อย่างแรกก็ต้องสวัสดีท่านผู้อ่านนะคะ 

เราก็จะมาแชร์ประสบการณ์เกี่ยวกับการติดตามและการไปพบBNK48
จริงๆแล้ว เราชอบBNKตอนไหนไม่รู้ 

ก่อนที่จะมาติดตาม ไอ้เราก็ชอบพระเครื่อง มันอาจจะดูแปลกๆหน่อยสำหรับเด็กผู้หญิงอายุ16 
แต่ก็นั่นแหละ ไอ้เรารู้จักBNKเพราะเพลงคุกกี้เสี่ยงทายบวกกับน้องในหมู่บ้านมากล่อม555 
แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้ติดตามจริงจัง มาติดตามจริงๆจังๆก็ช่วงปล่อย ซิงเกิ้ลที่4 เพลงคิมิวะเมโลดี้

ถึงตอนนั้นยังแยกพี่มิวสิคกับโมบายล์ไม่ออกเลย555 
พอเริ่มติดตามจริงจัง เท่านั้นล่ะ โดนพี่เนยตก เรียบร้อยสิคะ
ไอ้เราก็เริ่มเลย ศึกษานู้นนี่นั่น ชื่อเมมเบอร์ อะไรต่างๆนานา 
ซื้อของด้วยนะ อดออมค่าขนมเอา 

ทีนี้ก็เริ่มอยากจะไปเธียร์เตอร์ เกิดกิเลสอยากไปงานจับมือ 
ก็เลยเริ่มไปที่แรก ไอ้เราเริ่มที่เธียร์เตอร์ ไปดูนู้นนี่ ไปกินน้ำกินขนมของคาเฟ่ เอ้อๆ อร่อยดีๆ555
แล้ววันนั้นเมมเบอร์มีขึ้นเธียร์เตอร์ ไอ้เราก็ไม่รู้สิคะ เด๋อๆด๋าๆ เห็นเขายืนเรียงๆกันเต็มไปหมด 
ก็เลยเดินไปถามเขาว่ายืนรออะไรกัน 
พี่เขาก็บอกว่ายืนรอส่งเมมเบอร์กลับบ้าน ไอ้เราก็ถึงบางอ้อเลยสิคะ
ก็ขอไปยืนข้างๆพี่เขา
พี่เขาก็ถามว่าคามิโอชิใคร เราก็รีบตอบเลย ว่วคามิพี่เนย 
พี่เขาก็บอกว่าวันนี้พี่เนยก็ขึ้นเธียร์เตอร์ด้วย แล้วก็พี่ๆชราไลน์อีก3คน 
ทีนี้ล่ะคะ พอพี่ๆเมมเบอร์เดินออกมา อือหื้อ เรียบร้อย โดนตกหมดเลยค่ะ 
พี่น้ำหนึ่ง พี่อร พี่ตาหวาน 
แต่ก็นึกเสียดาย วันนั้นพี่เเก้วไม่ได้มา 
ถ้ามาล่ะก็ เรียบร้อยอีก555 วันนั้นชื่นช่ำหัวจิตหัวใจมากๆค่ะ ใจล่องใจลอย

หลังจากนั้นมาก็มาเริ่มดูรายการ ดูอะไรเยอะขึ้น แล้วก็ดูสารคดีที่พี่เต๋อ นวพลกำกับ 
ก็เอ้อเนอะ จริงๆแล้วอ่ะ เห็นพี่ๆเขาแต่ละคนมายืนอยู่จุดๆนี่ได้อ่ะ มันยากลำบากแค่ไหน เราก็เห็นถึงความพยายามของพี่เขาอ่ะ
คือแบบเด็กผู้หญิงคนนึงอ่ะ ไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะ ก็คือไหนจะเรื่องเรียน ซ้อมอะไรหลายๆอย่างของพี่ๆเขาอ่ะ โห้ สุดยอดจริงๆ 
มีความพยายามกัน โคตรเก่ง ไม่ได้อวยอะไรนะ แต่มันเรื่องจริง

