อันดับเเรกเราต้องท้าวความเลยว่าบันทึกนี้มีเเต่เรื่องที่ไม่เคยดีเลยทั้งนั้น 

เล่าเลยเเละกัน คือปิดเทอมช่วงสำเมอร์เราขอย่ามาอยู่หอปกติก็เคยอยู่อยู่เเล้วทางบ้านไว้ใจเลยให้อยู่ในใจเราที่อยากมาอยู่คือเราอยู่บ้านเราอึดอัดไปไหนไม่ได้พ่อดุด่าเราตลอดเวลาพยายามเข้าใจในสิ่งที่พ่อบ่นด่าเเต่บางทีมันก็มากเกินไปเหนื่อยเหมือนกันต้องมาเจอไรเเบบนี้บ่อยๆไปไหนก็ไปไม่ได้เลยตัดสินใจมาอยู่หอเเต่ครั้งนี้ที่เรามาอยู่หอเหมือนเราได้เจอเรื่องต่างๆนาๆในชีวิตเรามากมายภายใน1เดือนเข้าเรื่องความรักเลยเเละกันคือเราเป็นคนที่เเบบคุยเรื่อยๆอะไม่ค่อยอยากจริงจังกับใครเเต่ถ้าเรื่องความรู้สึกอะเราหวั่นไหวง่ายห้ามใจตัวเองไม่ได้หรอกเราคุยกับผชคนหนึ่งอยู่คือนิสัยเราก็รู้เเหละว่า เเต่เราก็คุยเพราะในใจเราไม่จริงจังไงคือเค้าดีอะพอเริ่มคุยก็ทั่วๆไปเเหละผู้ชายอะใหม่ๆก็ดีพอหลังๆเปิดสำเมอร์เราก็เจอกันบ่อยสักพักเค้าก็มาขอยืมที่ชาตรเเบตเราเราก็ให้พอยืมไปได้สัก1อาทิตย์เราจะเอาคืนเค้าก็บอกให้ไปเอาเป็นเพื่อนหน่อยที่ห้องเราก็ไม่ได้คิดไรคุยกันเเล้วว่าถ้าไปเอาต้องมาส่งด้วยน้ะเค้าก็เงียบบางรับปากบางงงไปหมดเลยคะตอนนั้นสักพักเค้าก็มาหน้าหอเราประมาณสี่ทุ่มได้อะเราก็ไปพอถึงห้องเราไปยิบที่ชาตรเเบตเงยหน้ามาคือเค้านอนไม่ยอมไปส่งเราเราก็ไม่รุ้จะทำเลยตัดสินใจนอนเป็นเพื่อนเเต่อย่าได้ทำไรเด็ดขาดคือมันกลับกันหักมุมมากเลยคะจะว่าข่มขืนมันก็ไม่ได้อะในเมื่อเราก็ตัดสินใจมากับเค้าเเต่เราบอกกับเค้าว่าไม่เอาเค้าก็ไม่ยอมสุดท้ายเราก็ต้องยอมคะพอหลังจากนั้นเเชทไม่ตอบเราเลยคะเเล้วเราก็เห็นเค้าคุยกับผญคนอื่นในเเชทพอถามก็บอกเพื่อนคือเราเห็นเต็มตาเค้าก็ยังโกหกพอนอนกับเราเสร็จวันต่อมาก็เอาผญคนอื่นมานอนต่อคือตอนนั้นเราเเบบทั้งเสียใจทั้งเกลียดอะขยะแขยงเเล้วเราก็กลัวมากกลัวท้องเลยกินยาคุมฉุนเฉินมันอันตรายเเต่เราก็เเบบเกลียดอะค่ะถ้าต้องมาทนอยู่กับคนเเบบนี้ตอนนั้นนี่เเบบไม่ไปรรอาทิตย์1ได้อะเพราะเครียดมากปจดก็ไม่มาผ่านมาสักอาทิตย์1ตอนนี้ก็มาเเล้วค่ะ 

คำถามคือ เราอยากได้ของของเราคืนเเต่มันอยู่ที่ห้องของมันเราเลยให้เพื่อนผชที่สนิทกับเราอะค่ะบอกให้เอามาให้หน่อยมันทักมาบอกต้องมาเอาเองคือเราไม่อยากยุ่งไม่อยากเจอไม่อยากเห็นหน้ากับผู้ชาย ๆเเบบนี้อะคะ คือเราควรทำไงคะ

เรื่องที่2คือ 

เราเครียดมากสักพักตอนที่เราไม่ได้ไปรรอาทิตย์1อะคะเราก็ชวนเพื่อนไปที่ไกลๆไปทำบุญเข้าวัดคือไปต่างจังหวัดอะค่ะมันก็ช่วยขึ้นเยอะทำให้ไม่คิดมากไม่เสียใจ

พอวันที่12เพื่อนก็บอกว่าไปงานสงกราไหมเผื่ออะไรจะดีขึ้นเราเลยเหมาบัตรไปงานสงกรานต์เลยค่ะเเต่คือเราหนีพ่อเที่ยวเเถหมดทุกทางเราเคยขอเค้าเเล้วเค้าไม่ให้เราเลยบอกถ้าไม่ให้จะหนีคือเราอึดอัดอะค่ะเหนื่อยมากเสียตังกับค่าบัตรไปเเล้วอยากให้ใจตัวเองได้ปลดปล่อยมากคือเจอเรื่อง ๆมาเยอะมากปรากฎว่าวันที่12เราหนีไปงานพ่อเจอพ่อจับได้ค่ะเเล้วบอกไม่ต้องมาขอเราเเบบเหนื่อยอะค่ะโครตอยากฆ่าตัวตาย 

คือ เราอยากไปงานสงกรานต์ เราควรขอเค้าเเบบไหนให้ไปดีคะหรือถ้าไม่ได้เราจะหนีเเบบไปนดีตอนนี้คืออึดอัดจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าเเล้วกลับมาบ้านก็ไม่มีใครคุยด้วยบรรยากาศมันไม่เหมือนเดิมเลยค่ะ โคตรอึดอัดเเละเสียใจมาก