พึ่งเลิกกับแฟนเก่าได้ไม่กี่วัน เราทำใจไม่ได้ที่ต้องเลิกกัน แต่เขาเป็นขอเลิกเรา ความรู้สึกเราพังมาก เราคบกันคาดหวังว่าจะเเต่งงานกัน วางแผนอนาคตไว้อย่างดี แต่เราเองที่ขี้ระเเวง งี่เง่าจนเขาทนไม่ไหว และบอกเลิกเรา เขาขอให้เราออกไปจากชีวิตเขา ครอบครัวเขา เพื่อนเขาก้อบอกให้เราออกไปจากชีวิตเขา เพราะเรางี่เง่า เอาแต่ใจ ไม่ชอบให้เขากินเหล้าเบียร์ นอกจากจะนานๆที ไปหาเพื่อนก้อไม่ค่อยอยากให้ไป ถ้าจะไปก็ขอให้เขาบอก ไม่อยากให้เล่นเกมนานๆจนไม่สนใจเรา ทุกอย่างที่เราทำมันแย่ แต่เราพูดเราห้ามเพราะเป็นห่วงกลัวเขาเป็นอะไรขึ้นมา แต่เขามองว่าเรางี่เง่ามาก เรารู้ว่าเรางี่เง่า ความรักของเราทำเขาอึดอัด เพื่อนเขาไม่ชอบเราเพราะแฟนเก่าเราไม่มีเวลาให้เพื่อน วันไหนที่ไปสังสรรค์กับเพื่อนเราจะงี่เง่าตลอด กลัวเขามีคนอื่น กลัวเขากลับไปเจ้าชู้แบบเดิม จนทะเลาะกันหลายครั้ง เขาก้อบอกเลิกเราหลายครั้ง เพราะแคร์เพื่อนด้วยอึดอัดด้วย เราพยายามปรับตัว จะเล่มเกมกับเพื่อนเราไม่ว่าเลย ถ้ามันนานเกินเราก้อจะถามว่า เล่นเสดรึยัง จะเล่นต่อมั้ย ถ้าเล่นต่อเราก็จะเข้านอนก่อน ถ้าไปสังสรรค์กับเพื่อน พักหลังเราไม่ห้าม ให้ไปแต่เราไม่อยากไปด้วย เหตุผลแค่เพื่อนเขาไม่ชอบเรา แต่ถ้าเราไม่ไป เขาก้อจะไม่ไป หลังจากเลิกกันเราเก็บของออกมาทั้งที่ใจอยากอยู่ เขาตัดการสื่อการกับเราทุกช่องทาง ครอบครัวเขาก้อด้วย เราเลยพยาทักไปหาเพื่อนเขาคิดว่าเพื่อนเขาจะหายเกลียดเราแล้ว เราทักไปขอให้เขาติดต่อแฟนเก่าเราให้ที เขาปฏิเสธ เราเล่าทุกอย่างว่าตอนยังไม่ตัดสินใจคบกันว่าเราเป็นคนแบบไหนไม่ชอบอะไร แฟนเก่าเรายินดียอมรับทุกอย่าง แต่เพื่อนเขาได้ด่าเรากลับมา บอกว่าเราทำให้เพื่อนเขาไม่มีเวลาให้ บอกให้เราพอ แล้วบล๊อกเฟสเราไป เราพึ่งรู้ตัวเองว่าเราไม่ดีขนาดนี้ เราควรเลิกตามตื้อได้แล้วใช่มั้ย คนรอบตัวเขาไม่มีใครต้องการเรา เขาคงหมดรักเราแล้วรวมถึงความอดทน อยากลืม อยากตัดใจจากเขาให้ได้ แต่ความทรงจำตอนที่อยู่ด้วยกันทุกวันมันติดตาเราอยู่ตลอด เราเข้าใจนะว่าเราแย่ เราถึงตัดสินใจเดินออกมาตามคำขอสุดท้ายของเขา แต่เราอดคิดถึงเขาไม่ได้ เราอยากลืมเขา พยายามทำนั่นนี่ให้ไม่ฟุ้งซ่าน แต่มันกลับแย่ลงๆ เราเสียใจกับทุกสิ่งที่เราผิดพลาดไป เราพยายามแก้ไขมาตลอด แต่ก็ไม่ถูกใจใครซักที เราอยากลืมเขาแบบที่เขาลืมเรา ไม่อยากจมอยู่กับความรู้สึกแย่ๆนี้เลย