เรื่องราวมันมีอยู่ว่า คือเรามีเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมา 10 ปี
ขอใช้นามสมมุติว่า คุณเอ และเพื่อนอีก 1คน ที่รู้จักกันมา 4 ปี ขอใช้นามสมมุติว่า คุณจี คุณเอตอนแรกๆเราไม่ได้สนิทกันแต่คุณเอเขาชอบทำเป็นมาชวนคุย ทำตัวตีสนิทเรา เราก็เลยยอมๆให้เขาเข้ามาอยู่เรา ตอนนั้นอยู่ประมาณช่วง ป.4 ก็มีเพื่อนเข้ามาหาเรา มาขออยู่ด้วยหลายคนอยู่ แล้วเหมือนคุณเอเขาก็เริ่มไปตีสนิทกับเพื่อนๆเรา(เหมือนจะเป่าหูอะไรบางอย่างกับคนในกลุ่มเราตอนลับหลังเรา)แต่มีเพื่อนสนิทเราคนหนึ่งในกลุ่มเขาไม่เชื่อในสิ่งที่คุณเอพูดเพราะเขารู้จักเราจริงๆว่าเราเป็นคนยังไง แต่เพื่อนคนในกลุ่มเราอีกคน เขาเชื่อคุณเอเลยออกจากกลุ่มเราไปแล้วคุณเอก็เนียนๆออกไปอยู่กับเพื่อนคนนั้นเฉย แถมบอกเราด้วยนะว่า มีแผนๆ ไอตอนนั้นเราก็เด็กเราไม่รู้ว่า คุณเอมันจะวางแผน อะไร แต่เราอ่ะ ไว้ใจ แล้วก็เชื่อ ก็เลยปล่อยๆ ให้เขาได้ไปอยู่ด้วยกัน ความจริงหลังจากนั้นมา เขาก็หลอกเราทั้งหมดแหละ ใส่ร้าย ป้ายสี เรา ไปบอกเพื่อนคนอื่นๆในสิ่งที่มันไม่จริง กล่าวหา ว่าร้ายเรา แต่ตอนนั้นเราก็ ไม่ได้เจ้าคิด เจ้าแค้น อะไร ก็เลยปล่อยๆไป ให้อภัยไป จนหลายปีต่อมา พอเริ่มขึ้นมอต้น สังคมใหม่  เรามีเพื่อนอยู่คนนึงอยู่ห้องเดียวกัน(นามสมมุติ คุณบี)ซึ่งคุณบีเคยไม่ถูกกับคุณเอ แล้วมีอยู่วันนึงเราก็นั้งกินข้าวกับเพื่อนเราอยู่(คุณบี) แล้วอยู่ๆคุณเอก็มาขอนั้งด้วย เราก็ไม่ได้ปฎิเสธ หรือว่าอะไร ก็ให้เขานั้งๆไป  คุณเอเขาก็ใช้ไม้เดิมเลย ทำตัวตีสนิท ชวนคุย แล้วพอเพื่อนเราไปซื้อน้ำ(คุณบี) คุณเอก็พูดขึ้นมาเลยว่า เออ! คบอีนี่ไปได้ไงอ่ะ เอ๋อ ว่าเพื่อนเราคนนั้นสับเพเหระ ไอเราก็นั้งเก็บมาคิด เพราะ บางคำที่คุณเอพูดมันคือเรื่องจริง แต่เราก็ไม่ได้เลิกคบเขานะ(คุณบี) เราก็ยังคบกันอยู่ จนมีวันนึงมีเด็กใหม่(คุณจี)เข้ามา เขาเข้ามาแทรกเทอม ไอตอนแรกๆอ่ะ เกลียดขี้หน้ามากเลย เห็นหน้าไม่ได้เลย ไปๆมาๆพอลองเริ่มคุยๆกัน เคมีเข้ากันมาก แล้วเราก็เริ่มสนิทกัน ไอตอนนั้น คุณจีกับคุณเอ ไม่รู้จักกัน  แล้วเรากับคุณจีเราก็สนิทกันมากๆ ทะเลาะกันเพราะคนอื่นบ่อยมาก มีคนอยากให้เราแตกกันเยอะ แต่ทุกๆครั้งเราก็ผ่านพ้นมาได้ เพราะ คุณจีจะผิดสะส่วนใหญ่ เขาเลยมาง้อเราตลอด พอเริ่มขึ้นมอ 2 คุณเอก็เริ่มสนิทกับเรามากขึ้น จนเราก็เริ่มไว้ใจคุณเอมากๆ คุณบีก็อยู่กลุ่มเดียวกับเรานะ ตอนนั้นกลุ่มเรามี เรา คุณบี คุณเอ แล้วก็เพื่อนๆของคุณเอ เพราะเราอยู่คนละห้องกัน ส่วนคุณจี เขาสนิทกับเราแค่คนเดียว เขาเลยอยู่คนละกลุ่มกับเรา พอเริ่มขึ้นมอ3 เป็นจุดๆที่เราไว้ใจ คุณจี คุณเอ มากๆ ไว้ใจสุดๆ ไม่ว่าจะทำอะไร ไปที่ไหนเราก็บอกหมด ตอนนั้นเรานั้งคุยกับเพื่อนเก่าคนนึงสมัยประถมคุยในแชท แล้วคุณเอมาเห็นก็มาแซวว่าแบบ คุยกับผ้วหรออะไรอย่างี้ ไอเราด้วยความที่รู้ว่า มันพูดเล่นไรงี้ ก็เลยบอกว่าคุยกับเพื่อนเก่า คุณเอก็ถามว่าใครหรอ ชื่ออะไร ขอเฟสมันหน่อยดิ เราก็เลยให้ไป คำแรกที่คุณเอมันพูด พอเห็นโปรไฟล์เฟสเพื่อนเรา มันก็พูดว่า โห!อีนี่ไม่เจอตั้งนานแรดขึ้นเยอะเลยนะ เราก็ว่ามันไปว่า ว่าเพื่อนทำไม ตอนแรกๆเราไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ ก็แค่ให้ดูว่าเราคุยกับเพื่อนคนไหน พอช่วงหลังๆมาเพื่อนคนที่เราคุยกันด้วยบ่อยๆเขาก็เริ่มหายๆไป เราก็ไม่กล้าทักไปกลัวเขาเรียนหนัก พอมารู้ตอนหลังว่าเขาไปสนิทกับคุณเอแทน เราก็ไม่ได้คิด ติอะไร ก็คิดแค่ว่า ยังไงก็เพื่อนกัน เพื่อนกันทั้งนั้นแหละ พอตอนเราจบมอ3 เราลาออกเพราะเราอยากเรียนสายอื่น แล้วเหมือนคุณเอก็ไม่จบอ่ะ ยังอยากจะตามเราไปโรงเรียนใหม่อีก ตอนนั้นเราก็อยากให้นางไปนะ แต่นางกลับกรอกมาก อ้างนู้น นี่นั้น ตอนแรกๆก็จะต่อที่เดิมเพราะ เกรดไม่ถึงไม่สามารถเข้าสายไหนได้เลย ทางรร.มีสาย สายนึงที่มีไว้สำหรับเด็กไม่มีเกรด(ส่วนใหญ่)ตอนนั้นเรากับคุณเอก็ยังคุยๆกันอยู่นะ นางจะมาอยู่กับเราให้ได้ แต่ดันมาบอกว่าไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมไรงี้ ตอนแรกๆก็ยอมที่จะอยู่สายนั้น เพราะไม่มีทางเลือก นางก็โอ้อวดเลยว่า เออ ถ้ากูอยู่นะสอบก็ได้ที่ 1 สอบผ่านหมดแน่ๆ โอ้อวดเหยียบพวกคนที่อยู่ในสายนั้นๆ เราก็รู้มาตั้งนานแล้วว่ามัน เลว แบบนี้ แม้กระทั้งเพื่อนแบบเรามันยังเคยเอาคะแนนมาเปรียบเลย คือ นางเป็นเหมือนคนที่ขี้อิจฉาอ่ะ แต่ไม่ค่อยน่ากลัวเพราะ แสดงอาการชัดเจนออกมาตลอด (ตอนนั้นห้องเรามีสอบห้องนางก็มีหมือนกัน ซึ่งห้องเราเหมือนรวมๆเด็กเก่งไว้เยอะ ส่วนห้องนางจะเป็นเด็กที่เรียนเก่งน้อย) แล้วครูเขาก็เลยให้ห้องเราห้ามดูหนังสือในการสอบ ส่วนห้องนางอนุญาต ให้เปิดหนังสือดูได้ (คำตอบอยู่ในหนังสือหมด)
แล้วพอสอบเสร็จห้องเราสอบก่อน ส่วนห้องนางสอบที่หลัง พอช่วงพักกลางวัน นางก็มาทำเป็นจะยืมหนังสือ ดู ไม่หรอก มันรีบเปิดไปหน้าคะแนนเราเลย เราได้ 9 เต็ม 10 คุณเอ ได้ 10 เต็ม 10 แล้วคุณเอก็มาเย้ยมาพูดว่าแบบ เออ กูชนะแล้วอะไรแบบนี้  ด้วยความที่เรารู้อยู่แล้วว่ามันขี้อิจฉาก็เลยปล่อยๆไป คือ นางอยากที่จะเอาชนะเราตั้งแต่เด็กๆแล้วอ่ะ แต่ก็แพ้เสมอมา พอถึงจุดๆที่เราเริ่มต้นใหม่ โรงเรียนใหม่ เพื่อนใหม่ แล้วเขาก็ดราม่ากับเราเรื่อง สายการเรียนของเขา เราก็บอกไปว่า