ถ้าเป็นเรากลับมาจากโรงเรียนก็กระโดดขึ้นที่นอนเลยงี้ นั่นล่ะ 
หลังจากนั้นมาเราก็อยากลองไปงานจับมือดู ก็ซื้อบัตรจับมือมา รอไปจับวันที่ 6 เมษา 
ซื้อมา4ใบ มีงบแค่นี้555 จริงๆอยากได้ซัก51 แต่งบไม่พอจริงๆ 

ก็มาถึงงานจับมือ ไปเลยค่ะ บุแรก พี่เนย โอ้โห้ แม่เจ้าประคุณเอ้ย 
เลนข้างๆ(พี่น้ำหนึ่ง)สวยมาก555 ล้อเล่นนะคะ
ก็เดินเข้าไปจับ เราก็ต้องล้างมือก่อนเนอะ นี่ก็บีบซะชุ่มเลยจ้า แล้วมันแห้งไม่ทัน แล้วแบบลมแอร์พัดฟ๊าบเข้ามา โอ้ยตายห่าละ มือเย็นมาก 
พอถึงเราเข้าไปจับ คือนี่เซลล์สัมผัสของมือหายไปเลยจ้า ไม่รับรู้ 
เอ้อ จริงๆก็ไม่รู้เรื่องอีกว่าตัวเองพูดอะไรกับพี่เนยไป สมองไปหมดละ 
แล้วก็เดินออกมาด้วยความอะไรก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆคือต้องมาจับมืออีก 

แล้วทีนี้ก็ชะแว๊บไปเลนพี่น้ำหนึ่ง ที่เห็นในคลิปแรกๆก็ เอ้อพี่คนนี้สวยดี น่าติดตาม 
แต่ดูไปดูมา แม่เจ้าประคุณเอ้ย มีหลายร่างจริงๆ ร่างเจ๊บ้าง ร่างหลัวบ้าง เอ้อโบ๊ะบ๊ะดีอ่ะ ดูแบบเป็นคนมีสีสัน555 
แล้วเลนนี้นี่บอกเลยค่ะ ผู้หญิงเต็มไปเบิ่ดเล้ย555 เราก็ไปต่อแถวจ้า ท่องในใจอย่างเดียวอ่ะ ห้ามจ้องตา เดี๋ยวได้วนมาอีก555
อะ โอเค รู้เรื่อง พูดไม่ออกไม่พอ จ้องตาอีก ยิ้มแก้มขีดอีก โว้ยยย ฉันต้องมาจับมืออีก 

แต่ไอ้เราก็เหลือบมองเลนพี่แก้วนะ พี่แก้วสวยมากๆ แต่มีแค่4ใบง่ะ งื้อ รอบหน้าต้องไปจับพี่แก้วให้ได้ 
แล้วก็วาร์ปไปเลนพี่อร โอ้โห้ เผลอสบตาค่ะพี่น้อง สรุปเอาเป็นว่าจิตหลุดชั่วคราวค่ะ 
แล้วก็ใบสุดท้ายไปเลนพี่ตาหวาน เดินเข้าไปค่ะ พูดไม่ออก ได้เเต่จ้องตา แงงงงง 
พ่อจ๋าแม่จ๋า พี่เขาน่ารักมากๆ สรุปง่ายๆนะคะ เสียอาการให้กับพี่ๆชราไลน์ค่ะ หี้ย 
แต่สวยและน่ารักทุกคนจริงๆ ก็ที่เหลือบๆเห็น(ย้ำนะว่าเหลือบๆเห็น)ก็มี 
พี่เจนนิษฐ์ พี่ปัญ พี่มิวสิค โมบายล์ พี่เป้ คุณไข่ ฯลฯ แต่อยู่ไม่ทันพี่เฌอมา 

หลังจากนั้นมาก็ไปดูตู้ปลามา จบแค่นี้แหละค่ะ555 ขอบคุณค่ะ 
(ป.ล.พี่เนยน่ารักมาก พี่น้ำหนึ่งโบ๊ะบ๊ะมาก พี่อรตกเก่งมาก 
พี่ตาหวานดีดมาก และพี่แก้วสวยมาก รักพี่ๆทุกคนมากๆ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ข่อมค่า)
ป.ล.2 ขอบคุณคุณแมวดำน่ารักนะคะ ที่ช่วยเรียงให้ใหม่ค่ะ พอดีตอนเขียนเลิ่กลั่กๆ ลนๆค่ะ เลยเขียนติดกันเป็นพรืด