลวง ของแขวงจำปาสัก ประตูสู่ลาวใต้ ผมเริ่มต้นที่ด่านชายแดนช่องเม็ก ในอำเภอสิรินธร จังหวัดอุบลราชธานี ผมทำเรื่องผ่านแดน ประทับตราในพาสปอร์ตทั้งของตัวเองและรถยนต์เรียบร้อย ผมขับรถเปลี่ยนเลนมาวิ่งเลนขวา ผ่านด่านวังเต่าชายแดนลาว มุ่งหน้าสู่เมืองปากเซ บนทางหลวงหมายเลข 10 ซึ่งเป็นถนนลาดยางอย่างดี จากด่านวังเต่าถึงปากเซ ระยะทางประมาณ 42 กิโลเมตร ใช้เวลาในการเดินทางราว 1 ชั่วโมง

สถานที่ท่องเที่ยวในตัวเมืองปากเซมีอยู่มากมาย อาทิ วังเจ้าบุญอุ้ม ซึ่งเคยเป็นที่ประทับของเจ้าบุญอุ้ม ณ จำปาสัก ผู้ครองนครองค์สุดท้าย ก่อนที่จะเกิดการเปลี่ยนแปลงการปกครองไปเป็นระบอบสังคมนิยม...วัดถ้ำไฟ หรือที่ชาวบ้านเรียกวัดพระพุทธบาท เนื่องจากในพระอุโบสถ มีรอยพระพุทธบาทประดิษฐานอยู่

ผมเลือกเดินจากโรงแรมที่พัก ไปเที่ยว ‘วัดหลวง’ ซึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำเซโดน นับเป็นวัดเก่าแก่ที่มีความสำคัญในเมืองปากเซ เพราะเป็นสถานที่เก็บอัฐิของราชวงศ์สายจำปาสักหลายพระองค์ รวมทั้งอัฐิของท่านกระต่าย โดนสะโลลิต อดีตนายกรัฐมนตรีในรัฐบาลฝ่ายอนุรักษนิยม จุดเด่นน่าชมของวัดแห่งนี้อยู่ที่บานประตูและหน้าต่างของพระอุโบสถ ซึ่งแกะสลักด้วยไม้ลวดลายสวยงาม และในวัดยังมีอาคารเก่าแก่ที่ใช้เป็นหอสมุดและสำนักงานของครู

ยามเช้า ผมเดินผ่านวัดหลวงไปเก็บภาพที่ตลาดเก่า ที่ตั้งอยู่บริเวณใจกลางเมือง แม้ปัจจุบันจะมีการเปิดตลาดใหม่ขึ้นบริเวณก่อนถึงสะพานมิตรภาพลาว-ญี่ปุ่น แต่ชาวบ้านส่วนใหญ่ก็ยังนิยมมาจับจ่ายใช้สอยกันที่ตลาดเก่า เพราะตั้งอยู่ใจกลางเมือง ชาวบ้านจะนำสินค้าพวกผ้าทอพื้นบ้าน เครื่องอุปโภค บริโภค ตลอดจนผักผลไม้มาวางขายในราคาย่อมเยา ซึ่งส่วนใหญ่นำเข้ามาจากประเทศไทย

บรรยากาศตลาดเช้าปากเซ (ตลาดเก่า)