อย่าออกเลยนะ ค่าเทอมก็จ่ายไปแล้ว ชุดก็ซื้อไปแล้ว
แต่สึดท้ายมันก็ออก (แล้วจะโทรมาถามเราเพื่อ!!) แล้วใหญ่เลย ปกติตอนอยู่ที่รร.เก่าก็แรดแบบสุดๆอยู่แล้วอ่ะ (รร.หญิงล้วนด้วยนะ)พอออกไปอยู่ สห รวมชาย หญิง ไปวันแรกก็มีปัญหาเลย โทรมาเล่าให้เราฟัง นางบอกว่า ตอนนั้นรับน้องอยู่ แล้วปวดฉี่ นางก็เลยชวนเพื่อน ผช. ไปเข้าห้องน้ำกันสองคน ชายแท้!! แล้วมันก็มาบอกอย่างนู้น อย่างงี้ อย่างงั้น หาว่าเพื่อนใหม่ ด่ามันว่า คือเราก็ถามมันนะ ทำไมไม่ชวนเพื่อน ผญ. มันไม่กล้า เห้ย!! แต่กลับผช.กล้าสะงั้น แล้วอยู่ๆมันก็มานินทาเพื่อน ผญ.คนนึงให้ฟัง เชิงๆว่า อีนั้นมันไปแย่งผัวชาวบ้าน แล้วบอกอีกว่ามันไม่ชอบกู เราก็งง คุณเอบอกเขาไม่ชอบคุณเอ แต่เขาเป็นเพื่อนกันในเฟส ไลค์ทุกโพสของคุณเอ เม้นคุยกันด้วยนะนั้น เราก็ขี้เกียจถามแล้วอ่ะ ถามไปเดี๋ยวคุณเอเขาก็ ตลบแตลง หลอกเราอยู่ดี พอมาถึงช่วงที่เราจบม.4 และ เราก็เลยโทรหานางก่ะจะชวนไปเที่ยว นางบอกไม่ไป เราก็โอเครไม่เป็นไร ไม่ไปแล้ว แต่มันไม่จบแค่นั้นเว้ยอยู่ๆนางก็พิมพ์มาบอกว่าก็บอกว่าฝากซื้อของหน่อย แล้วคือเราบอกตั้งแต่ในสายและว่า โอเครไม่เป็นไรงั้นไม่ไปแล้ว แต่นางก็ยังเซ้าซี้ไม่เลิกพิมพ์มาบอกจะเอาจะเอาแล้วสั่งแลเราอย่างกับเราเป็นขี้ข้าเลยด้วยซ้ำ คือว่าแบบฝากซื้อของอันนี้ยังพอรับได้นะแต่คือแบบฝากซื้อแล้วก็ให้เราเอาไปเอาของไปส่งถึงที่บ้านน่ะมันก็เกินไปหรือเปล่าบางที คือมันก็ทำแบบนี้บ่อยแล้วนะ แต่เราอ่ะเลือกที่จะให้อภัยตลอดตั้งแต่ตอนป.4 ไง  จนมาถึงจุดจุดหนึ่งที่เราเหนื่อยและแบบไม่ไหวแล้วจริงๆ แล้ววันนั้นน่ะเป็นวันที่เราอ่ะไม่ได้ไปไหนแล้วเราไปแค่ซื้อชานมกินใช่ป่ะถ้าเราก็ถ่ายลงไอจีแล้วมันก็พิมพ์มาด่าแล้วเราเฉยเลยว่า อีสัส ตอนนั้นคือเราไม่ไหวแล้วจริงๆแล้วเราก็เลยแบบอ่านไม่ตอบเลย เพราะหลายวันต่อมามันเริ่มรู้แล้วว่าเราโกรธนะเพราะเราหายไป 2 3วัน มันก็ทักมาหาเราด้วยคำหยาบคายตลอดหลายวันที่ผ่านมาไม่มีความจริงใจที่อยากจะง้อเราจริงๆ ตอนนั้นเราก็ยิ่งเสียความรู้สึกแต่ในใจเรา ไม่เคยคิดจะอยากลบคำว่าเพื่อน เราพยายามห่างๆมันทักมาอ่านไม่ตอบแต่เราอ่านตลอดในเมื่อไม่มีความจริงใจเลยที่จะง้อเราแล้วก็อยากที่จะแค่ห่าง