มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟังค่ะ 

ลูกสาวเรียนโรงเรียนหญิงล้วนเก่าแก่มาตั้งแต่ประถมจน ตอนนี้กำลังเตรียมขึ้นมัธยมปลาย

เคยลองชวนลูกไปลองสอบ เข้าเรียนต่อที่อื่น​ ตอนจบประถม ตอนนั้นลูกยังเด็กมาก ค่อนข้างติดเพื่อน และอาจจะกลัวการเปลี่ยนแปลง แต่เค้าก็ให้ความร่วมมือไปลองสนามนะคะ 

แล้วเราก็กลับมาเรียนต่อโรงเรียนเดิม… เหตุการณ์ดำเนินไปตามปกติจนกระทั่ง … แม่บอกให้ลูกซักถุงเท้านักเรียนเองเนื่องจากมือแม่เจ็บ(ที่บ้านไม่มีคนงาน เราต้องช่วยกัน​ทำงานบ้านเองทั้งหมด) ถือเป็นจุดเปลี่ยนเลยค่ะเพราะลูกได้รู้ ว่าถุงเท้าตัวเองสกปรก​มากๆๆๆๆๆ เหตุผลหลักเพราะนักเรียนที่นี่ต้องถอด 
รองเท้าทันทีที่เข้าอาคารเรียน (นักเรียนต้องถอดทุกคนค่ะแต่ครูไม่ต้อง)

เมื่อลูกซักเองได้, แม่ก็ได้ทีมอบหมายงานนั้นให้ลูกเป็นงานประจำ นั่นแหล่ะค่ะ ​ ลูกมาบอกว่า​ ”ม.4หนูจะไปสอบที่โรงเรียน….นะ หนูมีไอ้ถุงเท้านี่เป็นแรงบันดาลใจ” (ไม่ได้พูดเป๊ะๆแบบนี้ แต่ใจความประมาณนี้)

แล้วลูกก็ตั้งใจ มุ่งมั่น ฝึกฝน พยายามจนกระทั่งสอบเข้าโรงเรียนที่หวังไว้ได้ (ลูกเลือกสอบแค่ที่เดียว) 

แม่บอกลูกไว้ว่าถ้าหนูสอบเข้าได้ แม่จะเอาเรื่องนี้มาโพสต์ในพันทิป มาบอกว่าที่ลูกทำ ได้ด้วยแรงบันดาลใจ(แปลกๆ) หรือที่จริงควรเรียกว่าแรงผลัก แรงดัน ให้ตัวเองพ้นออก 
มา

ตอนนี้ลูกรอเปิดเทอมม.4 ที่โรงเรียนใหม่อย่างมีความสุข แน่นอนว่าที่นี่… ไม่ต้องถอด
รองเท้าเข้าโรงเรียน😁

ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน… หวังว่าจะเป็​นประโยชน์บ้างแม้ซักเล็กน้อย​​ และต้องขอบคุณโรงเรียนด้วยที่ช่วยสร้างแรงบันดาลใจ ให้ลูกของแม่ไม่ว่าโรงเรียนจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม ด้วยความเคารพค่ะ