สวัสดีค่ะ เราไม่ได้จะเข้ามาถามว่าทำไมเขาต้องหายไปนะคะ เพราะข้อนี้เราเข้าใจ ขอเริ่มเกริ่นก่อน อาจจะยาวหน่อยทนอ่านให้หน่อยนะคะเพราะตอนนี้รู้สึกอึดอัดมาก เริ่มจากเพื่อน ผช.คนนึงเขาแอบชอบเรามาตั้งแต่ ม.4 แต่เขาไม่เคยบอกตอนสมัยเรียน และเราก็เห็นเขาเป็นแค่เพื่อน (ไม่ได้สนิทอะไรกันมาก) ส่วนตัวตอนนั้นค่อนข้างมีคนมาชอบเยอะ และเราเองก็มีคนที่แอบชอบเช่นกันค่ะ จขกท. เคยมีแฟนแค่ตอน ม.4 2 คน แต่ก็เลิกกันไปตามประสายังเด็ก หลังจากนั้นก็โสดมาโดยตลอดจนจบ ม.6 บอกก่อนว่าเราเป็นคนจีบยาก
เราไม่ค่อยอินกับการจีบกันในแชท เราเป็น ผญ.ที่ชอบดูอนิเมะ ซีรีย์ เล่นเกมส์ และนิสัยแบบแมนๆคุยกันตรงๆ แต่มีมารยาทไม่ชอบเข้าสังคมทำให้เวลามี ผช.มาจีบจะทำตัวไม่ถูกและปฏิเสธไว้ก่อนเพราะไม่อยากเป็นการให้ความหวัง แต่เพื่อนคนนี้ชื่อย่อ บ. ทักมาหลังจากจบ ม.6 มาหลายเดือน เราก็คุยค่ะเพราะจุดเริ่มต้นคือเนยเป็นเพื่อนห้องเดียวกันอยู่แล้ว เราก็คุยด้วยง่าย ก็คุยกันหลายเดือน จนเรารู้สึกว่าควรถามเขาตรงๆ เขาก็บอกชอบเราว่าชอบตั้งแต่ ม.4แล้ว แต่เราไม่ได้ชอบเขาค่ะ เราเองก็มีคนที่แอบชอบมาตั้งแต่ ม.4เช่นกัน

ถึงจบมาเราก็ยังมีเขาอยู่ในหัวใจ เราถึงไม่อยากคบกับใครเราก็บอกเขาไปตรงๆ เขาก็บอกว่าไม่เป็นไร จะทำให้เราชอบเขาให้ได้ เขาให้เราเปิดใจก่อน เราจึงลองเปิดใจคุยกันแบบมากกว่าเพื่อนดู แต่หลังจากคุยกันไปอีกสองสามเดือน มีเหตุไม่ลงรอยกัน เลิกคุยกันไป หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ทักมาใหม่ เราก็โกรธง่ายหายเร็ว แต่ความรู้สึกหวั่นไหวที่เคยเป็นระหว่างคุยกันเมื่อครั้งก่อนมันไม่มีแล้ว เราเห็นเขาเป็นแค่เพื่อนโดยสมบูรณ์ เพราะมันไม่ใช่จริงๆ แต่เราก็ยังคุยกันมายลอด เราก็คุยแค่กับเขาค่ะ แต่วันละนิดหน่อย ไม่มาก เพราะเราไม่ค่อยเข้าเฟสบุค แต่เขาก็ยังทักมาทุกวันตลอด ถึงแม้ว่าเราจะชัดเจนแล้วนะว่าไม่คิดอะไร