แล้วมันก็เอาเรื่องนี้ไปบอกกับเพื่อนเก่าของเราแล้วก็เพื่อนของเราที่นามสมมุติว่าจี ไปบอกหาว่าเราคิดอยากที่จะตัดเพื่อนกับมัน ไปทำตัวเป็นนางเอก แล้วให้เราเป็นนางมาร ให้มันดูเป็นฝ่ายโดนกระทำและเราดูเป็นฝ่ายกระทำ ทั้งๆที่ผ่านมาเราโดนกระทำมาตลอดแต่เราเลือกที่จะไม่ทำร้ายมันโดยการบอกกล่าวใครต่อใครพูดง่ายๆก็ แฉ แหละ แต่เราไม่ทำเพราะด้วยแก่ความเป็นเพื่อน พอมาถึงจุดจุดหนึ่งที่คุณเอทักไปหาคุณจีแล้วเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณเอกับคุณจีคุยอะไรกันแต่พอสักพักนึงเมื่อคุณจีพิมทาหาเราคุณจีกลับกลายเป็นหน้ามือเป็นหลังมือเขาไม่เห็นว่าเราเป็นเพื่อนกับเขาอีกต่อไปแล้ว ไม่รู้ว่าคุณเอกับคุณจีไปคุยอะไรกันแต่ความจริงคุณจีเป็นเพื่อนเราแล้วเราแนะนำให้คุณจีกับคุณเอรู้จักกันด้วยความไว้ใจเราไม่เคยคิดนะว่าเขาสองคนจะรวมหัวกันหักหลังเราตั้งนานมาแล้ว มีอยู่ช่วงครั้งหนึ่งเรากับคุณจีทะเลาะกันแล้วคุณเอเหมือนจะมาช่วยสานต่อให้ดีกันแต่ความจริงคุณเอกลับกลายเป็นพูดให้คุณจีกับเราทะเลาะกันยิ่งกว่าเดิมแต่ด้วยความที่เรา เป็นคนมีเหตุผลพอเราเลยทักไปหาคุณจีแล้วก็ได้รู้ว่าเออคุณเอมันพูดยุแยงให้เราสองคนทะเลาะกัน แต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไรในตอนตอนนั้นเราเลยให้อภัยคุณเอไป จนมาถึงจุดจุดนี้ที่เราทะเลาะกับคุณเอแล้วคุณเอไปเป่าหูเพื่อนของเราทุกคนให้เพื่อนเราทุกคนเกลียดเรา เสียใจมากที่เพื่อนสนิทของเราเขาเปลี่ยนไปเลย ด้วยคำพูดที่เราเป็นคนที่พูดจริงใจแต่คุณเอเป็นคนที่พูดตลบแตลง แล้วคุณจีไม่ได้รู้จักคุณเอจริงๆเลยเชื่อคุณเอมากกว่าเรา บางทีเราอาจจะผิดเองที่เราเป็นคนจริงใจเกินไปไม่ยอมพูดตลบตะแลงเพื่อให้เพื่อนคนนั้นกลายเป็นคนผิดบ้างเราเป็นฝ่ายที่ยอมอยู่ฝ่ายเดียวยอมให้เขากระทำเรา ที่เรายอมเพราะเรายอมเห็นแก่ความเป็นเพื่อนที่เคยมีด้วยกันมาการที่หักหลังกันไปกันมันไม่ใช่ของการแก้ปัญหาที่ดีหากต่างกหักหลังกันไปมาชีวิตก็จะบรรลัย พอเก็บมานั่งคิดดูบางทีเราก็คงโง่เองแหละที่ยอมให้อภัยคุณเอตั้งแต่เริ่มต้นพอมาถึงจุดจุดหนึ่งที่มันชั่วถึงขั้นสูงสุดและทำให้เรารู้เลยว่าเออทำไมถึงยอมให้อภัยตั้งแต่แรกถ้าตัดความสัมพันธ์ตั้งแต่ตอนนั้น ตั้งแต่มันเริ่มที่จะโกหก ใส่ร้าย ดึงเราลงไปในที่ต่ำ


คงผิดที่เราชอบโอกาสคนจนมากเกินไปเองแหละ








อยากจะได้คำปรึกษาอะค่ะ
อยากรู้ด้วยว่ามีใครมีประสบการณ์เรื่องเพื่อนที่หนักกว่านี้มั้ย