  หลังจากนั้นค่ะเมื่อ2เดือนก่อน คือปิดเทอมมหาลัย เเล้วเรารับจ็อบเสริฟ แต่ดันไม่มีรถกลับบ้าน คือบ้านเขาอยู่ไกลจากที่เราหลายสิบกิโล แต่เขาก็ยังขับรถมารับเรากลับบ้านที่ห่างออกไปคนละทางอีก10กิโล เราจึงหวั่นไหวค่ะ และรู้สึกว่าเขาก็เป็นคนดีนี่นา เพราะที่ผ่านมาเราไม่ใช่คนอินกับข้อความไม่ว่ามันจะหวานจนาดไหน แต่พอเจอกันความรู้สึกก็เปลี่ยนคือไม่ได้เจอตั้งแต่จบ ม.6 แค่คุยแชทมาตลอด จนผ่านมา2ปีแล้ว หลังจากเขากลับบ้านตัวเอง เราก็คุยกันเหมือนเดิม แต่เขาขอโอกาสอีกครั้งค่ะ เราก็งึกงัก ไม่แน่ใจเพราะกลัวกลับไปเป็นเหมือนเดิม

เราบอกเขาว่าเราขอเคลียร์ใจตัวเองก่อนนะ เขาก็ถามว่ามีคนในใจแล้วเหรอทั้งที่ก่อนหน้านั้นเขารู้อยู่แล้ว เรารู้ว่ามันทำให้เขารู้สึกแย่ แต่เราไม่อยากหลอกใคร  เอาเป็นว่าหลังจากนั้นก็คุยกันน้อยลงแต่เขาก็ยังทักบ้าง จนสุดท้ายก็หายกันไป ไม่ทักกันอีกแล้ว แต่ยังเป็นเพื่อนในเฟสอยู่จนวันสงกรานต์ 14 เมษา เราค่อยส่องเขาตลอดจึงรู้ว่า เขาลบเพื่อนเรา เราก็พูดไม่ออกค่ะ แต่ไม่ตกใจอะไรมาก เราคิดแค่ว่า เราไปเป็นเรื่องแย่ๆในชีวิตเขางั้นเหรอ แล้วทำไมถึงพึ่งลบล่ะ เราเลยลบเพื่อนในเกม บล็อคไอจี บล็อคเฟสทุกทาง แล้วจู่ๆน้ำตาก็ไหลทั้งที่หน้าเรานิ่งมาก หัวใจก็เต้นปกติ ไม่ได้ดสียใจอะไร มันแปลกมาก เราเลยคิดว่า เราจะปล่อยแบบนี้ไม่ได้ เลยปลดบล็อคและทักไปถามว่าลบเราทำไม และแอดไปใหม่

อย่างน้อยเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง จะให้ คสพ.มันจบลงแบบนี้งั้นเหรอ แต่ผ่านมา1วันเขาก็ยังไม่รับและไม่ตอบ เราควรปล่อยไปแบบนี้ ไม่ต้องไปตื๊อซ้ำหรือบล็อคเขาใช่มั้ยคะ มันสับสนมาก เรารู้สึกผิดค่ะ และเริ่มกลัว ไม่อยากให้ใครเข้ามาคาดหวังกับเราอีกแล้ว  อีกอย่างคือ คนที่เราเคยแอบชอบเมื่อ ม.ปลาย เราเจอเขาอีกครั้งเมื่อเกณฑ์ทหารที่ผ่านมา และหัวใจเราก็กลับมาเต้นแรงอีกครั้งหลังจากที่ถูกหยุดไปเมื่อวันปัจฉิม2ปีก่อน เราก็รู้เลยค่ะว่าเรายังลืมเขาไม่ได้ เราไม่เคยสารภาพรักนะคะ แต่ก็นั่นแหละ มันยิ่งทำให้เราสับสนค่ะ เราเหมือนเด็กที่ทำเหมือนรู้จักความรักดีและต้องการมั้นคงแค่คนเดียวทั้งที่ไม่กล้าแม้แต่จะบอกรักเหมือนกับ บ. ที่กล้าบอกกับเราด้วยซ้ำ เราไม่มีสิทธ์จะได้ความรักดีจาก บ. เลย แต่เราก็ไม่อยากให้มันจบที่เจอหน้ากันก็ทักไม่ได้ หมางเมินกันไป 

ขอโทษนะคะเพิเคยตั้งกระทู้ครั้งแรกอาจจะงงๆหน่อย ถ้าสงสัยตรงไหนถามได้นะคะ